๔๗

เมืองการุต

วันที่ ๒๔ มิถุนายน

ตื่น ๓ โมงเช้านึกขึ้นมาได้ถึงตลาดนัดที่จ้องจะไปดู ให้ไปตามเรสิเดนต์กำลังโกนหนวดอยู่ได้ตัวตาลีตาลานมา ขึ้นรถเรสิเดนต์ไปพเอินไม่ถูกเวลานัดที่นี่ ต้องไปถึงวันรัตโชมีขายผ้าโสร่งเปนพื้น ผ้าคาดฤๅผ้าห่มเรียกสบุ๊ ตรงกับซ่าโบะนั้นเอง แต่เปนเสียงซุนดา ผ้าโพกระบายสีต่าง ๆ ดูเปนไม่เลือกว่าผ้าอะไรใช้ได้ทั้งนั้น มักจะใช้สีสด ๆ ที่พวกเลียนฝรั่งใช้สักหลาดดำปิดคอบ้างเปิดคอบ้าง ที่เปิดคอก็ไม่ได้ใส่เชิ๊ดใช้บายูผ้าผ้าดอกข้างใน เด็ก ๆ ที่ยังไม่ได้สุหนัดยังไม่โพกผ้า ใช้หมวกกระลาแต่รูปสูง มีเครื่องทองแดงของกินต่าง ๆ พริกกะปิหอมกะเทียม แต่เกลือนั้นควักออกจากใส้ปลาที่มาจากเมืองเรา ปลาทูบ้านเราขายประจำตลาด มีเจ๊กมาพลอยเข้ามือด้วยหลายร้าน ตลาดนัดได้ความว่านัดเหลื่อมเวลากัน กำหนดวิกละ ๒ หนทุก ๆ ตลาด ตลาดที่คนอยู่ใกล้รอบขอบขนของมาขายในตลาดนั้น พวกที่ไปซื้อใช้สอยกินอยู่บ้าง เอามาขายตลาดอื่นต่อไปอีกบ้าง ที่ตลาดอื่นก็มีของในที่รอบขอบนั้นมาเพิ่มเติม แล้วก็มีผู้ซื้อไปในที่ตลาดอื่นวันนี้อีกวนกันอยู่เช่นนั้นกว่าของจะใช้หมดไปกินหมดไป กลับมา ๕ โมงเศษ วันนี้ไม่ได้มีหมายไม่ใคร่มีคนนั่ง ต่อเข้ามาใกล้ ๆ จึงได้นั่ง นวดแล้วกินเข้าในห้องเขียนไดอรีจ้ำใหญ่ เย็นห้องมืดออกเดิรไปตามกาบูปตินทร์ คือบ้านริเยนต์ดูมัสยิดคล้ายคลับมากกว่าวัด แล้วเลียบข้างบ้านไปลงถนนผ่านน่าบ้านปาเตะกลับมาโฮเต็ล กินน้ำชาแล้วเขียนหนังสือถึงลูกชายเล็ก จนแขกมาแล้วจึงได้แต่งตัว วันนี้เลี้ยงอย่างกับเข้าไทย เชิญแอสสิสตันเรสิเดนต์กับเมีย รเด่นกับเมียมากินด้วย แล้วให้ตราริเยนต์เพราะวันนี้ไปตามทางได้พูดกับเรสิเดนต์แล้ว เห็นอยากได้นักก็สงสาร จึงให้ตราช้างเผือกชั้นที่สี่ ให้พานเมียเรสิเดนต์กับหีบหมากกลักขีดไฟผัวให้กระบะหมากรเด่นอายู

๔ ทุ่มไปที่บ้านปาเตะด้วยรถ เขาเดิรกันไปประเดี๋ยวเดียวก็ถึงแต่เราต้องไปพยุหยาตรา ทำโธรนให้นั่งบนเฉลียงเรือน เจ้านายขุนนางผู้ใหญ่นั่งบนเฉลียง แต่พวกฝรั่งกับขุนนางผู้น้อยนั่งโรงน่าเรือน การที่เชิญนี้กำหนดวานนี้ แต่ตกลงกันบอกเลิกเสีย ลองให้ไชยันต์ไปถามดู หมายว่าเขาจะมีงารทุกวัน ได้ความว่าได้จัดการให้มีขึ้น เพื่อจะรับเสด็จ เพราะเห็นอยู่เปล่า ๆ เงียบ ๆ แต่ครั้นไม่มีเหตุอะไรจะทำก็จะเปนกำเริบเย่อหยิ่งไป จึงยกเอาข้อที่ลูกเข้าสุหนัดเปนที่ตั้ง เพราะการเข้าสุหนัด ตำราเขาต้องล่วงแล้วได้ ๔๐ วันจึงมีงาร จะเลื่อนเข้าเลื่อนออกอย่างไรก็ได้ เด็กที่เข้าสุหนัดแต่งตัวคล้ายอย่างแต่งงาร มีเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งมานั่งเคียงกันอยู่บนยกพื้นตรงน่าโธรน จะเปนคู่ตุนาหงันฤๅประการใดก็ไม่ทราบ จะถามก็ดูมันกระไรอยู่ เห็นเด็กผู้หญิงนั้นโตกว่าเด็กผู้ชาย หาวนอนเสียจริง ๆ ทั้ง ๒ คนน่าสงสาร การที่รำก็ไม่แปลกปลาดอันใดกับที่เคยเห็นแล้ว แต่รเด่นรำก่อน ที่ ๒ ปาเตะ ที่ ๓ เขาสอนกันให้เอาผ้าเข้าไปให้สรรเพธ ข้างสรรเพธไม่ทันรู้ตัวตกใจสิ้นสติทีเดียว ต้องยุกันให้รำ ลุกขึ้นรำแล้วยังเงอะงะลืมเสียหมด รเด่นต้องมาสอนรำไปข้างน่า รำตามเขาก็ไม่ใคร่จะถูกด้วยงกเงิ่น แต่ครึกครื้นเฮฮากันมาก กลับสองยาม วันนี้หนาวมากกว่าที่เคยหนาวที่การุต

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