๒๓๘. แปลคำที่ทรงคาถาขอขมาพระสงฆ์วัดราชประดิษฐ์

ขอเผดียงพระสงฆ์จงทราบ เมื่อครั้งตัวฉันเป็นภิกษุอยู่ ฉันได้เจรจานี้เนืองๆ ว่า เราเกิดแล้วออกจากครรภ์มารดาแล้วในวันมหาปวารณา คือ วันพฤหัสบดี เดือน ๑๑ ขึ้น ๑๕ ค่ำ[๑] ถ้าเมื่อเราจะตาย หากว่าป่วยหนักลงในวันมหาปวารณา พวกศิษย์ช่วยนำไปถึงที่ประชุมสงฆ์ทำปวารณาในโรงอุโบสถ ยังประกอบด้วยกำลังเช่นนั้น ด้วยกำลังเช่นไรเล่า เราจะพึงทำปวารณา ๓ จบกะสงฆ์แล้วจึงตายนี้ ฉะเพาะหน้าพระสงฆ์ การนี้ทำได้นั้นเป็นการดีเป็นการสมควรแก่เรา วาจาอย่างนี้ตัวฉันได้พูดเนืองๆ เมื่อครั้งเป็นภิกษุ บัดนี้ตัวฉันเป็นคฤหัสถ์จักทำอะไรได้อย่างที่ว่าไว้นั้น เพราะฉะนั้นฉันส่งเครื่องสักการบูชาเหล่านี้ไปยังวิหาร ฉันบูชาธรรมนั้นและบูชาพระสงฆ์ซึ่งทำปวารณากรรมด้วยเครื่องสักการะเหล่านี้ ทำให้เป็นของแทนตัวฉัน วันมหาปวารณาคือวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำวันนี้ก็เป็นวันพฤหัสบดี เหมือนวันตัวฉันเกิด ความเจ็บไข้ของตัวฉันก็เจริญทวีมากขึ้น ตัวฉันกลัวว่าจะต้องตายลงในวันนี้ ฉันขอลาพระสงฆ์เจ้า ฉันขออภิวาทไหว้ต่อพระผู้มีพระภาค ผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าแม้ปรินิพพานแล้วนาน ฉันขอนมัสการพระธรรมของพระผู้มีพระภาคนั้น ขอนอบน้อมพระอริยสงฆ์ ด้วยตัวฉันผู้ได้ถึงพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งที่ระลึกแล้ว

โทษคือความล่วงเกินได้เป็นไปล่วงเกินตัวข้าพเจ้า ผู้พาล ผู้หลง ผู้ไม่ฉลาดคนไรเล่า ตัวฉันได้เป็นผู้ประมาทแล้วอย่างนั้นๆ ได้ทำกรรมเป็นอกุศลทั้งหลายณอัตตภาพนี้ ขอพระสงฆ์จงรับโทษล่วงเกินของข้าพเจ้านั้น โดยความเป็นโทษล่วงเกินจริง เพื่อสังวรระวังตนต่อไปข้างหน้า

บัดนี้ตัวฉันได้ทำความอธิษฐานการสังวรระวังในศีล ๕ แล้ว รู้ความทำในใจอย่างนี้ ศึกษาอยู่ในขันธ์ทั้งหลาย ๕ ในอายตนะทั้งหลายภายใน ๖ ในอายตนะทั้งหลายภายนอก ๖ ในวิญญาณทั้งหลาย ๖ ในสัมผัสทั้งหลาย ๖ ในเวทนาทั้งหลาย ๖ ซึ่งเป็นไปในทวารทั้งหลาย ๖ ของนั้นไม่มีในโลก ของสิ่งไรเล่าเมื่อสัตว์เขาถือเอามั่นจะพึงไม่มีโทษ อนึ่งหรือบุรุษเขาถือเอามั่นของสิ่งไรเล่าจะพึงไม่มีโทษได้ ตัวฉันศึกษาความไม่ยึดหน่วงถือเอามั่นว่าสรรพสังขารทั้งหลายทั้งปวงไม่เที่ยง ธรรมทั้งหลายทั้งปวงเป็นอนัตตา ใช่ตัวตน ย่อมเป็นไปตามปัจจัย ของนั้นใช่ของเรา ส่วนนั้นใช่เรา ไม่เป็นเรา ส่วนนั้นใช่ตัวตนของเรา ความตายใดๆ ของสัตว์ทั้งหลาย ความตายนั้นไม่เป็นอัศจรรย์เพราะความตายนั้นเป็นหนทางไปของสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงหมดด้วยกัน ขอพระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายจงเป็นผู้ไม่ประมาทเถิด ฉันขอลา ขอไหว้นมัสการ ข้อใดเป็นความผิดพลั้งของตัวฉัน ขอพระสงฆ์จงอดโทษเป็นความผิดทั้งปวงของตัวฉันเถิด

ครั้นเมื่อกายของฉันแม้นถึงกระสับกระส่ายอยู่ จิตต์จะไม่เป็นของกระสับกระส่าย ศึกษาอยู่อย่างนี้ ทำความไปตามคำสอนของพระพุทธเจ้าผู้ตรัสรู้



[๑] วันที่ ๑๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๓๔๗ ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