๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๒ น

​กราบทูลทราบฝ่าพระบาท

สร้อยพระนามนี้ เห็นว่ามีความดีและเพราะพริ้งแล้ว มีไม่ชอบอยู่คำเดียวคือคำ ไผท ในวรรคที่ ๑๐ เปนคำเขมร เราเข้าใจกันว่าแผ่นดิน แต่ที่แท้หาตรงไม่ เขมรเขียนมีตัว ย เป็นไผทย ปรากฎความว่าเปนพื้น เปนท้อง ดั่งจะถวายตัวอย่างที่เขาประกอบคำ ไผทยวา = พื้นราบ ผไทยขดาร = พื้นกดาน ผไทยเมฆ = ท้องฟ้า ผไทยสรมุค = ท้องทเล มานผไทย = มีท้อง คือมีครรภ จุะผไทย = ลงท้อง บันจุะไผทย =ทำให้ลงท้อง คือกินยาถ่าย

เพราะฉะนั้นจึ่งขอประทานทูลชวนเปลี่ยนเปน กีรติขจรจวบไพรัชช์ จะเขียน ช เดียวอย่างเก่า หรือจะเขียนสอง ชช อย่างใหม่ แล้วแต่บัณฑิตยจะตกลงกัน ได้โปรดส่งประทานไปให้กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์กับพระพินิจพิจารณา พระพินิจมีญานอยู่ในทางภาษาเขมรมาก และมีที่ปรึกษาเปนเขมร ให้ปรึกษากันดู ลางทีเกล้ากระหม่อมจะเข้าใจไม่ทั่วถึงก็ได้ เพราะเห็นน้อย

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด

๒ ตุล ๗๒