วันที่ ๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๗๘

สำเนาลายพระหัดถ์สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ

เมืองร่างกุ้ง ที่ ๗ กุมภาพันธ์ ๒๔๗๘

ทูลสมเด็จกรมพระนริศ

หม่อมฉันกลับมาถึงเมืองร่างกุ้งเช้าวันนี้ พอเข้าผนึกจดหมายหม่อมฉันถวายทางไปรษณียอากาศแล้ว กงซุลสยามจึงให้เชิญลายพระหัดถ์ที่ประทานมาทางไปรษณียอากาศมาส่ง รู้สึกสลดสรดโศกอย่างยิ่งที่เจ้านายสิ้นพระชนม์ติดต่อกันใกล้ ๆ เปนลำดับไปถึง ๔ พระองค์ สกดใจได้แต่ด้วยนึกอย่างทรงเขียนมาในท้ายลายพระหัดถ์ว่า สพฺเพสํขาราอนิจฺจา สพฺเพธมฺมาอนตฺตา เท่านั้น

การที่หม่อมฉันกะว่าจะไปเมืองเมาะตะมะและเมืองเมาะลำเลิ่งนั้นเปนอันงด เพราะได้ความว่าถ้าจะดูของดีต้องเข้าไปลึก ใช้เวลาหลายวัน ๆ มีไม่พอ อีกประการ ๑ เจ้าหญิงร้องทุกข์ทนนอนทนนอนในรถไฟติด ๆ กันไม่ไหวเพราะนอนไม่หลับ จึงเปนอันรอกำหนดวันเรือไปปินังเท่านั้น แต่จะกลับไปถึงวันที่ ๑๖ ตามกำหนดเดิม

(ลงพระนาม) ดำรงราชานุภาพ

คัดถูกต้องตามต้นฉะบับ

<ดวงจิตร>