| ๏ จะกล่าวสุดสาครบวรนาถ |
คุมเรือราชสาราลังกาผลึก |
| ตั้งเข็มข้ามตามแผนออกแล่นลึก |
เสียงสะทึกสะท้านคลื่นทุกคืนวัน |
| ถึงพาราการะเวกเข้าวังราช |
เฝ้าพระบาทบิตุเรศเจ้าเขตขัณฑ์ |
| ทูลเล่าความตามจริงทุกสิ่งอัน |
ถวายบรรณาการทั้งสารตรา ฯ |
| ๏ พระทราบข่าวราวเรื่องว่าลูกรัก |
สำราญพรักพร้อมกันก็หรรษา |
| จึงตรัสสั่งพระศรีภูริปรีชา |
คลี่สาราเรื่องสารออกอ่านความ |
| สารพระองค์ทรงบำรุงกรุงผลึก |
ไปปราบศึกเสร็จเตียนที่เสี้ยนหนาม |
| พระหัสไชยไปด้วยช่วยสงคราม |
แล้วทูลความขอพระน้องสองธิดา |
| พระปลงให้ไม่ขัดดำรัสสั่ง |
จะปลูกฝังหวังพระองค์เป็นวงศา |
| ฝ่ายโฉมยงองค์ละเวงวัณฬาพะงา |
ขอจัดแจงแต่งวิวาห์ไว้ธานี |
| มอบประเทศเขตแคว้นแสนสมบัติ |
ให้พระหัสไชยครองกับสองศรี |
| มารวมรอมพร้อมอยู่สามบูรี |
ด้วยเปรมปรีดิ์ปรารถนาวิวาห์การ |
| หนึ่งนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลมิ่ง |
ก็เป็นหญิงยากแค้นแสนสงสาร |
| ซึ่งบิดพลิ้วกริ้วโกรธจงโปรดปราน |
ขอประทานโทษธิดาได้ปรานี |
| ขอเชิญพระอนุชากรุงการะเวก |
ช่วยภิเษกพูนเพิ่มเฉลิมศรี |
| อันเหล่ากอหน่อนาถราชบุตรี |
สามบุรีร่วมจิตเหมือนบิตุรงค์ |
| พอจบสารหวานโสตโปรดประภาษ |
ตามแต่วาสนาจิตคิดประสงค์ |
| พระเชษฐาปรานีสุริย์วงศ์ |
จะสืบพงศ์กษัตริย์ให้วัฒนา |
| จะไปด้วยช่วยชูภูธเรศ |
ให้ฟุ้งเฟื่องเรืองพระเดชพระเชษฐา |
| จะเดินทางกลางทะเลจัดเภตรา |
สักสิบห้าลำใหญ่ใส่ใบกล |
| ทั้งข้างหน้าข้างในจงไปด้วย |
จะได้ช่วยอวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล |
| อำมาตย์รับอภิวาทบาทยุคล |
พระขึ้นมนเทียรรัตน์ชัชวาล |
| จึงบอกองค์อัคเรศว่าเชษฐา |
ให้สุดสาครถือหนังสือสาร |
| ลูกชายไปได้ธิดายุพาพาล |
จะจัดแจงแต่งงานการวิวาห์ ฯ |
| ๏ นางนบนอบตอบว่าลูกฝาแฝด |
จะติดแปดเป็นบุตรีสุนิสา |
| แล้วสั่งเหล่าสาวสรรค์ฝูงกัลยา |
ให้ตรวจตราเครื่องอานเตรียมการไว้ ฯ |
| ๏ ฝ่ายอำมาตย์บาดหมายพวกนายหมวด |
เหล่าตำรวจเรียกกันอยู่หวั่นไหว |
| แต่งกำปั่นบรรดาจะคลาไคล |
เปลี่ยนเชือกเสาเพลาใบติดไกกล |
| ทั้งข้าวน้ำลำเลียงเสบียงเบิก |
เสียงเอิกเกริกจ่ายแจกต้องแบกขน |
| ปืนประจำลำไว้พร้อมไพร่พล |
