๓๑ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๘๑ น

​ตำหนักปลายเนิน คลองเตย

วันที่ ๓๑ ตุลาคม ๒๔๘๑

พระยาอนุมานราชธน

ได้รับหนังสือของท่าน ลงวันที่ ๒๘ ตุลาคม เรื่องได้สอบคำ ลาง กับ บาง นั้นแล้ว เมื่อสอบไม่ได้หลักที่แม่นมั่น ฉันก็จะคงใช้ไปตามเดิม ฉันใช้คำ ลาง มากกว่า บาง อยู่เปนปกติแล้ว

จะบอกท่านถึงคำ หมูอหลึ่ง ท่านคาดคะเนว่าจะเปน หมูอันหนึ่ง นั้นก็ชอบอยู่แล้ว แต่ฉันได้พบมาแปลก ครั้งหนึ่งเขาส่งสัตว์ชะนิดหนึ่งใส่กรงเข้ามาจากหัวเมืองปักษ์ใต้ ถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในรัชกาลที่ ๕ ที่สวนดุสิต เห็นจะตั้งใจให้ทรงเลี้ยงไว้ในสวนดุสิต อันได้ทรงสร้างขึ้นใหม่ บอกชื่อเข้ามา เรียก หมูหลึ่ง ฉันก็จับใจด้วยได้ยินพูดกันถึงยาชะนิดหนึ่ง ประกอบด้วยน้ำมันหมูหลึ่งซึ่งไม่เคยรู้จักเลย จึ่งพิจารณาโดยถี่ถ้วนก็เห็นเหมือนหมูเราทุกอย่าง แต่ปลายท้าวแทนที่จะเปนกีบ กลายเปนนิ้ว เล็บดุจท้าวสุนักข์ฉะนั้น กรมหลวงประจักษ์ตรัสว่า หมูชะนิดนี้ทางเหนือเขาเรียกว่า หมูดิน