๗๐

๏ ขณะนั้นพระเจ้าบูอ๋องจึงตรัสแก่อึ้งปวยฮอว่า เดิมสิท่านไปเชิญซ่องเฮกเฮาให้ช่วยธุระจะแก้แค้นโกแกเหลง บัดนี้ซ่องเฮกเฮาออกรบกับโกแกเหลง เหตุไฉนท่านจึงนิ่งซบเซาอยู่ หาไปช่วยซ่องเฮกเฮาไม่หรือ อึ้งปวยฮอได้ฟังดังนั้นจึงทูลว่าข้าพระองค์ลืมสติไป ด้วยไม่สบายคิดถึงอึ้งเทียนฮัวที่ตายก็เศร้าใจนัก ทูลแล้วคำนับลาพระเจ้าบูอ๋องรีบออกมาขึ้นขี่โคห้าสีออกไปช่วยซ่องเฮกเฮารบ โกแกเหลงเห็นเหลือกำลังจะต้านทานก็ขับม้าหนีออกด้านซุยเอ๋ง แล้วเทถุงตัวผึ้งออก ตัวผึ้งก็บินออกนับด้วยร้อยแลพันไล่ต่อยทหารทั้งห้าคน อึ้งปวยฮอแลบุนเผงซุยเอ๋งเจียวหยงต้านทานมิได้ก็ชักม้าจะหนี ซองเฮกเฮาจึงห้ามว่าท่านอย่าหนีกลัวอะไร แล้วก็ปล่อยนกอันมีฤทธิ์ออกจากน้ำเต้า ตัวหนึ่งบันดาลเป็นนกนับร้อย บินไล่จิกตัวผึ้งกินจนหมด ทหารทั้งห้าก็ขับม้าเข้าไล่ล้อมโกแกเหลงไว้ โกแกเหลงเห็นจะสู้มิได้ก็ขับม้าหนี อึ้วปวยฮอได้ทีก็ขับโคไล่แทงด้วยทวนถูกโกแกเหลงตาย ทหารทั้งห้าคนจะกลับมาเข้าค่าย พอขงสวนเห็นโกแกเหลงตายก็โกรธนัก จึงขับม้าออกมาหน้าค่ายร้องเรียกทหารทั้งห้าคนว่า ท่านรุมกันฆ่าทหารเราตายแล้วจะหนีกลับไปไหนมารบกับเราก่อน ทหารทั้งห้าคนกลับหน้าเข้ามารุมรบกับขงสวนเป็นสามารถ แล้วขงสวนให้รัศมีไปหุ้มเอาตัวทหารทั้งห้าคนมาได้ แล้วก็ชักม้ากลับเข้าค่ายให้เอาตัวทหารทั้งห้าไปจำไว้ แล้วคิดว่าทหารของเราที่มีฝีมือนั้นก็ตายเสียแล้ว ยังแต่เราผู้เดียวทหารข้าศึกยังมากกว่ามากนัก ที่เราจะออกไปท้ารบเหมือนอย่างแต่ก่อนนั้น เกลือกจะเพลี่ยงพล้ำก็จะเสียที ควรเราจะคิดการตั้งมั่นไว้คอยรับแต่พออย่าให้ข้าศึกทำย่ำยีได้ นานไปข้าศึกสิ้นเสบียงอาหารแล้วก็จะกลับไปเอง

