๓๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๘๒ น

​ตำหนักปลายเนิน คลองเตย

วันที่ ๓๐ ตุลาคม ๒๔๘๒

พระยาอนุมานราชธน

ท่านส่งรูปพระธาตุจอมเพชร ที่เขามไหสวรรย์ ฝากลูกชายยาใจไปให้ได้รับแล้ว ขอบใจท่านเปนอันมาก เมื่อฉันได้เขียนถ่ายรูปพระธาตุนั้นลงแล้ว ก็จะส่งรูปกลับคืนมาให้ท่าน

คำ เผื่อน มีในชื่อคนอยู่มาก กลัวจะเปนคำที่มีความหมายว่าอะไรอยู่โดยตรง ไม่ใช่เลื่อนเคลื่อนมาแต่คำ เผือด

ได้ความจากหนังสือพระพรหมมุนีท่านแต่ง พูดถึงขนาดสุพรรณบัตรว่า เพียงงอน คือวัดโอบได้รอบหัว คำว่า งอน เห็นจะตรงกับที่เราว่า หงอน ชาวอีศานจะหมายคำ หงอน ว่าหัวดอกกระมัง

พระพรหมมุนีท่านเดาอะไรเจ็บปวดดี คำว่า ลาวกาว สมเด็จกรมพระยาดำรงท่านเคยทรงพระดำริว่าจะเปน ลาวแกว ตรัสสั่งให้ฉันค้นทางเขมร ก็ค้นไม่ได้เรื่อง พระพรหมมุนีท่านเดาว่าทีจะเปน ลาวเก่า ท่านเอาชื่อตำบลลาวเดิม ในเมืองขุขันธ์เข้าเทียบ เมืองขุขันธ์ท่านก็เดาว่าทีจะเปนคูขันฑ์ เพราะเมืองนั้นเปนเมืองเก่ามีคูล้อม ฉันเห็นเข้าทีมาก แล้วได้นึกแก้ไปตามที่เคยได้ความเห็นจากท่าน ว่าจะเปน คูคั่น เราดื้อ ๆ เสียดอกกระมัง