๒๐๓. จับจีนขายฝิ่นที่ปากน้ำบางปะกง

ฝ่ายที่กรุง ที่แสมดำหว่างปากน้ำบางปะกงกะบังสองคลองนั้น อ้ายจีนเผี้ยว อ้ายจีนก้วน ตั้งอยู่ในป่าแสมริมชายทะเล ขายฝิ่นก้อนอยู่เป็นนิตย์ พระยามหาเทพให้จมื่นสมุหพิมาน (สมบุญ) ออกไปจับก็แตกหนี อ้ายจีนเผี้ยว อ้ายจีนก้วน เข้ามา ได้ทรงทราบแล้ว จึ่งดำรัสสั่งให้จมื่นราชามาตย์กับพวกทหารปืนปากน้ำออกไปจับ ได้สู้รบยิงกันในที่นั้น เวลาน้ำแห้งเป็นเลนออกมาสัก ๓ เส้น จมื่นราชามาตย์ได้ไล่คนให้แยกเป็นปีกกาให้พ้นทางปืน ลุยเลนขึ้นไปบนบกได้ไล่ฆ่าฟันพวกจีนแตกหนีไป เห็นอ้ายคนยิงปืนหลักถูกดินลวกตายอยู่ที่ริมปืนคน ๑ ได้ตัวจีนเผี้ยว จีนก้วนตัวนาย กับฝิ่นเข้ามาถวาย ๓๐ ก้อน

ฝ่ายเจ้าพระยาบดินทรเดชา จัดการบ้านเมืองเรียบร้อยแล้ว สืบราชการก็ไม่เห็นญวนยกมาอีก แต่ออกไปอยู่ถึง ๖ ปีแล้ว ก็ให้พระพรหมบริรักษ์ นายทัพนายกองอยู่เป็นเพื่อนพระองค์ด้วง แล้วก็กลับเข้ามาณกรุงเทพมหานคร

ฝ่ายเจ้าอุปราช พระมหาสงคราม ลงมาเฝ้ากราบทูลว่า ไปกวาดครัวได้เก่าใหม่เป็นจำนวนคนครัวเมืองวัง ๘๕๒ คน เมืองตะโปน ๕๗๕ คน เมืองนอง ๑๐๓ คน เมืองพิน ๑๒๒ คน เมืองคำมวน ๘๐๖ คน รวมคน ๒,๔๕๘ คน