ภาพ ๔

[๑] ภรต เป็นชื่อพระมุนีตนหนึ่ง ซึ่งนิยมกันว่าเป็นพระปถมาจารย์ ครูเฒ่าแห่งนาฏยศาสตร์​ คือวิชารำ

[๒] นารถ นามเทพฤษีตนหนึ่ง ซึ่งเป็นผู้นำข่าวไปมาระหว่างเทวดากับมนุษย์ และมักไปไหนพร้อม ๆ กับพระบรรพตเทพฤษี อนึ่ง นิยมกันว่าท่านผู้นี้เป็นผู้เริ่มริทำพิณขึ้นก่อน จึ่งยกย่องเป็นครูพิณพาทย์ และในตำแหน่งนี้มีฉายาว่า “เทพคนธรรพ์” “คนธรรพราช” หรือ “ปรคนธรรพ” ซึ่งไทยเรียกเพี้ยนมาเป็น พระโคนธรรพ

[๓] อัปสร นางฟ้า

[๔] อร งาม นางงาม

[๕] จิตรเลขา นางอัปสรผู้ชำนาญในการเขียนภาพ นับว่าเป็นครูในทางจิตรกรรม

[๖] เลขขจิตร เขียนงาม

[๗] โกศล ฉลาด

[๘] จิตรการ หรือ จิตรกรรม คือ วิชาช่างเขียน

[๙] ศารทุล แปลว่า เสือ ‘นรศารทุล’ แปลว่า เสือในหมู่คน สันสกฤตใช้เป็นคำสำหรับชมชายกล้า

[๑๐] วาลมิกิ พระพรหมฤษี ผู้แต่งกาพย์เก่าที่สุดในภาษาสันสกฤต คือเรื่อง “รามายณ” ซึ่งในรามเกียรติ์ของเราเพี้ยนไปเป็น พระวัชมฤคี

[๑๑] มติ ความเห็น

[๑๒] ดนู ตน

[๑๓] คาบ ครั้ง หน

[๑๔] เพรง แต่ก่อน อดีต

[๑๕] บา ครู

[๑๖] อนุชาตบุตร บุตรดีเหมือนบิดา ถ้าดียิ่งกว่าบิดา เรียก ‘อภิชาตบุตร’ ต่ำทรามกว่าบิดา เรียก ‘อวชาตบุตร’

[๑๗] เมื้อ เมื่อ ต่อไป

[๑๘] กระพัด กระหวัด ผูกพัน

[๑๙] เสน เสนา ทหาร