ทั้งต้นหนล้าต้าพร้อมหน้ากัน ฯ |
| ๏ ฝ่ายเจ้าจอมหม่อมห้ามที่ตามเสด็จ |
ได้แหวนเพชรผ้าประทานทั้งพานขัน |
| ทั้งหีบทองเครื่องแต่งแป้งน้ำมัน |
กระแจะจันทน์หวีกระจกปิดปกไป ฯ |
| ๏ สมเด็จท้าวเจ้าพาราการะเวก |
กับองค์เอกชายาอัชฌาสัย |
| พร้อมห้ามแหนแสนสนมกรมใน |
เสด็จไปลงกำปั่นสุวรรณรัตน์ |
| แท่นที่นั่งหลังคาท้ายบาหลี |
ล้วนมณีนิลแนมแจ่มจำรัส |
| ได้ฤกษ์ดีมีลมโสมนัส |
พวกเกณฑ์หัดโห่ลั่นปืนสัญญา |
| ธงไชยโชคโบกบอกออกกำปั่น |
ลำดั้งกันพรรณรายเรียงซ้ายขวา |
| ออกน้ำเค็มเข็มมุ่งกรุงลังกา |
ได้ลมใช้ใบมาในสาคร |
| ออกลึกล้ำน้ำเขียวดูเกลียวคลื่น |
โตทะมื่นกลอกกลิ้งเท่าสิงขร |
| กระเดื่องกระโดงโงงเงงโคลงเคลงคลอน |
เขยื้อนขย่อนผู้หญิงร้องก้องสำเนียง |
| สาธุสะพระช่วยด้วยเจ้าข้า |
ภาวนามิได้หยุดร้องสุดเสียง |
| ฝูงมัจฉาปลาร้ายขึ้นว่ายเรียง |
เข้าคลอเคียงเคล้าคู่ดูคล่ำไป |
| พอลมคลายสายคลื่นก็รื่นราบ |
ธงตะขาบปลายปลิวริ้วริ้วไหว |
| ดูกว้างขวางกลางทะเลว้าเหว่ใจ |
จะดูไหนใจหายสุดสายตา ฯ |
| ๏ จอมกษัตริย์ตรัสชวนมเหสี |
ออกนั่งที่แท่นรัตน์ชมมัจฉา |
| ดูน่ากลัวจระเข้ทั้งเหรา |
ล้วนโตโตโลมาเหล่าปลาวาฬ |
| ฝูงฉนากปากมันเหมือนฟันเลื่อย |
ขึ้นยาวเฟื้อยฟันฟาดเสียงฉาดฉาน |
| ชิ้นไก่หมู่ผู้หญิงทิ้งให้ทาน |
ชิงอาหารฮุบฟัดไล่กัดกัน |
| ฝูงมังกรซอนฟองตระกองเกี้ยว |
ต่างเลื้อยเลี้ยวไล่เวียนวนเหียนหัน |
| ผู้หญิงนั่งแข็งตัวว่ากลัวมัน |
เห็นเงือกน้ำสำคัญว่าคนลอย |
| หางเป็นปลาหน้าเป็นหนูนั่งดูเล่น |
เป็นเสือสีห์หมีเม่นตัวเป็นหอย |
| พวกสาวใช้ไว้จุกลูกน้อยน้อย |
ทิ้งกล้วยอ้อยอาหารให้ทานปลา |
| ครั้นพลบค่ำคล้ำคลุ้มชอุ่มเมฆ |
แลวิเวกกลางทะเลพระเวหา |
| ไปเดือนหนึ่งถึงฝั่งเกาะลังกา |
พระสุดสาครเชิญขึ้นเดินทาง |
| ทั้งรถรัตน์หัตถีมีสำหรับ |
เขาคอยรับสารพัดไม่ขัดขวาง |
| พวกห้ามแหนแสนสาวท่านท้าวนาง |
ขึ้นขี่ช้างกูบทองดูรองเรือง |
| สองกษัตริย์ขัตติย์วงศ์ขึ้นทรงรถ |
กั้นกลิ้งกลดคันทองผุดผ่องเหลือง |
| ทหารแห่แซ่ซ้องดูนองเนือง |
ขึ้นจากเมืองใหม่ตรงเข้าดงดอน |
| ไปตามทางหว่างเนินเพลินประพาส |
พนมมาศไม้งอกซอกสิงขร |
| บ้างผลิดอกออกช่ออรชร |
