วันที่ ๑๙ กันยายน พ.ศ. ๒๔๗๘ ดร (๒)

​วันที่ ๑๙ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๗๘

ทูล สมเด็จกรมพระนริศร ฯ

เมื่อหม่อมฉันเขียนจดหมายฉะบับโน้นแล้ว เขามาบอกว่าหาผลดูกูได้ จึงเขียนจดหมายฉะบับนี้เพิ่มขึ้นอีกฉะบับหนึ่ง

ในการที่ลูกหญิง ๒ คนกับหม่อมเจิมจะกลับกรุงเทพ ฯ หม่อมฉันเห็นเปนโอกาสที่จะฝากของไปถวายให้ถึงได้ จึงให้เที่ยวหาผลไม้แปลก ๆ ที่เคยหาได้ในปินังนี้ แต่เผอิญประจวบเวลาอัตคัต ส้มจัฟฟาก็ยังไม่มีมาขาย ลูกองุ่นลูกแปร์ที่เริ่มมีขายก็เปนของต้นระดู ลูกยังเล็กรสก็ยังไม่ดี ลูกเงาะในเกาะปินังนี้ก็พอสิ้นระดูลง แต่แรกนึกว่าจะหาอะไรไม่ได้ เผอิญไปได้ผลดูกูมาหน่อยหนึ่งจึงส่งมาถวาย

เรื่องผลดูกูนี้ชอบกล หม่อมฉันเคยเห็นผลดูกูทางเมืองกลันตัน ตรังกานู เหมือนกับลางสาดเปนแต่เขื่องกว่าหน่อยและเปลือกหนากว่าลางสาด ลูกดูกูที่ขายในปินังนี้ทางข้างหน้าโน้นก็มีแต่เขาเรียกว่าลูกรำมะแข เปลือกคล้ายกะท้อนเนื้อในคล้ายมะไฟ แต่ในปินังเรียกว่าดูกู เราไปเรียกว่ารำมะแขไม่รู้จัก จะเปนเพราะเหตุใดหาทราบไม่ ผลไม้ที่ส่งมาถวายนี้ ถ้าจะเรียกอย่างทางสงขลา ตานี ต้องเรียกว่ารำมะแข.