๑๔๘. ช้างเผือกและช้างสำคัญในรัชชกาลที่ ๔

ฝ่ายสมเด็จพระเจ้าน้องยาเธอ เจ้าฟ้ามหามาลากลับลงมากราบทูลว่า ช้างนั้นป่วยเป็นไข้ลำบองขึ้นที่ขากรรไกรแห่ง ๑ ที่ท้องแห่ง ๑ ช้างนั้นล้มเสียแต่ณวันศุกร เดือน ๘ ขึ้น ๑๒ ค่ำ[๑] แล้วและในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้ช้างเผือกโท เผือกตรีถึง ๖ ช้าง ได้ช้างต่างๆ รายปีมาอีก ๗ ช้าง

พระสุวรรณวิมลศีล วัดสุวรรณาดาราราม กรุงเก่า ถวายช้างพลายนิลช้าง ๑ ขึ้นระวางเป็นพระศรีสกนธ์กฤษณ์ สุทธสนิทฉวีวรรณ สังขทันตสรรพางคโสภณพิเศษ นิลเนตรนิลนัข วรลักษณมหากุฬาวชาตรีกมลาศน์รังสฤษดิ์ ราชบุญฤทธิ์สมาคมอุดมคติผล มิ่งมงคลคชินทร สยามาธิบดินทรพาหนะนารถ ประเสริฐเลิศฟ้า

เสด็จไปคล้องช้างที่พะเนียดได้ช้างลูกโขลงช้าง ๑ ปลายงาแดงเจือเหลืองเข้ามาสีเนื้อสีโปร่ง ขึ้นระวางเป็นพระเทวสยามมหาพิฆเนศวร์ พิเศษสรรพวรลักษณ์ เศวตฉัตรนัขทักษิเณกทันต์ ประสิทธิสรรพศุภผล เจริญราชวรชนมายุกาล คชาธารประเสริฐเลิศฟ้า

ช้างนายสิงบุตรพระไชยบาดาล ถวายช้างพลายเล็บครบช้าง ๑ สูง ๕ ศอก ๓ นิ้ว ขึ้นระวางเป็นพระบรมนักขสมบัติ ทั้งช้างข้าหลวงเดิม เล็บดำช้าง ๑ สูง ๔ ศอก ๔ นิ้ว ขึ้นระวางเป็น พระพิไชยนิลนัข จับได้ช้างพลายเล็บดำที่พะเนียดช้าง ๑ สูง ๓ ศอก ขึ้นระวางเป็นพระพิไชยกฤษณาวรรณ

หลวงจินดารักษ์ถวายช้างพลายกระช้าง ๑ สูง ๓ ศอก ๑ คืบ ๒ นิ้ว ขึ้นระวางเป็นพระบรมคชรัตน์



[๑] วันที่ ๑๕ กรกฎาคม ฯ

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