๏ ขณะนั้นพอเอียวเจี้ยนกองลำเลียงคุมเสบียง ประมาณร้อยเจ็ดสิบห้าเกวียนมาถึง เข้าไปแจ้งแก่เกียงจูแหย เกียงจูแหยก็ดีใจ จึงให้เอาเสบียงออกจำหน่ายจ่ายให้นายไพร่ทั้งปวงพอได้เป็นกำลังทำศึก เอียวเจี้ยนจึงถามเกียงจูแหยว่าท่านยกทัพมานานแล้ว ข้าพเจ้าสำคัญว่าจะถึงเมืองจิวโก๋แล้ว เหตุไฉนท่านจึงมารอรั้งอยู่นี่ เกียงจูแหยจึงบอกว่า บัดนี้ขงสวนทหารพระเจ้าติวอ๋องมีฝีมือนัก มาต้านทานไว้จับทหารเราไปได้ถึงแปดคนฆ่าตายเสียคนหนึ่ง เราจะหักไปยังมิได้จึงรั้งช้าอยู่ เอียวเจี้ยนได้ฟังจึงว่ากลัวอะไรกับขงสวน เวลาพรุ่งนี้เชิญท่านยกไปเรียกขงสวนมาชวนพูดข้าพเจ้าจะตามออกไป เอากระจกวิเศษส่องดูก็จะรู้กำลังวิชาของขงสวน แล้วเราจึงค่อยคิดแก้เสียให้จงได้ เกียงจูแหยได้ฟังก็ดีใจ ครั้นรุ่งเช้าจัดทหารยกออกไป เอียวเจี้ยนก็ตามไปด้วย เกียงจูแหยออกยืนอยู่หน้าค่าย จึงร้องว่าให้ขงสวนออกมาพูดจากัน ทหารขงสวนก็ไปบอกแก่ขงสวน ขงสวนก็ขึ้นม้าพาทหารออกมานอกค่าย จึงว่าแก่เกียงจูแหยว่า เราจะรบกับท่านเสียเปล่าหาเป็นเกียรติยศไม่ เราจะตั้งมั่นอยู่ท่านหาหักเอาเราได้ไม่ ถ้าท่านยังดื้อดึงอยู่ สิ้นเสบียงอาหารแล้วเมื่อใดจะจับท่านจำเสียให้หมดทั้งเจ้าแลข้าพาไปถวายพระเจ้าติวอ๋อง

๏ ขณะเมื่อขงสวนพูดกับเกียงจูแหยอยู่นั้น เอียวเจี้ยนก็เอากระจกวิเศษส่องขึ้นดูขงสวนด้วยกำลังวิชาของขงสวนขลังนัก เอียวเจี้ยนเห็นแต่เงารัศมีปรากฏในกระจกเท่านั้น ที่จะรู้ว่าต้นเดิมเป็นประการใดหารู้ไม่ เอียวเจี้ยนประหลาดใจนัก ยกกระจกส่องไปหลายท่าพิเคราะห์ดูก็มิได้รู้

๏ ฝ่ายขงสวนแลเห็นเอียวเจี้ยนเอากระจกมาส่องก็ร้องว่าแก่เอียวเจี้ยนว่า ท่านอยู่ไกลนักส่องไม่เห็น เข้ามาส่องดูให้ใกล้จึงจะเห็น เอียวเจี้ยนก็เดินเข้ามายืนตรงหน้าขงสวนส่องดูก็หารู้ไม่ ขงสวนขัดใจก็เอาง้าวฟันเอียวเจี้ยน เอียวเจี้ยนเอาตรีรับรบกันสามสิบเพลงแล้ว เอียวเจี้ยนจึงเอาก้อนศิลาวิเศษชื่อเฮาเทียนเกาโยนไป ก็บังเกิดเป็นสุนัขใหญ่โจนขึ้นกัดเอาขงสวน ขงสวนก็ให้รัศมีไปจับเอาสุนัขไว้ได้ ฮุยฮอทหารคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้ จึงเอาก้อนศิลาวิเศษอันหนึ่งชื่อกังมอที ขว้างไปจะให้ต้องขงสวน ขงสวนก็ให้รัศมีไปหุ้มเอาก้อนศิลานั้นไว้ได้ เอียวเจี้ยนกับฮุยฮอเห็นฤทธิ์ขงสวนสามารถนักสู้มิได้ก็หายตัวหนีไป ขงสวนขับม้าจะเข้ารบกับเกียงจูแหย ลิเจ้งทหารขับม้าออกรับขงสวน ขงสวนก็ฟันด้วยง้าวลิเจ้งรับด้วยทวนรบกันได้สิบเพลง ลิเจ้งเห็นจะสู้มิได้ จึงเอาเหลงหยกกี๋มทะปาไปจะให้ครอบขงสวนตาย ขงสวนก็ให้รัศมีไปหุ้มเอาเหลงยกกี๋มทะไว้ได้ ลิเจ้งกลัวก็ขับม้าหนี ขงสวนจึงร้องว่าท่านจะหนีไปข้างไหน ว่าแล้วก็ให้รัศมีไปจับเอาตัวลิเจ้งเข้าไปไว้ในค่าย

