๕๒. องเชียงสือถวายต้นไม้ทองเงินครั้งที่ ๑ พระราชทานกำลังช่วยองเชียงสือ

ครั้นมาถึงเดือน ๑๐ แรม ๑๓ ค่ำในปีวอก สัมฤทธิศกนั้น องเชียงสือมีหนังสือบอกเข้ามาฉบับ ๑ ใจความในหนังสือว่า เดือน ๑๐ ขึ้น ๖ ค่ำ องเชียงสือตีได้เมืองไซ่ง่อน เมืองโลกนาย เมืองบาเรียแล้ว ครั้นมาถึงเดือน ๑๒ องเชียงสือคิดถึงพระเดชพระคุณ จึงได้ทำต้นไม้เงิน ๑ ทอง ๑ ด้วยฝีมือช่างลายแทงทั้งต้น และกระถางสูง ๒๐ นิ้ว แต่งให้องโบโฮคุมเข้ามาทูลเกล้าฯ ถวาย ก็โปรดให้ไปบูชาไว้ในหอพระเจ้า ในหนังสือนั้นว่าอ้ายเชียงซำผู้รักษาเมืองไซ่ง่อนแตกหนีมาอยู่เมืองป่าสัก และขอพระราชทานยืมเรือรบ ๓๐ ลำ กับปืนหน้าเรือปืนท้ายเรือกระสุนดินดำออกไปและขอกองทัพเจ้าพระยาอภัยภูเบศร์เขมร ๓,๐๐๐ คน จะให้ตัดผมเป็นไทยไปช่วยตีเมืองป่าสัก จับอ้ายเชียงซำ ก็โปรดให้องโบโฮ องโหเตืองดึก องไกจัด ไปเลือกเรือรบก็มีแต่เรือชำรุด ได้เรือดี ๕ ลำ พระราชทานปืนนกโพรงออกไปด้วย ๗๐ กระบอก กระสุนดินดำสำหรับเรือพร้อม และมีตราออกไปให้เจ้าพระยาอภัยภูเบศร์ แต่งกองทัพเขมรลงไปช่วยองเชียงสือ เจ้าพระยาอภัยภูเบศร์ ไปถึงพร้อมกับองเชียงสือ ก็เข้าล้อมเมืองป่าสักไว้อ้ายเชียงซำก็เข้าหาองเชียงสือ แล้วองเชียงสือก็ให้พระยาจักรี (แกบ) เขมรรักษาเมืองป่าสักไว้เป็นเมืองของเขมร เจ้าพระยาอภัยภูเบศร์ก็กลับไปเมืองเขมร