วันที่ ๑๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๗๗ ดร

​Cinnamon Hall,

206 Kelawei Road, Penang. S.S.

วันที่ ๑๑ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๔๗๗

ทูล สมเด็จกรมพระนริศรฯ

ชายดิศกับหญิงหลุยออกมาถึงปีนังเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๙ ได้เชิญลายพระหัตถ์กับสมุดรูปภาพทศชาติ^๑ ซึ่งเขาจำลองฝีพระหัตถ์ของท่านพิมพ์ขึ้นใหม่ และโปรดประทานมาแก่หม่อมฉันเล่มหนึ่งมาส่ง แต่กระบวรส่งนั้นเธอรวบรวมวางไว้กับจดหมายอื่น เปนแต่บอกว่า “เสด็จอาว์” ฝากลายพระหัตถ์มาถวายฉะบับ ๑ หม่อมฉันยังไม่ทันเปิดซองลายพระหัตถ์ เหลือบเห็นแสงทองหลังสมุดแวบเข้าตาแปลกใจ นึกว่าเปนสมุดอะไรหญิงมารยาตรส่งมาจากเมืองยี่ปุ่น จึงแก้ห่อสมุดออกดูก่อนเห็นลายพระหัตถ์ พอเห็นในสมุดก็หูผึ่งยอมชมว่าเขาช่างคิดทำดีนักหนา เปนของน่าเก็บไว้มิให้สูญเสีย ฝ่ายเจ้าหญิงลูกสาวก็อยากได้บ้างแต่มิรู้ที่จะไปซื้อหาที่ไหน หม่อมฉันขอบพระเดชพระคุณที่ประทานมา และใคร่จะทูลวานหาซื้อหรือขอเขาอย่างไรให้ลูกสาว ๓ คนด้วย เพราะเธอชอบและนับถือจริง ๆ แต่ถ้าหาไม่ได้ก็จนใจ

เจ้าหญิงยังมีความเห็นเลยไปอีกอย่างหนึ่ง ว่าหญิงอามควรจะพยายามรวบรวมฝีพระหัตถ์ที่ทรงประดิษฐ์รูปอื่น ๆ พิมพ์ทำนองนี้ต่อไป ขอได้โปรดบอกหญิงอามด้วย

อนึ่งขอได้ทรงนำความขอบใจของหม่อมฉันแจ้งแก่คุณโตด้วยว่าปลาแห้งที่ส่งมานั้นดีนัก เขาแบ่งทอดใส่จานอย่างรองถ้วยน้ำชาสำหรับแต่ให้หม่อมฉันกิน พอเห็นก็จำได้ว่าเปนปลาแห้งคุณโตอย่างเช่นเคยกินมาแต่ก่อน เมื่อกินก็รู้รสชาติอย่างเดียวกัน ชวนให้ใจคิดถึง

ชายดิศกับหญิงหลุยจะกลับทางเรือกำปั่นยนต์ของห้างอิสตเอเซียติค ฝากหนังสือนี้ไปถวายจะช้าวันกว่า จึงส่งมาถวายทางไปรษณีย์.

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด