๗๓

๏ ฝ่ายเกียงจูแหยครั้นมาใกล้ค่าย พบฮุยฮอที่กลางทางก็มีความยินดี จึงถามว่าทหารทั้งปวงอยู่ดีพร้อมกันหรือ ฮุยฮอคำนับแล้วว่าบัดนี้โลเฉียแลทหารทั้งปวงแยกย้ายกันเที่ยวตามหาท่านเป็นหลายทางยังไม่กลับมา แล้วให้ทหารรีบไปบอกอังกิ๋ม อังกิ๋มรู้ความแล้วก็ออกมารับ เชิญเกียงจูแหยเข้าไปในค่าย ทหารทั้งปวงรู้ว่าเกียงจูแหยมาถึงก็ชวนกันมาคำนับเกียงจูแหยด้วยความยินดี เกียงจูแหยจึงให้ตรวจทานดูตามบัญชีแจ้งว่าเสียทหารไปเป็นอันมากก็เศร้าใจ แล้วเล่าความซึ่งต่อสู้กับโฮเหลงเสียงโบ๊ แลซินกงป้าให้ทหารฟังทุกประการ แล้วให้เลิกทัพถอยกลับออกไปทางห้าสิบสี่เส้น พักทแกล้วทหารอยู่สามวันแล้วยกมาค่ายเก่า

๏ ฝ่ายฮูเสงรู้ว่าโฮเหลงเสียงโบ๊ตาย เกียงจูแหยรอดชีวิตยกทัพกลับมาอีกก็นึกน้อยใจตัว จึงว่ากับอ๋องสิ้นว่าเดิมเรายอมเข้าด้วยเขาแล้ว มาหลงเชื่อคำโฮเหลงเสียงโบ๊การศึกจึงกลับเป็นดังนี้ มิรู้ที่จะทำประการใด อ๋องสิ้นจึงว่าท่านอย่าวิตกแลย ถ้าเราจะกลับเข้าด้วยเกียงจูแหยครั้งนี้ เกียงจูแหยจะว่าประการใดเราจึงเอาความทั้งปวงซัดให้โฮเหลงเสียงโบ๊ผู้ตายก็เห็นจะไม่มีโทษ ฮูเสงก็เห็นชอบด้วย จึงเขียนหนังสือเป็นใจความว่า ข้าพเจ้าฮูเสงขอคำนับมาถึงท่านแม่ทัพด้วยครั้งก่อนข้าพเจ้ายอมเข้าด้วยท่านแล้ว แต่ฮูหลุยผู้น้องกับโฮเหลงเสียงโบ๊ คิดอ่านอวดฝีมือความรู้จะให้ได้ชัยชนะแก่ท่าน ข้าพเจ้าก็เบาความเห็นด้วยโทษข้าพเจ้าผิดนัก ครั้งนี้ขอท่านได้โปรด เหมือนให้ชีวิตไว้เป็นข้าทำราชการแก้ตัวครั้งหนึ่งเถิด แล้วให้อ๋องสิ้นถือหนังสือไปถึงเกียงจูแหย อ๋องสิ้นครั้นมาถึงค่ายเข้าไปหาทหารให้นำความไปแจ้งแก่แม่ทัพ  เกียงจูแหยรู้ว่าฮูเสงมีหนังสือมาจึงเอาตัวอ๋องสิ้นเข้าไป อ๋องสิ้นครั้นเข้าไปถึงเกียงจูแหยคุกเข่าลงคำนับแล้วส่งหนังสือให้ เกียงจูแหยรับหนังสือมาดู แจ้งความแล้วจึงว่า ถ้าฮูเสงยอมด้วยจริงแล้ว เวลาพรุ่งนี้เราจึงจะยกไป อังกิ๋มจึงว่าฮูเสงมีหนังสือมาทั้งนี้ข้าพเจ้ายังหาเห็นจริงด้วยไม่ ขอท่านคิดดูให้จงดีก่อน เกียงจูแหยว่าซึ่งฮูเสงกลับกลายไปครั้งก่อนนั้น เราเห็นว่าเพราะโฮเหลงเสียงโบ๊กับฮูหลุยดอก ท่านอย่าวิตกเลย แล้วอ๋องสิ้นก็ลาเกียงจูแหยกลับไปบอกความแก่ฮูเสงว่า เกียงจูแหยหาโกรธไม่ สั่งว่าพรุ่งนี้จะมา ฮูเสงรู้ดังนั้นจึงให้จัดแจงสิ่งของคำนับทั้งงปวงไว้ แล้วจารึกธงขึ้นปักใหม่ว่าบูอ๋อง ครั้นรุ่งขึ้นเกียงจูแหยยกทัพมาด่านก๋าบองก๋วน ฮูเสงเห็นเกียงจูแหยมาก็ออกมาต้อนรับที่ประตูค่ายคำนับแล้วขอโทษตัว เกียงจูแหยจึงว่าท่านเป็นคนกลับกลอกหามีสัตย์สุจริตไม่ จะเลี้ยงท่านต่อไปข้างหน้า ถ้ามีคนยุยงประการใดก็จะกลับทรยศต่อเรา ท่านเป็นคนชั่วนักหาควรจะอยู่ต่อไปไม่ ให้ทหารเอาตัวฮูเสงไปตัดศีรษะเสียบไว้หน้าค่าย อย่าให้ผู้ใดดูเยี่ยงอย่าง จึงตั้งให้กิหยงคุมทหารแลสมัครพรรคพวกของฮูเสงอยู่รักษาด่านก๋าบองก๋วนสืบไปแล้ว เกียงจูแหยกลับมาค่ายกีจุยก๋วน

๏ ฝ่ายลิเจ้งก็ออกมารับพาเกียงจูแหยไปเฝ้า แต่ลิเจ้งเข้าไปก่อน ทูลว่าเกียงจูแหยมาถึงแล้ว พระเจ้าบูอ๋องมีรับสั่งให้หาตัวเกียงจูแหยเข้าไป แล้วรับสั่งให้นั่งที่สมควร จึงพระราชทานสุราให้กินตามสบาย ฝ่ายอึ้งปวยฮอคุมทหารสิบหมื่นยกกองทัพมาถึงด่านแชเหลงก๋วน จึงให้ตั้งค่ายอยู่ริมด่าน

๏ ฝ่ายคิวอินฮูจ๋อง ครั้นรู้ว่าอึ้งปวยฮอยกมาจึงปรึกษานายทหารสี่คนว่า บัดนี้มีศึกมาเราจะคิดประการใด นายทหารทั้งสี่จึงว่าเราเป็นข้าพระเจ้าติวอ่องก็ควรที่จะอาสาสู้รบกว่าจะสิ้นชีวิต คิวอินฮูจ๋องจึงให้แบหองยกทหารออกไปดูกำลังข้าศึก อึ้งปวยฮอก็ให้เตงจิวก๋งแต่งตัวใส่เสื้อแดงขี่ม้าคุมทหารออกมาหน้าด่าน เห็นแบหองจึงว่าท่านไม่รู้หรือ ว่าพระเจ้าบูอ๋องเสด็จมาปราบปรามให้แผ่นดินเป็นสุข ตัวทำองอาจคุมทหารออกมาจะต่อสู้ด้วยเราหรือ แบหองมีความโกรธร้องว่าอ้ายพวกกบฏไม่ตรงต่อแผ่นดิน แล้วก็เข้ารบกับเตงจิวก๋งได้สิบเพลง เตงจิวก๋งได้ทีร้องตวาดขับม้าไปเอาทวนแทงถูกแบหองตาย ตัดศีรษะมาให้อึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอยินดีรินสุราให้เป็นรางวัล คิวอินฮูจ๋องรู้ว่าแบหองตาย จึงชวนทหารเอกสามคนกับไพร่ก็ยกออกไป อึ้งปวยฮอรู้จัดแจงทหารใหญ่น้อยพร้อมแล้ว จุดประทัดเอาฤกษ์ยกออกมา คิวอินฮูจ๋องเห็นจึงร้องว่าท่านเป็นขุนนางผู้ใหญ่พระเจ้าติวอ๋อง เหตุไรเสียสัตย์ไปเข้าด้วยบูอ๋องยกมาทำดังนี้ชอบอยู่หรือ อึ้งปวยฮอจึงว่าเราเป็นข้าพระเจ้าติวอ๋องก็จริงอยู่ แต่พระเจ้าติวอ๋องหาอยู่ในสัจสุจริตไม่ กระทำความชั่วต่างๆ เราจึงหนีไปเข้าด้วยพระเจ้าบูอ๋อง บัดนี้หัวเมืองทั้งปวงยอมสิ้นแล้ว เหตุใดตัวยังถือพระเจ้าติวอ๋องอยู่เล่า แล้วให้อึ้งเทียนเสียงผู้บุตร อายุได้สิบเจ็ดปีคุมทหารออกรบ คิวอินฮูจ๋องจึงให้กอกุยออกต่อสู้รบกันได้สิบห้าเพลง อึ้งเทียนเสียงเอาทวนแทงถูกกอกุยตาย คิวอินฮูจ๋องเห็นก็โกรธ จึงขับม้าพาทหารออกรบกับอึ้งเทียนเสียง อึ้งเทียนเสียงเห็นคิวอินฮูจ๋องมาก็นึกในใจว่า อ้ายนี่จะออกมาตายอีกแล้ว ก็ขับม้ารำทวนเข้าต่อสู้ ฮือเซ่งซุนปอก็เข้าช่วยคิวอินฮูจ๋อง เตงจิวก๋งก็เข้าชวยอึ้งเทียนเสียงรบกันเป็นสามารถ เตงจิวก๋งเอาทวนแทงฮือเซ่งตาย ซุนปอเห็นก็โกรธร้องด่าเตงจิวก๋งพลางรบพลาง อึ้งเทียนเสียงสู้กับคิวอินฮูจ๋องได้ทีเอาทวนแทงคิวอินฮูจ๋อง คิวอินฮูจ๋องเจ็บปวดนักขับม้าหนี อึ้งเทียนเสียงจึงขึ้นเกาทัณฑ์ยิงถูกหลังคิวอินฮูจ๋อง คิวอินฮูจ๋องไม่ตายหนีไปได้ เตงจิวก๋งเห็นคิวอินฮูจ๋องถูกอาวุธหนีไปแต่ซุนปอยังสู้อยู่ จึงเอาทวนแทงถูกซุนปอตาย แล้วตัดเอาศีรษะไปให้อึ้งปวยฮอ อึ้งปวยฮอได้ชัยชนะ แล้วก็พาทหารกลับเข้าค่าย คิวอินฮูจ๋องหนีมาถึงที่อยู่แล้วกินยารักษาตัวอยู่สามวันค่อยคลายความเจ็บแล้วคิดว่า บัดนี้ทหารเอกก็ตายสิ้นทั้งสี่คน ยังแต่ตัวเราผู้เดียวจะยกออกไปอีกสักครั้งหนึ่ง ก็จัดแจงทหารพร้อมแล้วขึ้นขี่ม้ายกออกไป อึ้งเทียนเสียงรู้ว่าคิวอินฮูจ๋องยกมา ก็ออกต่อสู้รบกันได้สามสิบเพลง หมวกคิวอินฮูจ๋องพลัดตกพอหมวกหลุดผมกระจายออกปกหน้า อึ้งเทียนเสียงเห็นคิดสงสัยว่าคิวอินฮูจ๋องนี้จะมีความรู้ประการใด จึงวางทวนไว้เอากระบองเหล็กออกถือคอยจะตี คิวอินฮูจ๋องเห็นอึ้งเทียนเสียงวางทวนเสียแล้ว ได้ทีไล่กระชิดเข้ามาถึงตัวอึ้งเทียนเสียง อึ้งเทียนเสียงเอากระบองเหล็กตีถูกอกรากโลหิตออกเจ็บปวดเจียนจะตกม้า คิวอินฮูจ๋องอุตส่าห์แข็งใจขับม้าหนีกลับไปที่อยู่ ทหารทั้งปวงก็ตื่นแตกสิ้น อึ้งเทียนเสียงก็กลับเข้าค่ายแจ้งความแก่บิดาทุกประการ อึ้งปวยฮอมีความยินดี จึงสั่งให้ทหารคอยดูว่าคิวอินฮูจ๋องจะคิดทำประการใด ครั้นสามวันแล้วไม่เห็นผู้ใดออกมารบ อึ้งปวยฮอจึงจัดทหารเข้าไปตีค่ายคิวอินฮูจ๋อง ทหารในค่ายคิวอินฮูจ๋องก็ต่อสู้อยู่หลายเวลา

๏ ฝ่ายอึ้งปวยฮอเห็นทหารตีค่ายหลายเวลาไม่แตกแล้ว จึงให้ถอยมาตั้งมั่นอยู่ ฝ่ายตันซีทหารกองลำเลียงรู้ว่า อึ้งปวยฮอมารบกับคิวอินฮูจ๋องก็มาช่วย คิวอินฮูจ๋องเห็นมีความยินดีนัก บอกว่าทหารเราออกรบล้มตายเป็นอันมาก ตันซีจึงว่าเราจะขอทหารสามพันจะอาสาท่านต่อสู้กับบูอ๋องเอาชัยชนะให้จงได้ คิวอินฮูจ๋องก็จัดแจงทหารให้ตันซียกออกไป อึ้งปวยฮอก็ให้เตงจิวก๋งออกรบ เตงจิวก๋งขับม้าพาทหารไล่บุกรุกตันซี ตันซีก็อ่านมนต์อันวิเศษพ่นเป็นควันสีเหลืองออกจากปาก ไปถูกเตงจิวก๋งมัวไปพลัดตกม้าลง ตันซีจับเตงจิวก๋งได้มัดพาไปให้คิวอินฮูจ๋อง คิวอินฮูจ๋องเห็นตันซีได้เตงจิวก๋งมาก็ดีใจ เตงจิวก๋งร้องว่ากับตันซีอันการฝีมือรบเราหากลัวไม่ แต่ท่านมีความรู้จึงจับตัวเราได้ แม้นเราตายเป็นผีแล้วจะกลับมากินเนื้อท่าน ตันซีได้ฟังดังนั้นก็โกรธนัก สั่งทหารให้เอาตัวเตงจิวก๋งออกไปตัดศีรษะเสียบไว้หน้าค่าย คิวอินฮูจ๋องให้ยกโต๊ะมาเลี้ยงรินสุราให้ตันซีกินแล้วให้ยกออกไปอีก อึ้งปวยฮอรู้จึงให้ไทหลวนออกไปรบ ตันซีก็ร่ายมนต์เป่าไป แล้วจับตัวไทหลวนได้พากลับไปส่งให้จำไว้