๑. สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๑ สวรรคต

[๑] พระนามนี้ ถวายต่อเมื่อในรัชกาลที่ ๓ จะปรากฎคำอธิบายต่อไปข้างน่า ในตอนพระราชพิธีบรมราชาภิเศก

[๒] เรื่องพระโกษฐทององค์นี้ ในหนังสือพระราชพงษาวดารฉบับเดิม เรียกว่าพระโกษฐทองจำหลักลายกุดั่นประดับพลอยเนาวรัตน์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระราชทานพระบรมราชาธิบายไว้ในหนังสือพระราชวิจารณ์น่า ๓๕๘ ดังนี้ “ในพงษาวดารพยายามที่จะกล่าวถึงเรื่องพระโกษฐอย่างหลงๆ ว่า (พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกได้โปรด) ให้รื้อทองหุ้มพระโกษฐ ๆ อะไรไม่รู้ มาเติมทองขึ้นอิก ทำเปนพระโกษฐทองคำกุดันแปดเหลี่ยมยอดทรงมงกุฎขึ้นไว้องค์ ๑ สำหรับพระองค์ดังนี้ ความที่ถูกต้องนั้นคือ รับสั่งให้รื้อทองที่หุ้มพระโกษฐกุดั่น ทรงพระศพพระพี่นางทั้ง ๒ พระองค์นั้น มารวมกันทำพระโกษฐทองใหญ่ ไม่ใช่มาทำโกษฐกุดั่น ผู้เขียนพงษาวดารหมายว่ากุดั่น แปลว่าลวดลาย ลวดลายอย่างเช่นพระโกษฐทองใหญ่นั้น ควรจะเรียกว่ากุดั่น แต่ภาษาในราชการเขาเรียกพระโกษฐสมเด็จพระพี่นางนั้นว่า กุดั่นน้อยกุดั่นใหญ่ พระโกษฐแปดเหลี่ยมยอดทรงมงกุฎ เขาเรียกว่าพระโกษฐทองใหญ่ พระโกษฐทองใหญ่นี้ทำแล้วเสร็จในปีมโรง (สัมฤทธิศก พ.ศ. ๒๓๕๑) นั้น ทั้งพระลองเงินด้วย รับสั่งให้เชิญเข้ามาตั้งถวายทอดพระเนตรในพระที่นั่งไพศาลทักษิณ ซึ่งเสด็จพระทับอยู่ คุณเสือพระสนมเอก ทูลห้ามปรามว่าทรงอะไรเช่นนั้น น่ากลัวเปนลาง เห็นพระโกษฐเข้าก็ร้องไห้ล่วงน่าเสียก่อน รับสั่งว่ากูไม่ถือ ไม่เอามาตั้งดูทำไมกูจะได้เห็น ตั้งถวายทอดพระเนตรอยู่เปนหลายวัน ครั้นทูลกระหม่อมใหญ่ (คือสมเด็จพระเจ้าลูกเธอเจ้าฟ้ากรมหลวงศรีสุนทรเทพ) สิ้นพระชนม์ลง ทรงพระโทมนัศมาก จึงรับสั่งว่าให้เอาพระโกษฐทองใหญ่ไปประกอบถวายทอดพระเนตร ยกไว้เสียแต่พระลองเงิน ด้วยเหตุที่พระราชทานครั้งนั้นเปนตัวอย่างต่อมา เจ้านายใหญ่ๆ ที่สำคัญจึงได้พระราชทานตั้งแต่กรมหลวงศรีสุนทรเทพเปนต้นติดต่อกันมา เรื่องราวที่ถูกต้องนั้น ดังนี้”

[๓] ที่เรียกว่าพระที่นั่งจักรพรรดิพิมานตรงนี้ เข้าใจว่าว่าที่พระที่นั่งอมรินทรวินิจฉัย ในเวลานั้นพระมหามณเฑียรหมู่นั้นยังเรียกรวมกันว่าพระที่นั่งจักรพรรดิพิมานทั้งหมด