๏ ขณะนั้นกิมเฉียบกเฉียพี่น้องลูกชายลิเจ้งเห็นขงสวนจับบิดาไปได้ก็โกรธ สองมือถือดาบก็ออกต่อสู้กับขงสวนได้สามเพลง แล้วกิมเฉียก็เอาอาวุธวิเศษชื่อตุ่นล่องฉุน บกเฉียก็เอาอาวุธวิเศษชื่อหงอเกาเกียม อาวุธทั้งสองนี้เทวดาให้ ขว้างไปทั้งสองจะให้ต้องขงสวน ขงสวนก็ให้รัศมีออกไปรับหุ้มอาวุธทั้งสองไว้ได้ กิมเฉียบกเฉียสู้มิได้ก็หันหน้าหนี ขงสวนให้รัศมีไปจับเอาตัวกิมเฉียบกเฉียพี่น้องมาได้ เกียงจูแหยเห็นฤทธิ์ขงสวนสามารถ จับเอาทหารไปได้เป็นอันมากขัดใจนัก ก็ขับซูปุดเสียงเข้ารบกับขงสวนได้สามเพลง ขงสวนจะให้รัศมีไปจับเอาตัวเกียงจูแหย เกียงจูแหยก็เอาธงเหลืองที่มีฤทธิ์โบกไป รัศมีขงสวนก็กระจายไปจะจับตัวเกียงจูแหยมิได้ ขงสวนก็ขับม้าไล่ตาม นางลงเกียดกงจู๊อยู่เคียงข้างเกียงจูแหย ก็เอาดาบฟาดไปถูกหลังขงสวนโลหิตไหลแทบจะตกจากม้า ขงสวนก็แข็งใจขับม้ากลับเข้าค่าย จึงเอายาอันวิเศษใส่แผลหายในทันที แล้วให้เอาทหารทั้งสามคนไปจำไว้

