๘๔. เจ้าเมืองพวนรับรองกองทัพไทย

ครั้นณวันเดือน ๔ แรม ๖ ค่ำ[๑] พบเจ้าเมืองสุยนายไพร่ ๑๓ คนบอกว่า เจ้าเมืองพวนใช้ให้ออกมาคอยรับกองทัพเข้าไปในเมืองพวนแล้ว เจ้าเมืองสุยก็นำกองทัพเข้าไปถึงบ้านสอด เจ้าอุปราช เจ้าราชบุตร ท้าวเพี้ยเมืองพวนกลัวพระยาสวรรคโลกและนายทัพนายกองจะไม่ไว้ใจ จึ่งให้เก็บเครื่องศาสตราวุธมาส่งให้พระยาสวรรคโลกที่บ้านสอดแล้วแจ้งความว่า เจ้าเมืองพวนให้มาคอยรับท่าน และว่าญวนมาตั้งค่ายอยู่ที่เมืองสุย ๑๐๐ คน ขอให้ท่านรีบยกไปตีเสียโดยเร็ว

กองทัพได้ยกไปตีค่ายญวนณเมืองสุยแตกไปแล้ว จะเข้าไปตีค่ายญวนณเมืองพวน ครั้นเวลากลางวันนายทัพนายกองยกติดตามขึ้นไปทันญวนซึ่งแตกหนีไปรับอยู่ที่น้ำงึม ญวนต่อสู้รบกันกับกองทัพ ๆ เอาปืนยิงและฟันแทงญวนตาย ๔๗ คน ยังเหลือญวนอยู่อีก ๕๓ คนแตกหนีไป กองทัพลาวพวนเมืองก่าง เมืองสุยติดตามญวนต่อไป ครั้นเวลาเย็น กองทัพพระยาสุโขทัยยกขึ้นไปถึงพร้อมกันที่เมืองสุย ครั้นเวลาค่ำเจ้าเมืองพวนมีหนังสือมาถึงเจ้าอุปราช เจ้าราชบุตร เจ้าโงน เมืองก่าง เมืองสุย ใจความว่า เจ้าเมืองพวนท้าวเพี้ย ได้รับกองทัพพระราชวรินทร์เข้าไปในเมืองพวนแต่ณวันเดือน ๔ แรม ๖ ค่ำ[๒] ปีมะเส็งเบญจศก ครั้นเวลา ๓ ยามเศษ เจ้าเมืองพวนรับกองทัพพระราชวรินทร์เข้าล้อมจับองตุพ องญวน ซึ่งรักษาอยู่ในเมืองพวน นายไพร่ ๔๐๐ คน พวกลาวเมืองพวนจับฆ่าเสียสิ้นแล้ว แต่ญวน ๑๐๐ คนซึ่งไปตั้งค่ายรับรักษาอยู่ณเมืองสุยนั้น เจ้าเมืองพวนก็ได้มืหนังสือมาบอกให้เจ้าอุปราช เจ้าราชบุตร เจ้าโงน เจ้าด้วง เมืองก่าง เมืองสุย พร้อมกันจับฆ่าเสียให้สิ้น

พระยาสวรรคโลกจัดให้หลวงนาเมืองสวรรคโลก เจ้าอุปราชเมืองหลวงพระบาง แต่งให้พระยาเมืองแผน เมืองหลวงพระบาง พระเมืองแก้ว เมืองแพร่ให้พระวังขวาเมืองแพร่คุมเอาตัว เจ้าอุปราช เจ้าโงน เจ้าด้วง มาส่งเจ้าเมืองหลวงพระบาง แจ้งราชการต่อเจ้าพระยาธรรมาแม่ทัพใหญ่ แต่ตัวเจ้าราชบุตรเมืองพวนนั้น พระยาสวรรคโลกเอาตัวนำกองทัพขึ้นไปเมืองพวน แล้วเจ้าพระยาธรรมาแม่ทัพใหญ่ให้นายทัพนายกองทั้งปวงเร่งรีบยกขึ้นไปตีแต่บรรดาเมืองหัวพันห้าทั้งหกให้สิ้นเชิง แต่ตัวเจ้าอุปราชเมืองหลวงพระบางนั้น ให้กลับขึ้นไปรวบรวมครอบครัว แล้วเจ้าพระยาธรรมาแม่ทัพกับเจ้าเมืองหลวงพระบาง แต่งให้ท้าวคำสุก ท้าวคำมงคล เมืองหลวงพระบางกับไพร่ ๑๕ คน พาเจ้าโงนเจ้าด้วงและคำให้การเจ้าอุปราช กับทองคำก้อนหนัก ๑๓ ตำลึง ๓ บาท ๒ สลึง ๑ เฟื้อง ของเจ้าอุปราชเมืองพวนลงมาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย