วันที่ ๑๓ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๑ ดร

บ้านซินนามอน ปีนัง

วันที่ ๑๓ กันยายน พุทธศักราช ๒๔๘๑

ทูล สมเด็จกรมพระนริศฯ

หญิงจงเชิญลายพระหัตถ์ฉบับลงวันที่ ๙ กันยายน กับสิ่งของซึ่งทรงฝากมาประทานมาให้แล้ว ขอบพระทัยมากของที่ประทานมานั้น เหรียญที่ระลึกในงานฉลองรัชกาลสมเด็จพระราชินีวิลเฮมินา เขาทำพระรูปเหมือนมากนับว่าเป็นของดีได้ แต่สมุดรูปภาพเรื่องรามเกียรติ์ชวานั้น “ชิดดิฐ” ด้วยหม่อมฉันมีแล้ว จะส่งคืนเข้าไปถวายในกรุงเทพฯ เหตุที่ชิดดิฐนั้นก็ออกจะขันควรเล่าถวายไว้ เมื่อหม่อมฉันไปเกาะบาหลีพอไปถึงเมืองสุรไบยา เดินไปพบร้านขายสมุดมีอยู่ที่ข้างโฮเต็ลออเรนเช เลือกหาหนังสือไปพบสมุดรามเกียรติ์ก็ซื้อในทันที เอามาอวดลูกหญิงว่า “พ่อหาของฝากสำหรับถวายเสด็จอาว์ได้แล้ว” หญิงพิไลบอกว่าสมุดภาพรามเกียรติ์อย่างนี้พระองค์เจ้าธานีเอาไปถวายเสด็จอาว์แล้ว หม่อมฉันก็เลยเอาสมุดนั้นไว้สำหรับตัวและกลับไปเลือกหาที่ร้านนั้นเอง ได้แผนที่เกาะชวาที่หม่อมฉันส่งไปถวายก็กลายเป็นของ “ชิดดิฐ” อย่างเดียวกัน แต่แผนที่หม่อมฉันยังมีอีกสำรับ ๑

พิเคราะห์รายการเสด็จประพาสที่ตรัสเล่ามาในลายพระหัตถ์ ไม่มีเค้าเงื่อนปรากฏว่าคุณโตไปเมาคลื่นหรือเมารถยนต์ที่ไหน ก็เข้าใจว่าคงเสด็จไปโดยเรียบร้อยและสนุกสนานดีตลอดทาง ดูเหมือนท่านจะได้ทอดพระเนตรสิ่งซึ่งหม่อมฉันไม่ได้เห็นมาหลายอย่าง จะคอยฟังตรัสเล่าในลายพระหัตถ์ต่อไป ที่เสด็จไปเป็นยักษ์แพ้ลิงถึงเสียไม้ทานพระกรนั้นขันอยู่ ไม้เท้าอย่างนั้นที่ขายอยู่ในบริเวณโฮเตลแรฟเฟลล์ Raffle’s Hotel ที่เมืองสิงคโปร์ ขาเสด็จกลับอาจจะหาใหม่แทนอันที่ลิงแย่งเอาไปได้ไม่ยากอันใด

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