๒๕ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๘๑ น

​ตำหนักปลายเนิน คลองเตย

วันที่ ๒๕ ตุลาคม ๒๔๘๑

พระยาอนุมานราชธน

ตามหนังสือซึ่งฉันเขียนมาถึงท่านเมื่อวานนี้ บอกความวิบัติลางแห่งในหนังสือเรื่องปฏิสังขรณ์วัดพระศรีรัตนศาสดาราม นั้น ตกไปเสียลางอย่าง เช่น หน้าที่พระองค์เจ้าปรีดา ซึ่งอยู่หน้าเดียวกับพระองค์เจ้าประดิษฐวรการ ท่านไม่ได้ทำแต่กระจกอย่างเดียว ท่านทำการเคลือบกระเบื้องด้วย ฉันจำได้ว่าซุ้มพระเจดีย์และหอพระคันธารราษฎร์ ซึ่งเปนหน้าที่ฉันได้ทำ ฉันต้องคิดลายฝาว่าจะประดับกระเบื้องอย่างไร จะเปนสีไรเท่าไร แล้วทูลไปให้ท่านทรงทราบ ท่านก็ทำจ่ายมาให้ เข้าใจว่ากระเบื้องเคลือบประดับฝาทุกแห่ง บรรดาที่เปนสีเดียว ไม่มีลายนั้น ท่านทรงทำทั้งสิ้น เว้นแต่ที่มีลายแผ่นหนึ่งเคลือบลายสีนั้นทำไม่ได้ นายด้านต้องสั่งไปทำที่เมืองจีน ทั้งนึกเอาโดยใจว่าท่านเห็นจะทรงทำกระเบื้องเคลือบมุงหลังคาบรรดาที่บกพร่องอยู่ในสถานต่าง ๆ ทุกแห่งด้วย

อนึ่ง ชื่อหลวงสิทธินายเวร (บุศ) นั้นเห็นจะถูกแล้ว ด้วยนายบุศเปนลูกแล่งของเจ้าพระยาสุรศักดิ คงจะเอาตัวมาใช้ทำการเปนสาขาในหน้าที่ของท่าน เจ้าหมื่นเสมอใจราช (จู) นั้นแต้มเขาสูง เขาไม่เข้าคอเจ้าพระยานรรัตน์ และเจ้าพระยาสุรศักดิเห็นจะขวาง เข้ามาทำการร่วมด้วยไม่ได้

อนึ่ง การเขียนผนังในหอราชพงษานุสรนั้น เคยได้ยินเขาพูดกันว่าช่างมหาดเล็กเขียน แต่จะถูกหรือไม่ถูก ฉันทราบไม่ได้ ด้วยช่างมหาดเล็กไม่มีใครมีฝีมือดีที่ฉันจะพึงใส่ใจจำ

​คำว่า บาง กับ ลาง ใช้ปนเปกันอยู่ทั้งสองอย่าง เช่น บางที ลางที เปนต้น ฉันคิดว่า บาง จะเคลื่อนมาจาก บ้าง แต่จะอย่างไรก็ดี ฉันตัดช่องน้อยเดินจำเพาะตัวไปเสีย คำใดที่ประกอบคำ บ้าง ไม่สนิทฉันก็ยักไปใช้คำ ลาง ฉันอยากฟังคำตัดสินของท่านในคำทั้งสองนี้ เพื่อหาหลักที่แน่ใจ