๏ ฝ่ายเกียงจูแหยกลับเข้าค่ายแล้วให้วิตกนัก ว่าแต่เราทำศึกมาไม่เหมือนรบกับขงสวน เสียทแกล้วทหารเป็นอันมาก คิดแล้วเกียงจูแหยเสียน้ำใจนัก ขณะนั้นพระเจ้าบูอ๋องจึงรับสั่งให้หาตัวเกียงจูแหยเข้าไปเฝ้า ตรัสปรึกษาว่าเรายกทหารมาทำศึกครั้งนี้เสียท่วงทีนัก ทหารที่มีฝีมือข้าศึกจับเอาตัวไปได้เป็นอันมาก ถ้าจะขืนสู้อยู่ต่อไปก็จะขัดด้วยเสบียง ทแกล้วทหารก็จะอิดโรยนักที่จะคิดเอาชัยชนะยังมิได้ เราคิดว่าจะให้ล่าทัพกลับเสียก่อน เมื่อได้ท่วงทีแล้วจึงจะยกมาต่อภายหลัง ท่านจะเห็นประการใด เกียงจูแหยเข้าใจอยู่แล้ว ครั้นได้ฟังพระเจ้าบูอ๋องตรัสดังนั้นก็เห็นด้วย จึงทูลว่าเวลาพรุ่งนี้จะให้ล่าทัพกลับไป ทูลแล้วเกียงจูแหยก็ออกมาสั่งให้ประกาศนายทัพนายกองทั้งปวงว่าเวลาพรุ่งนี้ให้เลิกทัพกลับไปเมืองไซรกี ครั้นเวลาสองยามยังมีโตหยินคนหนึ่ง มาแต่ทิศตะวันตกยืนร้องเรียกนายประตูที่ค่ายเกียงจูแหยให้เปิดประตูรับ บอกว่าเราชื่อลกอักโตหยินจะมาหาเกียงจูแหย ทหารเฝ้าประตูไปบอกเกียงจูแหย เกียงจูแหยก็ไปเชิญตัวเข้ามา นายประตูก็กลับออกไปเชิญลกอักโตหยินเข้าไปหาเกียงจูแหย เกียงจูแหยกับลกอักโตหยินถ้อยทีถ้อยคำนับกัน เกียงจูแหยจึงว่าท่านมาหาเราด้วยธุระอันใด ลกอักโตหยินจึงว่าเราได้ยินว่าท่านจะให้ยกทัพกลับแล้วหรือ เกียงจูแหยจึงว่าเราเห็นว่าไม่ได้ท่วงทีแล้วจะให้กลับเสียก่อน ลกอักโตหยินว่าถ้าท่านให้กลับไปแล้ว ขงสวนก็จะฆ่าทหารที่จับไปได้เสีย ท่านจะไม่คิดแก้ไขเอาทหารคืนมาแล้วหรือ ขงสวนสำคัญว่าตัวดี ที่เขาดีกว่าขงสวนก็ยังมีอยู่ เกียงจูแหยได้ฟังลกอักโตหยินพูดจาเห็นคมสันก็รู้ว่าลกอักโตหยินเป็นผู้วิเศษจะมาช่วยทำศึก จึงว่าดีแล้วท่านจะมาช่วยเรา เราก็ขอบใจนัก เกียงจูแหยจึงสั่งประกาศนายทัพนายกองให้หยุดทัพไว้ก่อน ครั้นเวลารุ่งเช้าฝ่ายขงสวนเดิมว่าจะตั้งมั่นไว้คอยรับ ครั้นคิดขึ้นมาว่า ลงเกียดกงจู๊ทหารผู้หญิงของเกียงจูแหย เอาดาบฟาดเอาหลังแทบจะตกม้าตาย แค้นใจนัก กลั้นโทโสมิได้ก็ขึ้นม้ามายืนอยู่หน้าค่าย ว่าให้เกียงจูแหยออกมารบกัน เกียงจูแหยรู้ก็บอกแก่ลกอักโตหยินว่า ขงสวนมาชวนรบ ลกอักโตหยินรับอาสาขึ้นขี่ม้าออกมารบกับขงสวนได้สิบหกเพลง แล้วลกอักโตหยินก็จับมีดปวยโต๋อันมีฤทธิ์บินได้เหมือนนกขว้างไป จะให้ตัดศีรษะขงสวน ขงสวนก็ให้รัศมีไปหุ้มเอามีดปวยโต๋ไว้ได้ ลกอักโตหยินเห็นจะสู้มิได้ก็ชักม้าหนีมาบอกเกียงจูแหย ว่าขงสวนมีฤทธิ์มากใครจะต่อสู้ได้ ฝ่ายขงสวนหากลับเข้าค่ายไม่ ยืนม้าร้องว่าเกียงจูแหยตัวเป็นถึงไต้เจียงกุ๋นแม่ทัพหลบหน้าไปไหนจึงไม่ออกมารบกันเล่า

๏ ขณะนั้นโทเฮงสุนคุมเสบียงมาถึงนอกค่าย เกียงจูแหยยังหาทันรู้ไม่ ได้ยินขงสวนยืนท้าเกียงจูแหยอยู่ก็ขัดใจฉวยได้กระบองสั้นวิ่งเข้ารบกับขงสวน ขงสวนแลเห็นโทเฮงสุนต่ำเตี้ย จึงว่าท่านตัวเล็กเท่านี้จะมาสู้รบกับเราถูกด้วยเท้าทีเดียวก็จะตาย โทเฮงสุนได้ฟังก็โกรธ จึงตีขงสวนด้วยกระบอง ขงสวนเอาง้าวรับ โทเฮงสุนตัวต่ำเตี้ยจะตีขงสวนบนม้าไม่ถนัด จึงท้าให้ขงสวนลงจากม้ามารบกัน ขงสวนก็ลงจากม้ารบกับโทเฮงสุนหาคล่องแคล่วไม่ ด้วยเคยถนัดรบแต่บนหลังม้า โทเฮงสุนก็ลอดตีเอาเป็นหลายที ขงสวนก็กลับขึ้นม้า