หอมเกสรเสาวคนธ์ที่หล่นโรย |
| เข้าป่าสูงฝูงนกวิหคร้อง |
เสียงแซ่ซ้องลิงค่างครวญครางโหย |
| หอมดอกโมกโศกสุกรมทั้งยมโดย |
พระพายโชยชื่นใจทั้งไพร่นาย ฯ |
| ๏ สุดสาครขับม้าขึ้นหน้าทัพ |
เกณฑ์ไพร่กับกรมวังสิ้นทั้งหลาย |
| เก็บดอกไม้หลายหลากได้มากมาย |
คอยอยู่ข้างทางถวายข้างท้ายรถ |
| สองกษัตริย์จัดแจงแบ่งบุปผา |
ให้วงศาสาวสรรค์ทั่วกันหมด |
| ชื่นอารมณ์ชมเพลินเนินบรรพต |
เป็นหลั่นลดเลื่อมลายพรอยพรายตา |
| ห้วยละหานธารถ้ำมีน้ำพุ |
ไหลทะลุปรุออกตามซอกผา |
| ครั้นพลบค่ำทำประทับที่พลับพลา |
จนถึงวังลังกาเจ็ดราตรี ฯ |
| ๏ ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ |
กับสองอัครชายามารศรี |
| พระน้องหน่อวรนาถราชบุตรี |
ไปคอยรับประทับที่ทวารา |
| เชิญพระน้องสององค์พงศ์กษัตริย์ |
ขึ้นปรางค์รัตน์เรือนจันทร์ด้วยหรรษา |
| ต่างคำนับรับกันจำนรรจา |
ตามประสาสุริย์วงศ์เผ่าพงศ์พันธุ์ ฯ |
| ๏ ฝ่ายลูกสาวเจ้าลังกาเกณฑ์ฝรั่ง |
แต่งโต๊ะตั้งเลี้ยงกษัตริย์ล้วนจัดสรร |
| กับข้าวแขกแทรกเนื้อแพะผัดน้ำมัน |
มัสมั่นข้าวบุหรี่ลู่ตี่โต |
| กับข้าวไทยใส่ต้มส้มแกงต้มขิง |
นกคั่วปิ้งยำมะม่วงด้วงโสน |
| แกงปลาไหลไก่พะแนงแกงเทโพ |
ผัดปลาแห้งแตงโมฉู่ฉี่มี |
| รมจักรนัคเรศวิเสทเจ๊ก |
ต้มตับเหล็กเกาเหลาเหล้าอาหนี |
| เป็ดไก่ถอดทอดม้าอ้วนแต่ล้วนดี |
แกงร้อนหมี่หมูต้มเค็มใส่เต็มจาน |
| ตั้งโต๊ะเรียงเลี้ยงวงศ์พงศ์กษัตริย์ |
สารพัดเหล้าข้าวของคาวหวาน |
| ต่างเสวยเนยนมน้ำชัยบาน |
พนักงานฟ้อนรำต่างบำเรอ |
| บ้างไขกลดนตรีเป่าปี่แก้ว |
ซอสีแจ้วจำเรียงเสียงเสมอ |
| พวกเผ่าพงศ์วงศ์วานลูกหลานเธอ |
ดูฟ้อนรำบำเรอสำรวลกัน |
| วิเสททำสำรับไปเรียงตั้ง |
เลี้ยงนายทั้งทัพพหลพลขันธ์ |
| พวกพาราการะเวกโหยกเหยกครัน |
เมาบรั่นเรียกสาวสาวชาวลังกา |
| พูดเกี้ยวนางอย่างไรเขาไม่ตอบ |
ด้วยคำปลอบพราหมณ์แขกแปลกภาษา |
| บ้างยุดมือยื้อสไบบ้างไขว่คว้า |
บ้างยักคิ้วหลิ่วตาเฮฮากัน |
| อันเรื่องราวกล่าวสี่บุรีพร้อม |
มารวมรอมอยู่ลังกามหาสวรรค์ |
| ฝ่ายทรงยศทศวงศ์จอมพงศ์พันธุ์ |
ปรึกษากันเสกสมสยมพร ฯ |
| ๏ ฝ่ายองค์อัครชายาเมืองการะเวก |
ขอภิเษกเสาวคนธ์วิมลสมร |
| ด้วยเป็นที่พี่ยาให้ถาวร |
