๘๖

เมืองสิงคโปร์

วันที่ ๒ สิงหาคม

เมื่อยเหลือกำลัง นอนไม่ใคร่หลับ เขียนหนังสืออยู่จนดึกไปนอนแต่ ๘ ทุ่มหลับยิงปืนแล้ว เที่ยงไปปุเก็จติมาทางไปยโฮ เลี้ยวขวามือหยุดรถที่เชิงเขาขี่รถยินริกซอลากคนหนึ่งไสคนหนึ่ง ทางไม่ชันเลยรถขึ้นได้ มันตกใจกันไปเอง ดีแต่เปนป่ามากเท่านั้น แต่ร้อนเหลือสติกำลัง บนยอดมีเรือนเปนห้องเล็กห้องน้อยมีลมจริงอยู่แล แต่ยังร้อนเหลือทน ไม่เห็นดีอะไรเลยเสียใจ กินเข้ากลางวันก็อย่างอังกฤษ ของแห้ง ๆ มีผักทุกสิ่ง บ่าย ๔ โมงครึ่งกลับลงมา พบรถสุลต่านยโฮมาคอยรับอยู่ ๓ รถ แต่ที่เอามาให้เราขี่นั้นม้าออศเตรเลียนใหญ่งามนัก ไปถึงพบตัวแลผู้หญิงเปนกองโตคอยอยู่ที่น่าเรือน เมื่อนำให้รู้จักได้ความว่าเปนสุลตานาคนหนึ่ง รูปร่างสันทัดขาวสวยอยู่ แต่งตัวนุ่งยกพื้นแดง เสื้อกำมหยี่สีครั่งอย่างยาว มีสร้อยคอเพ็ชร์เห็นจะ ๒ สายหรือ ๓ สาย มีเข็มกลัดเพ็ชร์แลกำไลมือเหมือนกันสองข้าง ๆ ละ ๓ อัน เกล้าผมเปน ๒ แหยมข้างหลัง มีคนถือหีบหมากประดับเพ็ชร์ตามหลัง เห็นราคาจะแพงมาก มีกระโถนเงินด้วย กินหมากแต่ขัดฟันขาว น้องหญิงคนหนึ่งพึ่งรุ่นสาว รูปร่างงามดีนุ่งห่มคล้ายกัน สวมสร้อยคอเพ็ชร์ปนทับทิมสายใหญ่ มีพี่เมียน้องเมียอีก ๒ คน แต่งตัวพอประมาณ ว่าคนหนึ่งเปนคนอยู่ที่นี่ แต่งตัวสุภาพเปนอย่างผู้ใหญ่ ยังมีอีกเกือบ ๒๐ คน ดูยืนท่าทางจะเปนผู้ดี แต่เขาไม่ได้นำให้รู้จัก บ่าวไพร่มาอยู่ด้วยเปนอันมาก เมียดาโต๊ะมนตรีคนหนึ่งขาวเปนฝรั่ง ว่าเปนเซอเคเชียนหรืออะไร แต่งตัวเปนแขกแลนั่งไหว้ พวกผู้ชายญาติวงศ์ที่เคยพบที่ยโฮมาหลายคน พูดกันอยู่ครู่ ๑ ชวนไปถ่ายรูป ลูกคนเดียวของแกเปนผู้หญิง ขาวเหมือนลูกจีนอายุได้ ๑๕ เดือนก็พาออกมาด้วย เราเรียกให้ถ่ายรูป แต่ขี้ตหนี่ตัวเต็มที ตั้งพิธีอยู่นานไม่สำเร็จต้องเลิก พอถ่ายแล้วเราถามว่าจะให้จูงหรือไม่ แกยอมรับให้จูงเรายื่นแขนให้แก อึดอัดอยู่เปนครู่ เอามือมาจับศอกต้องเอะอะกันเปนสักครู่หนึ่งจึงเข้าใจ ได้สังเกตแต่แรกแล้ว ว่าดูเหมือนจะตัวสั่น ครั้นเมื่อจูงเข้าจึงรู้ว่าแกสั่นเต็มที เพราะตั้งแต่แต่งงารมาแล้วยังไม่เคยรับแขกเลย การที่จะพูดจาก็ต้องมีล่ามของตัวเอง สำหรับไขข้อความให้กว้าง แต่ที่จริงใช่ว่าจะเปนคนพูดจารับแขกไม่เปน ท่วงทีจะเปนคนช่างพูด แต่กระดากอยู่เท่านั้น พากนขึ้นไปบนเรือน นั่งอยู่ที่ห้องมีปังกาแก้วครู่หนึ่ง สนทนากันแล้วต่างคนต่างพากันเที่ยวดูเรือนผู้หญิงตามส่วนผู้หญิง ผู้ชายตามส่วนผู้ชาย พวกผู้ชายไปนั่งกินน้ำชาที่ห้องชั้นล่างข้างน่า แล้วพากันเดิรลงตามเขาที่ตัดเปนคั่น ๆ ไปดูโรงม้าโรงรถ มีม้าดี ๆ แลรถดี ๆ มาก เดิรกลับขึ้นมาตามทางถึงเรือนแล้วพาเข้าไปที่ห้องผู้หญิงกินน้ำชา มีจักรหมุนลมด้วยไฟฟ้าแทนพัดชัก แล้วพากันกลับออกมาสนทนาสั่งเสียกันอย่างคุ้นเคยขึ้นกว่าคราวก่อนมาก กลับมาบ้านแล้วให้แม่เล็กให้เอาผ้ากายน์เขียนทองที่รตูเมืองโซโลให้ผืน ๑ กับกายน์สามัญอีก ๒ ผืนไปให้ ได้ความตามที่แม่เล็กสนทนาว่าสุลตานาไมได้กลับไปยโฮ ๗ เดือนมาแล้ว แต่ไม่ได้ไปเที่ยวเตร่ข้างไหน เพราะอยู่ในระหว่างไว้ทุกข์ แต่สุลต่านนั้นไป ๆ มา ๆอยู่ยโฮมากกว่าสิงคโปร์ เดี๋ยวนี้สุลตานาแกมลูกอีกคนหนึ่ง