๗๓

โตสารี

วันที่ ๒๐ กรกฎาคม

วันนี้ไปที่สวนมิศเตอร์เลบฟอลิศอีก เพื่อจะดูเลือกต้นไม้ แต่ดอกไม้ตายนึ่งเสียมาก ที่ตูมก็ไม่บานเพราะเมื่อคืนนี้หนาวจัดเกินไป แต่กระนั้นยังเหลือพอเก็บได้สัก ๒ กระจาด ในโฮเต็ลเต็มไปด้วยดอกไม้ทุกห้องทุกหับ โต๊ะกินเข้าตั้งอยู่ในวันละ ๔ - ๕ ที่เสมอ แม่เล็กว่าตั้งแต่ตื่นขึ้นก็แลดูดอกไม้ไปจนหลับทุกวัน ๆ เพราะเก็บมาครั้งหนึ่งทนอยู่ได้ ๓ – ๔ วัน ด้วยปักไว้ในดินแลอากาศเย็นไม่ใคร่จะเหี่ยวด้วย วันนี้เขียนหนังสือส่งบางกอกไมได้ไปไหนในเวลาเย็น แลไม่ใคร่จะหนาวด้วย ได้เขียนชื่อไว้ที่กระจกบานน่าต่างในห้องนอน แลเขียนพร้อมกันที่ลับแลโฮเต็ลใหญ่ ด้วยแรกนึกขึ้นหมายว่าเราเปนผู้ต้นคิด ครั้นไปมองดูที่จะเขียน เห็นเขาเขียนไว้เสียแต่ปี ๑๘๕๓ ปีเราเกิด ตกลงต้องยอมเปนเอาอย่าง แต่ดีไปอย่างหนึ่งที่รู้ว่าเขารักษาดีคงจะอยู่ไปได้นาน มีผู้เขียนชื่อต่อเราในใบต้น ๑๐๐ ปีได้ความว่าเปนคนที่อยู่ในโฮเต็ลพร้อมกับเรา ตั้งแต่มาชวายังไม่ได้พบกับเจ้าของโฮเต็ลใดดีกว่ามิศเตอร์มูไลยันเลย เอื้อเฟื้อเสียอย่างยิ่งแลเปนคนเรียบร้อยดีด้วย เรสิเดนต์กลับไปแล้วคอนโทรเลอมากินเข้าด้วยทุกวัน เวลากลางวันปรอท ๖๔ กลางคืน ๕๐