๏ ขณะนั้นทหารไปบอกความแก่เกียงจูแหยว่า โทเฮงสุนคุมเสบียงมายังหาถึงไม่ เห็นขงสวนท้าทายก็ออกรบกับขงสวน เกียงจูแหยได้ฟังจึงสั่งให้นางเตงตันหยกเมียโทเฮงสุนออกไปช่วย นางเตงตันหยกก็ออกไปหาโทเฮงสุนผัวรบกับขงสวน พอขงสวนกลับขึ้นม้ายังหาทันตั้งตัวไม่ นางเตงตันหยกก็เอาก้อนศิลาแก้วอันมีฤทธิ์ทิ้งไปต้องหลังขงสวนแทบจะตกจากม้า ขงสวนเจ็บทนมิได้ก็ชักม้ากลับเข้าค่าย เอายาวิเศษใส่ที่ต้องก้อนศิลาฟกบวมหายในทันที โทเฮงสุนกับนางเตงตันหยกก็กลับเข้าค่ายแจ้งความซึ่งได้รบมีชัยชนะแก่ข้าศึกให้เกียงจูแหยฟัง ครั้นรุ่งเช้าขงสวนออกมายืนว่าให้เกียงจูแหยแต่งทหารผู้หญิงที่ทิ้งแก้วเอาเราวานนี้ออกมารบกัน มีผู้มาบอกเกียงจูแหยว่าขงสวนมาท้ารบกับนางเตงตันหยก นางเตงตันหยกก็อาสาจะออกรบ เกียงจูแหยจึงห้ามว่าที่ไหนท่านจะสู้ขงสวนได้ ถ้าจะขืนออกไปรบขงสวนก็จะจับเอาตัวไป ว่าแล้วเกียงจูแหยก็ให้เอากระดานป้ายเขียนหนังสือไปปิดประตูค่ายไว้ เป็นสังเกตตามเยี่ยงอย่างว่ายังหารบไม่ก่อน ขงสวนเห็นดังนั้นโกรธนักก็ชักม้ากลับเข้าค่าย ครั้นรุ่งขึ้นยันเต๋งทหารเกียงจูแหยก็รับอาสาออกรบ

๏ ขณะเมื่อเกียงจูแหยยกทัพออกจากเมืองไซรกีนั้น มาหาทันไม่จึงตามมาภายหลัง ถึงเช้าวันนั้นจึงเข้าไปหาเกียงจูแหย เกียงจูแหยเห็นยันเต๋งมีความยินดีนัก จึงเล่าความซึ่งได้รบกับขงสวนให้ยันเต๋งฟังทุกประการ ยันเต๋งจึงว่ากลัวอะไรกับขงสวน ข้าพเจ้าจะขอรับอาสาออกไปรบเอง เกียงจูแหยจึงสั่งให้เลิกกระดานป้ายที่ปิดประตูค่ายออกเสีย เป็นสังเกตบอกว่าจะออกรบแล้ว ทหารขงสวนเห็นก็ไปบอกแก่ขงสวน ว่าบัดนี้ข้าศึกจะออกมารบ ขงสวนได้ฟังก็ขึ้นมาออกยืนอยู่หน้าค่าย ยันเต๋งก็ขี่ม้าออกมา ขงสวนเห็นก็ร้องว่าแก่ยันเต๋งว่าฤทธิ์ของท่านสักเพียงไหน ท่านจะมารบกับเราเหมือนหนึ่งปลาตัวน้อย มาขันรบกับจระเข้ไม่พอเขี้ยวจระเข้จะเคี้ยวกิน ยันเต๋งจึงว่าท่านอย่าทะนงตัวอวดอ้างฝีมือเราหาเกรงไม่ หัวเมืองทั้งแปดร้อยก็กลัวฤทธิ์ทหารเมืองไซรกี ต่างมาคำนับพระเจ้าบูอ๋องสิ้น ขงสวนได้ฟังก็โกรธขับม้าเข้ารบกับยันเต๋งได้สามเพลง ยันเต๋งก็เอาสายประคำอันวิเศษของอาจารย์ให้ ขว้างไปจะให้ต้องขงสวน ขงสวนก็ให้รัศมีไปรวบเอาสายประคำไว้ได้ ยันเต๋งเห็นก็ผิดใจจึงหยิบเอาขันทองที่มีฤทธิ์ทิ้งไปจะให้ต้อง ขงสวนก็ใช้ให้รัศมีมารวบรัดเอาขันทองนั้นไว้ได้ ยันเต๋งเห็นยิ่งประหลาดใจนัก จึงร้องเรียกขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า พวกเราไปไหนหมดจึงไม่มาช่วยเรา

