วันที่ ๒๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๙ น

​ตำหนักปลายเนีน คลองเตย

วันที่ ๒๑ ตุลาคม ๒๔๗๙

กราบทูลทราบฝ่าพระบาท

ลายพระหัตถ์ลงวันที่ ๑๘ ได้รับประทานแล้ว

อ่อนใจนายแก้ว เกล้ากระหม่อมชมอยู่ไม่ใช่หนเดียวว่าเปนคนดีมีกตัญญูรู้พระคุณ อุตส่าห์สละตำแหน่งติดตามไปสนองพระเดชพระคุณ ควรหรือกลับกลายไปได้ ยังร้อนใจไปถึงบางด้วยอีกคนหนึ่ง ซึ่งนึกว่าฝ่าพระบาทก็จะต้องร้อนพระทัยอีกด้วย คงต้องตามกันไป

ตุ๊ดตู่ที่เห็นปู่เปนชีวิตนั้น เปนไปโดยธรรมดา เพราะว่าถ้าอยู่กับปู่แล้ว ไม่มีใครมาข่มเหงคะเนงร้ายได้ เหมือนปลาที่พากันไปอออยู่หน้าวัด ฉันใดฉันนั้น มาแล้วเอากลับไปยากเต็มที เกล้ากระหม่อมต้องคอยหลบ ด้วยมันเห็นเฃ้าแล้วเปนแล่นตาม เพราะเปนโอกาสอันดีที่ไม่มีใครกล้าเหนี่ยวรั้งไว้

เกล้ากระหม่อมได้ความทุกข์ยากลำบากใจอีกอย่างหนึ่ง ซึ่งยังไม่ได้กราบทูล ลูกชายเจริญใจลากลับเฃ้ามาจากป่า เจ็บตามหมอหัวเมืองตรวจว่า เปนไข้ป่า ลำไส้เสีย และเส้นประสาทไม่ดี สองอย่างฃ้างต้นมาจัดการรักษาหายหมดแล้ว แต่อ้ายเส้นประสาทนั้นทำพิษกลายเปนบ้าเราดีๆ นี่เอง ให้เห็นว่ามีคนคิดจะฆ่าตลอด จนพี่น้องก็สงสัยว่าจะเอายาตายมาให้กิน ไม่ค่อยจะกินเฃ้ากินน้ำเพราะให้สงสัยกลัวยาตายไปหมด ลำบากมาก แต่เคราะห์ดี รักษากันบัดนี้ดูค่อยยังชั่วขึ้น ที่กลัวยาตายนั้นสงบไป แต่ยังคลุ้มดีคลุ้มร้ายมีหัวเราะร้องไห้อยู่บ้างด้วยหามูลมิได้เลย