ครองนครเขตฝรั่งอยู่ลังกา |
| ให้หัสไชยไปบำรุงกรุงการะเวก |
สองบุตรีอภิเษกเป็นซ้ายขวา |
| ต่างยินยอมพร้อมกันจำนรรจา |
ให้โหรหาฤกษ์ยามตามโบราณ |
| ปลูกโรงราชพิธีสิบสี่ห้อง |
เป็นชั้นช่องช่อฟ้ามุกดาหาร |
| ทุกซุ้มเสาเนาวรัตน์ชัชวาล |
พื้นเพดานดาวรายพรอยพรายแพรว |
| เอาทองคำธรรมชาติทำราชวัติ |
สลับฉัตรเงินทองเป็นถ้องแถว |
| ที่มุขเด็จเพชรประดับดูวับแวว |
จัดกองทองกองแก้วพรอยแพรวพราย |
| ฉัตรกุดั่นกัลเม็ดซ้อนเจ็ดชั้น |
ปักกางกั้นอภิรุมแลชุมสาย |
| ระย้าห้อยพรอยแพรวพวงแก้วราย |
ฉากพระฉายรายรอบริมขอบคัน |
| ครั้นจัดแจงแต่งทำแล้วสำเร็จ |
กำหนดเสร็จเจ็ดค่ำจะทำขวัญ |
| ฝ่ายกษัตริย์ขัตติย์วงศ์เผ่าพงศ์พันธุ์ |
มาพร้อมกันอยู่ที่มณฑลพิธี ฯ |
| ๏ ส่วนโอรสบิตุรงค์ช่วยทรงจัด |
ให้ทรงเครื่องเรืองจำรัสรัศมี |
| ฝ่ายสามองค์นงนุชพระบุตรี |
พระชนนีทรงเครื่องให้เรืองรอง |
| ออกจากวังสังข์แตรเป่าแห่โหม |
กองประโคมโครมครึกเสียงกึกก้อง |
| เข้าโรงราชพิธีทั้งพี่น้อง |
ขึ้นนั่งกองแก้วสุวรรณเป็นหลั่นมา |
| สุดสาครเสาวคนธ์วิมลสร้อย |
ให้เกี่ยวก้อยกระหวัดพระหัตถา |
| พระหัสไชยให้พระน้องสองสุดา |
เกี่ยวก้อยขวาก้อยซ้ายฝ่ายละกร |
| ฝ่ายโยคีชีพราหมณ์รามราช |
สำรวมศาสตร์อิศโรสโมสร |
| สวดพิธีอภิรมย์สยมพร |
ให้ถาวรสืบกษัตริย์สวัสดี |
| ได้เวลาฟ้าร้องตีฆ้องฤกษ์ |
พฤฒาเถ้าเข้าเบิกขวัญบายศรี |
| บัณเฑาะว์ดังกังวานขานดนตรี |
พวกโหรตีฆ้องโห่ก้องโกลา |
| ปุโรหิตติดแว่นวิเชียรเทียน |
จุดเพลิงเวียนวงซ้ายไปฝ่ายขวา |
| โหมพิณพาทย์ฆาตฆ้องก้องลังกา |
แตรฝรั่งบั้งกล่ากลองมลายู ฯ |
| ๏ ฝ่ายพวกเล่นเต้นรำละครโขน |
ตีตะโพนกลองประชันสนั่นหู |
| ผู้ใหญ่เด็กเจ๊กฝรั่งมาพรั่งพรู |
เป็นหมู่หมู่ดูงานการประชัน |
| เวียนสำเร็จเจ็ดรอบได้ชอบโชค |
ดับเทียนโบกควันเจิมเฉลิมขวัญ |
| พระบิตุราชมาตุรงค์เผ่าพงศ์พันธุ์ |
อยู่พร้อมกันชื่นช่วยอำนวยพร ฯ |
| ๏ เป็นสำเร็จเสร็จภิเษกเอกกษัตริย์ |
ประดิพัทธ์ภิญโญสโมสร |
| เสาวคนธ์มณฑาสุดสาคร |
พ้นโทษกรณ์อยู่บำรุงกรุงลังกา |
| พระหัสไชยได้สองพระน้องนาฏ |
เป็นคู่ชมสมมาดปรารถนา |
| พาน้องน้อยสร้อยสุวรรณจันทร์สุดา |
ไปพาราการะเวกเป็นเอกองค์ ฯ |
