๙๒

เมืองสาย

วันที่ ๘ สิงหาคม

ออกเรือ ๓ ยามมีฝนมีพยุ มาถึงเมืองสายเวลา ๒ โมงเช้า ราว ๓ โมง พระยาสาย พระยาตานี พระยาหนองจิก พระยาวิเศษวังษาลงมาหาในเรือ พระยาตานีฟันหักจนหน้าแปลกไป พระยาสายผอมไปกว่าแต่ก่อนว่าเจ็บในอก แต่คนอื่นกลัวทเลลงมาไม่ได้ ๓ โมงเศษขึ้นบกน้ำเชี่ยวไปช้า พลับพลาปลูกที่หาดน่าเมือง เปนจัตุรมุขหลังคาลด ๓ ชั้นมีช่อฟ้าใบรกา มีหลังข้างในอีกหลังหนึ่ง สำหรับข้าราชการสองหลัง ผู้ซึ่งไม่ได้ลงไปในเรือ คือ พระยารามัญ พระยาระแงะ พระยายิหริ่ง พระโยธานุประดิษฐ แลผู้อื่นอีก ๒-๓ คนคอยรับอยู่ พูดด้วยข้อราชการแล้วไปดูบ้านพระยาสายที่ทำเปนตึก แกร้องว่าอยู่ไม่ได้เพราะปลวกขึ้น แต่ครั้นเมื่อไปเห็น ๆ ยังทำไม่แล้วด้วย ตึกนั้นมันอยู่ไม่ได้จริง ๆ มีเจ๊กอยู่ในนั้นสัก ๙๐ เปอร์เซน มีแขกอยู่สัก ๑๐ เปอร์เซน กำแพงก่อแต่ชั่วประตูก็ถือปูนไม่แล้ว ตกลงเปนอยู่เรือนเก่า มีผู้หญิงออกมาหา ๔ คน เมียแขกคนหนึ่ง เมียไทยชาวนอกคนหนึ่ง น้องสาวที่เปนเมียพระยาระแงะคนหนึ่ง เมียพระยาวิเศษวังษาคนหนึ่ง นั่งอยู่สักครู่หนึ่งไปดูที่ตลาด ดูก็มีผู้คนติดมาก แปลกกว่าแต่ก่อน เมืองนี้พึ่งตั้งใหม่ เมื่อ ๒๐ ปีมาแล้ว นึกว่าจะไม่ติดก็มีคนติดของแกได้จริง กลับพลับพลารับของถวายแลแจกของแล้วลงมาเรือ พระยาสาย พระยาตานี พระยาหนองจิก พระยาระแงะ พระยาวิเศษวังษา ตามลงมาส่ง ออกเรือเวลาบ่าย ๒ โมง เวลาค่ำจอดที่ท้ายเมืองสงขลา