๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๐ ยส

​กรมศิลปากร

วันที่ ๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๐

ขอประทานกราบทูล ทรงทราบใต้ฝ่าพระบาท

ข้าพระพุทธเจ้าได้รับลายพระหัตถ์ ลงวันที่ ๑๒ มกราคม ฉะบับหนึ่ง และลงวันที่ ๑๗ มกราคม อีกฉะบับหนึ่ง โปรดประทานเรื่องร้องรำ ตามที่ข้าพระพุทธเจ้ากราบทูล ขอพระกรุณา ทั้งนี้กระทำให้ข้าพระพุทธเจ้าเต็มตื้นในพระเมตตาปรานีเป็นสุดซึ้ง จนมิทราบเกล้า ฯ ว่าจะกราบทูลได้อย่างไร นอกจากรู้สึกเป็นพระเดชพระคุณล้นเกล้า ฯ หาที่สุดมิได้

ข้าพระพุทธเจ้าได้อ่านข้อความที่ทรงพระเมตตาโดยละเอียดหลายครั้ง จนข้าพระพุทธเจ้าเข้าใจเรื่องได้แจ่มแจ้งตลอด เมื่อครั้งที่ทรงทักเรื่องละครในละครนอกที่ข้าพระพุทธเจ้าเรียบเรียงว่าเหลวหมดนั่น ข้าพระพุทธเจ้าก็ได้พยายามทานดูข้อความที่เรียบเรียงก็ยังไม่เห็นข้อผิดทั้งหมด ต่อเมื่อมาได้อ่านพระอธิบายที่ประทานมา จึงได้ทราบความแจ่มแจ้งว่าข้อความที่ข้าพระพุทธเจ้าเรียบเรียงไว้ ใช้ไม่ได้ทีเดียว ทั้งนี้เป็นเครื่องสอนใจข้าพระพุทธเจ้าให้รู้สำนึกตนในเรื่องความรู้อยู่ไม่น้อย ข้อความที่ประทานมาในบางตอนเป็นหลักสำคัญที่สมควรรักษาไว้ แม้ไม่ได้ทรงพระเมตตาจดเป็นหลักฐาน ก็น่าจะสาปสูญได้ง่าย หรือไม่เช่นนั้นก็อาจกลายหลักไปโดยเร็วทันตาเห็นเป็นแน่

ข้าพระพุทธเจ้าขอรับใส่เกล้า ฯ ซึ่งข้อความที่ตรัสสั่งไว้ในตอนต้นของลายพระหัตถ์ลงวันที่ ๑๒ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๐ ทุกประการ การจะควรสถานใด ขอรับพระบารมีปกเกล้า ฯ เป็นที่พึ่ง

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้า ฯ

ข้าพระพุทธเจ้า