๏ ขณะนั้นเทวดาที่เป็นอารักษ์ของยันเต๋ง ก็ให้นกตัวหนึ่งชื่อว่า ไต้เผงเจี๋ยวแปลว่าอาจทำให้มืดมัวไปในอากาศ มิให้ข้าศึกแลเห็นตัวบินลงมามืดมัวไป ขงสวนแลหาเห็นยันเต๋งไม่ ยันเต๋งก็หนีกลับเข้าค่าย นกนั้นก็ไล่จิกขงสวน ขงสวนก็ใช้รัศมีไปจะให้จับนกนั้น นกนั้นก็บินหนีไปหาเกียงจูแหย ยันเต๋งจึงว่าแก่เกียงจูแหยว่า ขงสวนคนนี้มีรัศมีวิเศษนัก ไม่รู้ที่จะแก้กระไรได้ เกียงจูแหยจึงถามนกว่า ท่านยังจะรู้รัศมีวิเศษขงสวนนั้นเดิมใครประสิทธิ์ให้ นกก็บอกว่าหารู้ไม่

๏ ขณะนั้นผู้วิเศษคนหนึ่งชื่อโตหยิน มายืนเรียกนายประตูให้เปิดประตูรับ เราจะเข้าไปหาเกียงจูแหย นายประตูเข้าไปบอกเกียงจูแหยว่ามีผู้มาหาท่าน เกียงจูแหยได้ฟังก็ชวนยันเต๋งออกมาเปิดประตูรับเชิญเข้าไปในค่าย ยันเต๋งจึงถามว่าท่านชื่อไรมาแต่ไหน โตหยินจึงบอกว่าเราชื่อโตหยินมาแต่ทิศตะวันตกจะมาช่วยท่านคิดการศึก เกียงจูแหยจึงเชิญโตหยินให้กินโต๊ะแล้วนั่งพูดจากัน โตหยินจึงว่ากงเสงจู๊เพื่อนของท่านกับเราก็เป็นคนชอบกัน ฝ่ายขงสวนเล่าก็เป็นเพื่อนชอบใจของเรา รู้ว่าท่านยกทัพมาจะตีเมืองจิวโก๋ จะปราบพระเจ้าติวอ๋องซึ่งมิได้ตั้งอยู่ในยุติธรรม ขงสวนยกทหารมาต้านทัพท่านไว้หาควรไม่ เรามาบัดนี้จะเอาตัวขงสวนไปเสียให้พ้น เกียงจูแหยแลยันเต๋งได้ฟังก็ดีใจ จึงว่าถ้าท่านช่วยได้ครั้งนี้เหมือนหนึ่งเชิดชูบุญพระเจ้าบูอ๋องให้รุ่งเรือง คุณของท่านก็จะปรากฏไปชั่วฟ้าแลดิน โตหยินจึงว่าถ้ากระนั้นเวลาพรุ่งนี้ให้ยันเต๋งยกออกไปชวนขงสวนมาพูดจากันเราจะตามออกไปด้วย

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