๑๔๗. สุลต่านมะหมุดถึงแก่กรรม

ฝ่ายสุลต่านมะหมุดไปถึงเมืองปาหังแล้ว การที่พวกเมืองปาหังจะยกเมืองให้ก็ไม่จริง เสียใจป่วยถึงแก่กรรมเมื่อณวันอาทิตย์เดือน ๘ ขึ้น ๕ ค่ำ[๑] โต๊ะบันดาหราได้จัดแจงการศพฝังไว้ที่ปากน้ำเมืองปาหัง แล้วโปรดฯ ให้มีหนังสือเจ้าพนักงานฟ้องเกาวนาเจ้าเมืองสิงคโปร์ไปยังลอดรัตเชนผู้ว่าการต่างประเทศกรุงลอนดอนว่า เกาวนาให้กำปั่นรบมายิงเมืองตรังกานู มีความเสียใจนักด้วยยังไม่ได้ว่ากล่าวให้เห็นความผิดสิ่งไรก่อน ทำดังนี้เป็นที่น่ากลัวนัก คอเวอนเมนต์อังกฤษจึงมีหนังสือประกาศไปถึงอัดมิราลซึ่งได้ว่าการในทะเลจีนว่า เจ้าเมืองใดๆ ในกอละนี อังกฤษจะเรียกกำปั่นไปลงโทษ เมืองใดๆ ที่เขาไม่ได้เป็นเมืองขึ้นของอังกฤษก็อย่าให้ฟังบังคับ ต่อมีหนังสือเกาวนาเยเนราลเจ้าเมืองกละกตา กับหนังสือคอเวอนเมนต์อังกฤษที่กรุงลอนดอนบังคับไปแล้ว จึงให้ทำตาม ถ้าเกาวนาเจ้าเมืองใดๆ จะเรียกให้กำปั่นรบไปช่วยกบฏหรือการศึกในเมืองกอละนีอังกฤษจึงช่วยได้

ความเรื่องสุลต่านมะหมุดเข้ามาอยู่ที่กรุง เจ้าเมืองสิงคโปร์มีหนังสือมาว่ากล่าวหลายครั้ง แจ้งอยู่ในหนังสือกอริศปอนเดนซ์นั้นแล้ว ครั้นภายหลังพระยาตรังกานูมีหนังสือเข้ามาขอครอบครัวสุลต่านมะหมุดซึ่งตกค้างอยู่ที่กรุงเทพมหานคร ก็โปรดฯ ให้ออกไป