๑๐๑. องเตียนกุนเตรียมฝึกซ้อมทหารญวนทหารเขมร

ในปีมะแมสัปตศกนั้น เมื่อณวันเดือนอ้ายขึ้น ๑ ค่ำ[๑] เจ้าเวียดนามมีหนังสือมาถึงองเตียนกุนว่า เมืองเขมรทั้งปวงก็ได้เป็นบ้านเมืองของญวนเสร็จแล้ว ให้องเตียนกุนเกณฑ์ญวนเขมรรักษาบ้านเมืองเขตต์แดนไว้ให้มั่นคง ถ้ารักษาบ้านเมืองเขมรไว้ได้ดีแล้ว จะให้องเตียนกุนเป็นใหญ่ในเมืองเขมร องเตียนกุนจึ่งมีหนังสือไปถึงองอานภู และเจ้าเมืองกรมการทั้งปวงให้รักษาเขตต์แดนบ้านเมืองให้มั่นคง อย่าให้เสียไปได้ ถ้าบ้านเมืองเสียไปจะเอาโทษถึงตาย องเตียนกุนก็ตั้งฝึกหัดทหารญวนเขมรอยู่ที่เมืองพนมเป็ญ จึ่งทำกฎหมายสำหรับทัพแจกไปทุกกองทุกหัวเมืองว่า กอง ๑ ไพร่ ๕๐๐ คน แล้วให้มีจันเกอติ๊ดเบียนคน ๑ พอเกอคน ๑ ถ้ามีการศึกสงครามให้ไพร่ถือปืน ๒๐๐ คน ถือทวน ๒๐๐ คน ตัวนายคุมไพร่ ๑๐ คน ถือธงสำหรับทัพ ไพร่ยังเหลืออยู่ ๑๐๐ คน จ่ายใช้สอยในกำลังหมวด ๑๐ คน หามกลอง ๒ คน ถือม้าฬ่อบ้าง กั้นร่มจันเกอบ้าง กั้นร่มพอเกอบ้าง ให้ฟังเสียงกลอง เสียงม้าฬ่อ สังเกตดูธงใหญ่ จะให้ทำอย่างไรก็ให้ทำตามสัญญา ถ้าไพร่กลัวข้าศึกให้นายห้าสิบฆ่าเสีย ถ้านายห้าสิบกลัวให้จันเกอพอเกอฆ่าเสีย ถ้าได้รบนายถูกอาวุธป่วยเจ็บหรือตาย ให้บ่าวที่แข็งแรงเข้าแทนนาย ถ้าจันเกอพอเกอป่วยหรือตายในระวางศึก ก็ให้องโดยองกายผู้ใดมีสติปัญญาก็ให้ตั้งขึ้นเป็นจันเกอ หรือพอเกอคน ๑ ถ้าไม่ทำตามบังคับนี้โทษถึงตาย ไพร่ตายมากน้อยเท่าไร เสียงกลองยังไม่ให้ถอย ถอยออกมาโทษถึงตาย นายกองก็ดี จันเกอก็ดี พอเกอก็ดี ไพร่หนีไปไม่บอกแม่กองใหญ่โทษถึงตาย ถ้าพวกไทยกองทัพยังตกอยู่บ้านใดเมืองใด ก็ให้เขมรสืบจับเอาตัวส่งไปให้แม่ทัพใหญ่จนสิ้น อย่าให้เหลืออยู่แต่สักคน ๑ ได้

ครั้นมาถึงณวันศุกรเดือน ๓ ในปีมะแมนั้น นักองค์ด้วงมีแม่นางคน ๑ ชื่อนักแป้น เป็นบุตรพระยาสุภาธิบดี มีครรภ์สมภพบุตรชายคน ๑ ชื่อนักองค์ราชาวดี



[๑] เสาร์ที่ ๒๑ พฤศจิกายน

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