วันที่ ๒๖ มกราคม พ.ศ. ๒๔๘๑ ดร

บ้านซินนามอน ปีนัง

วันที่ ๒๖ มกราคม พุทธศักราช ๒๔๘๑

ทูลสมเด็จกรมพระนริศ ฯ

หม่อมฉันได้รับลายพระหัตถ์เวรฉบับลง วันที่ ๒๑ มกราคม แล้ว

การรับเสด็จพระเจ้าอยู่หัวขากลับที่เมืองปีนังนี้เป็นอย่าง “เสียเส้น” ทีเดียว เป็นต้นแต่เรือพระที่นั่งต้องถูกชำระเชื้อโรค แต่ที่เมืองสิงคโปร์มาถึงเมืองปีนังต่อวันที่ ๒๐ ช้ากว่ากำหนดเดิม​วัน ๑ และถูกกักอีกเหมือนที่เมืองสิงคโปร์ ไม่ยอมให้คนโดยสารขึ้นบก และไม่ยอมให้ใครลงไปหาคนโดยสารที่ในเรือ ถ้าไม่ให้เขาปลูกฝีเสียก่อนแล้วจึงลงเรือ นายประสิทธิ์ กงสุลสยามก็ต้องให้เขาปลูกฝี ส่วนตัวหม่อมฉันแต่แรกก็คิดจะไปอาสาปลูกฝีเพื่อจะได้ลงไปส่งเสด็จถึงในเรือ แต่พวกลูกตลอดจนหมอฝรั่งพากันทัดทาน ว่าคนแก่อายุขนาดหม่อมฉันหาควรจะไปปลูกฝีเล่นไม่ หม่อมฉันก็เป็นอันจนใจ ได้แต่เขียนหนังสือถวายพรสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฉบับ ๑ สมเด็จพระชนนีฉบับ ๑ ฝากกงสุลไปถวายกับผลไม้และเครื่องเสวยบางอย่าง มีพระราชหัตถ์และลายพระหัตถ์ตอบรับพรทั้ง ๒ พระองค์ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับพระอนุชาโปรดประทานพระบรมรูปและพระรูปให้กงสุลเชิญมาประทานด้วย เป็นอันหมดกิจที่ได้รับเสด็จเพียงเท่านั้น ได้ยินว่าเมื่อไปถึงเมืองโคลัมโบจะต้องถูกกักอีก เพราะยังไม่สิ้นกำหนดอายุของเชื้อโรค ตกลงเป็นเสด็จลงเรือจากกรุงเทพฯ แล้วจะได้ไปขึ้นบกต่อเมื่อถึงคลองสุเอซ ดูน่าสงสาร

สัปดาห์นี้กำลังหม่อมฉันมีกิจเขียนหนังสืออื่นดังได้ทูลไปในจดหมายเวรฉบับก่อน ขอประทานเขียนแต่เพียงนี้

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด