๓๙
๏ กิมเฉียก็เอากระบี่ตัดศีรษะองมอตาย ก๋งฮวดเทียนจุ๋นจึงให้กิมเฉียไปยกเอาศีรษะเกียงจูแหยขึ้นมาบนยอดเขา แล้วเอายาฝนกรอกปากเกียงจูแหยเข้าไป เกียงจูแหยก็ฟื้นเป็นขึ้นดังเก่า แลเห็นก๋งฮวดเทียนจุ๋น จึงถามว่าองมอฆ่าข้าพเจ้าตาย เหตุใดจึงกลับเป็นขึ้นเล่า ก๋งฮวดเทียนจุ๋นก็เล่าความให้ฟัง แล้วสั่งกิมเฉียศิษย์ให้ไปเมืองไซรกีด้วยเกียงจูแหย ต่อภายหลังเราจึงจะไปตาม เกียงจูแหยก็ลาก๋งฮวดเทียนจุ๋น มาขึ้นซูปุดเสียงพากิมเฉียไปเมืองไซรกี
๏ ฝ่ายบูอ๋องกับขุนนางนายทหารทั้งปวง เมื่อเกียงจูแหยรบกับองมอหายไปนั้นเป็นทุกข์อยู่ ครั้นรู้ว่าเกียงจูแหยกลับมาได้ ต่างคนต่างออกมารับ โลเฉียครั้นเห็นกิมเฉียผู้พี่ ก็มาคำนับ พี่น้องได้พบกันต่างคนต่างดีใจ เกียงจูแหยเล่าความให้บูอ๋องฟัง แล้วพากันเข้าไปในเมืองไซรกี
๏ ฝ่ายเอียวสงครั้นไม่เห็นองมอกลับมา คิดวิตกนัก จับยามดูรู้ว่าองมอตาย ขัดใจ ชวนโกหยิวเขียน อิหิมป้า ไปท้าทายเกียงจูแหยออกรบ เกียงจูแหยกับกิมเฉียโลเฉียพากันออกไปจากเมือง เอียวสงโกรธชี้หน้าขบฟันแล้วว่ากับเกียงจูแหยว่า วันนี้กูจะฆ่าเสียให้ได้ แล้วเอียวสง โกหยิวเขียน อิหิมป้าสามคน เข้าไปจะรบกับเกียงจูแหย เกียงจูแหยก็เอากระบองที่ง่วนสีเทียนจุ๋นเทวดาให้ ตีโกหยิวเขียนศีรษะแตกตาย กิมเฉียก็ฆ่าเอียวสงตาย อิหิมป้าเห็นจะสู้รบมิได้ก็หนีไป เตียวกุ๋ยหองเห็นดังนั้น จึงแต่งหนังสือให้ม้าใช้ไปบอกบุนไทสือ ณ เมืองจิวโก๋ แล้วเตียวกุ๋ยหอง ฮองหลิม ก็ขึ้นม้าพาทหารออกรบกับกิมเฉียโลเฉียได้สามสิบเพลง กิมเฉียเอาทวนแทงถูกฮองหลิมตกม้าตาย ทหารเกียงจูแหยเข้าล้อมเตียวกุ๋ยหองไว้ เตียวกุ๋ยหองเห็นจะหนีไม่พ้น เอาทวนแทงตัวตายเสียในที่รบ เกียงจูแหยครั้นมีชัยชำนะก็ปูนบำเหน็จรางวัลแก่นายทัพนายกองทหารทั้งปวงตามสมควร
๏ ฝ่ายอิหิมป้าหนีเกียงจูแหยไปถึงเขาเกียวเลงซัวหยุดนั่งอยู่ พอบกเฉียเดินมาแลเห็น จึงถามว่าท่านมานั่งที่นี่ด้วยเหตุอันใด อิหิมป้าจึงเล่าความซึ่งรบกับเกียงจูแหยให้ฟัง แล้วถามบกเฉียว่าท่านนี้มาแต่ไหน บกเฉียจึงบอกว่าเราอยู่เขากิวเก๋งซัว เป็นศิษย์เผาเหียนจินหยิน เผาเหียนจินหยินสั่งให้เราไปอยู่กับเกียงจูแหย ถ้าท่านยอมไปเมืองไซรกีด้วยเรา เราจะช่วยว่ากับเกียงจูแหยให้อดโทษท่าน อิหิมป้าจึงว่าเกียงจูแหยเป็นพวกกบฏต่อพระเจ้าติวอ๋อง เราหายอมไปอยู่ด้วยไม่ บกเฉียได้ฟังก็โกรธจึงว่าท่านไม่ยอมไปอยู่ด้วยเรา เราก็จะฆ่าท่านเสีย แล้วชักกระบี่เงื้อจะฟันอิหิมป้า อิหิมป้าก็เข้ารบกับบกเฉีย บกเฉียเอากระบี่ฟันอิหิมป้าตาย บกเฉียก็ไปยังเมืองไซรกี พบกิมเฉียโลเฉียผู้น้องต่างคนต่างดีใจพากันเข้าไปหาเกียงจูแหย บกเฉียคุกเข่าลงคำนับเกียงจูแหยแล้วบอกว่า เผาเหียนจินหยินครูข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้ามาอยู่ทำราชการด้วยท่าน แล้วข้าพเจ้าพี่น้องสามคนจะขอเอาท่านเป็นที่พึ่งสืบไป แล้วเล่าความซึ่งได้ฆ่าอิหิมป้าให้เกียงจูแหยฟังทุกประการ เกียงจูแหยได้แจ้งดังนั้นยินดีนัก จึงว่าท่านมาอยู่ก็ดีแล้ว พี่น้องสามคนล้วนมีความรู้วิชาการ จะได้ช่วยกันทำการศึกกับพระเจ้าติวอ๋อง
๏ ฝ่ายบุนไทสือครั้นรู้หนังสือว่าองมอเอียวสงโกหยิวเขียนตายในที่รบก็ตกใจ จึงปรึกษากับขุนนางทั้งปวงว่า เราจะได้ใครไปช่วยเตียวกุ๋ยหองอีกเล่า ขณะนั้นขุนนางฝ่ายทหารจึงว่ากับบุนไทสือว่า ข้าพเจ้าจะรับอาสาไปช่วยเตียวกุ๋ยหอง บุนไทสือจึงว่าตัวท่านแก่ชราแล้วจะไปที่ไหนได้ บู๊หยงหัวเราะจึงว่า เตียวกุ๋ยหองนั้นยังหนุ่มอยู่ ถือแต่ว่าความรู้วิชาการของตัวดี ฮองหลิมเล่าก็ชาวบ้านนอกเป็นคนมุทะลุหารู้จักที่ได้ที่เสียไม่ อันธรรมดาจะเป็นแม่ทัพให้รู้จักฤกษ์บนฤกษ์ล่างและตำรับพิชัยสงคราม จะใช้ทแกล้วทหารทั้งปวง ให้รู้จักที่ขลาดที่หาญจึงจะเป็นแม่ทัพได้ บุนไทสือได้ฟังก็สรรเสริญว่าสมควรที่จะเป็นแม่ทัพ แล้วสั่งฮุยต๋งฮิวฮุนว่าจงไปอยู่กับบู๊หยงด้วย ให้เกณฑ์พลห้าหมื่นสรรพด้วยศาตราวุธ ครั้นได้ฤกษ์บู๊หยงยกออกจากเมืองจิวโก๋
๏ ขณะนั้นเป็นฤดูคิมหันต์ ครั้นแดดกล้าแผ่นดินร้อนระงมพวกพลเดินเหยียบศิลากรวดทรายเท้าก็พุพอง ครั้นจะอาศัยน้ำห้วยธารก็แห้งสิ้น ฝ่ายทหารเตียวกุ๋ยหองที่เหลือตายหนีมา พอพบกองทัพเมืองจิวโก๋ ก็เข้าหาบู๊หยงบอกว่าเตียวกุ๋ยหองแม่ทัพตาย บู๊หยงได้ฟังดังนั้นก็ตกใจ ให้เร่งไปบอกบุนไทสือ บู๊หยงรีบเดินทัพมาถึงแดนเมืองไซรกี ตั้งค่ายใกล้เขาซายจิซัวแปดร้อยเจ็ดสิบห้าเส้น
๏ ขณะนั้นเกียงจูแหยจัดแจงการจะเอาหนังสือห้องสินไปแขวนที่ห้องสินไต้ พอรู้ข่าวว่ากองทัพเมืองจิวโก๋ยกมา เกียงจูแหยก็พากิมเฉียบกเฉียกับทหารห้าพัน เชิญหนังสือห้องสินขึ้นไปบนยอดเขาห้องสินไต้ ฝ่ายกองทัพเมืองจิวโก๋เห็นเกียงจูแหยยกทหารขึ้นไปบนเขา ต่างคนต่างหัวเราะว่า แต่เราอยู่ข้างล่างยังร้อนรนทนไม่ได้ เกียงจูแหยขึ้นไปตั้งทัพบนยอดเขาสักสองสามวันก็จะพากันตายเสียหมด ไม่ต้องพักรบพุ่งอีก เกียงจูแหยครั้นขึ้นไปถึงยอดเขา ก็เอาหนังสือห้องสินแขวนไว้บนที่ห้องสินไต้ แล้วสั่งให้ขุดดินก่อพูนขึ้นสูงพ้นพื้นเขาสามศอก ดาดเพดานด้วยผ้าขาว ตั้งเครื่องบูชาตามพิธี
