ลายลักษณอักษรขอม อันจารึกไว้ในหิรัญบัตร

ซึ่งขุดได้ในพระเจดียที่จังหวัดพิษณุโลก ส่งมาไว้ในพิพิธภัณฑสถาน ณกรุงเทพฯ

คัดถอดตัวหนังสือขอมออกเปนหนังสือไทยได้ดั่งนี้ ท่อนท้ายฃาดหาย

นู เปนคำเขมร ในที่นี้ต้องแปลว่า ด้วย

อยว = อวย มาแต่คำโอย ของเขมร แปลว่า ให้

＝

＿เขียนตกแต่งแต้มเติม＿

＝