วันที่ ๑ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๐ ดร

บ้านซินนามอน ปีนัง

วันที่ ๑ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๐

ทูล สมเด็จกรมพระนริศฯ

หม่อมฉันได้รับลายพระหัตถ์ ประทานมาจากหาดใหญ่เมื่อวันที่ ๒๘ สิงหาคม มีความยินดีที่ทราบว่าการเสด็จไปจากปีนังและไปประทับอยู่ที่หาดใหญ่เป็นการเรียบร้อย ทั้งยินดีได้ทราบว่าพอพระหฤทัยในการที่เสด็จมาประทับอยู่ที่ซินนามอนฮอล หม่อมฉันได้บอกให้ลูกทราบแล้วกัน ทางฝ่ายข้างนี้ตั้งแต่ท่านเสด็จไปแล้วรู้สึกเงียบเหงาดังคาดไว้ พูดกันถึงความปีติยินดีที่ได้รับเสด็จมาแทบทุกวัน

รูปที่หญิงพิลัยฉายเมื่อท่านเสด็จมา รูป ๒ คนคู่กัน ของเธอดูเหมือนจะดีกว่าที่หม่อมฉันฉาย เพราะรูปนั้นดูเคร่งไปสักหน่อย แต่รูปนี้ยิ้มแย้มแจ่มใสดี เธอคงส่งมาถวายแล้ว แต่หม่อม​ฉันให้ขยายขึ้นโดยเฉพาะแผ่น ๑ และลงชื่อส่งมากับจดหมายนี้ ขอให้ท่านลงพระนามด้วยแล้วถวายสมเด็จพระพันวัสสา หม่อมฉันนึกว่าคงจะโปรด

จดหมายเวรหยุดมานานแล้ว หม่อมฉันกลับเขียนถวายแต่วันพฤหัสบดีที่ ๙ กันยายน ต่อไป

ในจดหมายฉบับนี้จะทูลต่อคติที่พูดกันค้างอยู่เรื่องหนึ่ง เพิ่งนึกได้เมื่อเสด็จไปแล้ว คือที่เรียกว่าวัดโกโรโกโสซึ่งเราเคยได้ยินแต่ยังนึกไม่ออกว่าได้ยินมาจากไหนนั้น คือเสด็จพระอุปัชฌาย์ท่านโปรดตรัสเล่า ดูเหมือนจะได้ยินมาแต่เมื่อบวชเป็นสามเณร

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด