วันที่ ๑๔ เมษายน พ.ศ. ๒๔๗๗ ดร

​บ้านซินนามอน ฮอลล์ ปีนัง

วันที่ ๑๔ เมษายน พุทธศักราช ๒๔๗๗

ทูล สมเด็จกรมพระนริศรฯ

ในคราวเมล์วันพฤหสบดีที่ ๑๒ หม่อมฉันได้รับลายพระหัตถ์ฉะบับลงวันที่ ๑๑ กับซองจดหมายของหม่อมฉันที่มีรอยเปิด ได้ชัณสูตร์ดูซองเห็นมีรอยผนึกแต่ที่ปลายใบปกนิดเดียว นอกจากนั้นรอยกาวของเดิมยังอยู่ดีไม่มีรอยถูกน้ำ จึงสันนิษฐานว่าจะเปนด้วยความมักง่ายของเสมียนของหม่อมฉันที่ไม่ผนึกให้หมดรอยกาว จะหาเปนด้วยไปถูกลักเปิดกลางทางไม่ แต่อย่างไรก็ตามในบรรดาจดหมายที่หม่อมฉันเขียนถวายท่าน หรือเขียนถึงใคร ๆ ได้เขียนด้วยเตรียมถูกเปิดอยู่เสมอทุกฉะบับเปนนิจมากว่าปี แต่ถ้าความในจดหมายหม่อมฉันที่เขียนไปถวายท่าน มีเผ็ดร้อนไม่ชอบพระอัธยาศัยก็จะพยายามสำรวมระวังมิให้เปนเช่นนั้นได้อีก แต่ที่จะหยุดเขียนจดหมายถวายท่านประจำสัปดาหะเสียทีเดียวเห็นจะเกิดทุกขเวทนา จึงขอเขียนต่อไปโดยระวังมิให้ร้อนพระหฤทัย หวังใจว่าท่านก็จะทรงเห็นอกและทรงเขียนต่อไป.

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด