วันที่ ๑๕ กันยายน พ.ศ. ๒๔๗๗ น

​ตำหนักปลายเนีน คลองเตย

วันที่ ๑๕ กันยายน ๒๔๗๗

กราบทูล สมเด็จกรมพระยาดำรง ทราบฝ่าพระบาท

หญิงเป้าจะออกมาปีนัง เกล้ากระหม่อมจึงถือโอกาศนั้นเขียนหนังสือนี้ฝากมาถวาย

เกล้ากระหม่อมได้รับหนังสือสมาคมสถาปนิกสยาม มีพระสาโรชลงชื่อเปนนายกมาเชิญเกล้ากระหม่อม ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เปนพระอาจารย์แห่งสมาคมนั้นได้คัดสำเนามาถวายทอดพระเนตรเล่นด้วยแล้วไม่ปราถนารับ แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะตอบไปอย่างไรดี

ได้วานเขาขะโมยถ่ายรูปพระนิรันตรายมา ได้สอดซองส่งมาถวายฝ่าพระบาทด้วยสำรับหนึ่ง หวังว่าจะยังไม่ทรงมีและคงพอพระทัย

หญิงจงมีอาการฟื้นค่อยยังชั่ว ดูกระชุ่มกระชวยขึ้นมาก เปนด้วยจับหมอถูก ที่หาหมอญี่ปุ่นรักษาจะปรับว่าผิดก็เห็นจะได้ เพราะอยากหายเขาว่าดีก็หามา จะโทษหมอญี่ปุ่นก็ไม่ได้ เพราะเขาว่าเขาชำนาญทางปอด และปอดเธอก็เจ็บจริง ๆ เขาก็มุ่งหน้ารักษาทางปอด แต่ที่เธอเจ็บหนักลงนั้นเปนผลแต่เจ็บในลำไส้ ซึ่งเธอเจ็บมานานแล้ว มิใช่หนักลงเพราะโรคในปอดให้ผล หมอญี่ปุ่นไม่เคยรู้ว่าลำไส้เธอพิการอยู่ จึงไม่ดูไปถึง พระวรสุนทร์เปนหมอรักษามาเก่า รู้อยู่สิ้นว่าเธออ่อนแอที่ตรงไหนพอมาถึงจับรักษาลำไส้ แปลว่าถูกที่จึงฟื้น แกว่าปอดเจ็บนิดหน่อยเท่านั้น ลำไส้เจ็บมากกว่าเปนกองสองกอง

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด