๒๑๗. บอกพระยาเชียงใหม่

ในเดือน ๑๒ พระยาเชียงใหม่ พระยาละคร พระยาลำพูน บอกลงมาว่าแต่งให้ท้าวมหายศ ท้าวมโนกับไพร่ ๑๐ คน ไปสืบราชการที่เมืองยางแดง ซึ่งตั้งอยู่ฝ่ายโขงตะวันตก แต่ณวันเดือน ๘ ขึ้น ๓ ค่ำ[๑] ครั้นณเดือน ๑๐ ขึ้น ๑๔ ค่ำ[๒] ท้าวมหายศ ท้าวมโนกลับมาแจ้งความว่า ได้ไปถึงพ่อเจ้าเมืองยางแดง พระพ่อว่าณเดือน ๘ กองทัพเจ้าฟ้าเมืองไล่ฆ่า และกองทัพพะม่าชื่อจักกายหลวงโป ๑ กองทัพตะคานโป ๑ กองทัพ ๑๙ เจ้าฟ้าทั้งปวงเป็นคน ๔๐,๐๐๐ ยกเข้าตี แก่โพหลวง แก่โพน้อย ก็แตกเข้าป่าดงหลบหนีกองทัพพะม่าเข้าไปซุ่มซ่อนอยู่ และกองทัพเงี้ยวพะม่าเข้าไปถึงอิวมองซรอง กองทัพพะม่าและเงี้ยวถลำเกินอิวมองซรองเข้าไป เจ้าฟ้าหอคำแดงและเจ้าฟ้าเมืองสีปอพวกเงี้ยวเป็นแม่ทัพหน้า ทัพหลวงยกถลำเข้าไปถึงอิวมองซรองแล้ว กองทัพแก่โพหลวง แก่โพน้อย ซึ่งซุ่มซ่อนอยู่ ๓,๐๐๐ คนนั้น ก็ตีกองทัพเงี้ยวและพะม่าแตกกระจัดกระจายไป พวกยางแดงก็ฆ่าเจ้าฟ้าหอคำแดง เจ้าฟ้าสีปอ และเงี้ยวพะม่าตายเป็นอันมาก กองทัพหลวงพะม่าถอยขึ้นไปตั้งอยู่เขาเงินดังเก่า ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ได้รบกัน และที่เมืองยางแดงนั้น เขาเรียกว่ากะเหรี่ยงแดงก็เรียก ว่ายางแดงก็เรียก เมืองไม่มีขึ้นแก่ผู้ใดมาแต่โบราณ ด้วยเป็นเขาวงล้อมรอบ มีช่องเขาเข้าออกอยู่ ๒ แห่ง มีนายซ่อง ๒ คน คือ แก่โพหลวง รักษาทางช่องเขาอยู่ตำบล ๑ แก่โพน้อย รักษาทางช่องเขาอยู่ช่อง ๑ ทางนั้นเป็นช่องแคบ พะม่ายกไปตีหลายครั้งก็เข้าไม่ได้ ที่เขาวงนั้นเป็นหน้าผาทั้งสิ้น จะปีนป่ายขึ้นไปก็ไม่ได้ ทำไร่นาอยู่ในเขาวงไม่ต้องอาศัยสะเบียงอาหารเมืองอื่น อังกฤษไปดูก็ออกปากว่า อย่าว่าแต่ฝีมือพะม่าเลย ฝีมืออังกฤษดีกว่าพะม่าก็ไม่ตีได้



[๑] อาทิตย์ที่ ๖ กรกฎาคม

[๒] อาทิตย์ที่ ๑๔ กันยายน

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