- ๑. แม่จ๋า
- ๒. อดีตมหาราชสดุดี
- ๓. วารสดุดี
- ๔. คลื่นแห่งสังสารวัฏฏ
- ๕. ภาพและสภาพ
- ๖. จริงกับแต่ง
- ๗. สังสารวัฏฏ
- ๘. รส
- ๙. ธรรมชาติกับมนุษย์
- ๑๐. แม้เมฆดำยังแรขอบน้ำเงิน
- ๑๑. ราตรี
- ๑๒. เตรียมชรา
- ๑๓. น้ำมันระกำ
- ๑๔. หัวไม้เก่าใหม่
- ๑๕. กิเลส
- ๑๖. นักกีฬา
- ๑๗. กีฬาไม่ถือชาติ
- ๑๘. น้ำใจนักกีฬา
- ๑๙. บทเพลงกราวกีฬา
- ๒๐. คำวิพากย์
- ๒๑. มิตรามิตร
- ๒๒. ภาพ ๔
- ๒๓. รามรันทด
- ๒๔. สามสอน
- ๒๕. มฤตยู
- ๒๖. ออปติมิสัมกับเป็สสิมิสัม
- ๒๗. สองนักสิทธ์
- ๒๘. ฉันเป็นหญิงหรือชาย
- ๒๙. ฉันเป็นชายหรือหญิง
- ๓๐. ชิงสุกก่อนห่าม
- ๓๑. ฉันขยันจริงๆ
- ๓๒. เขาเป็นคนขลาด
- ๓๓. เป็นตัวเราดีกว่า
- ๓๔. หัวหน้ากับลูกน้อง
- ๓๕. ไม้เรียว
- ๓๖. กถาศึกษาของเก่า
- ๓๗. นรี-นรุปฐาก
- ๓๘. พร
- ๓๙. โหราศาสตร์
- ๔๐. ดาราทองแห่งการแข่งขันยานยนตร์
- ๔๑. นักกีฬา
- ๔๒. การฝึกซ้อม Training
- ๔๓. แม่สำอาง
- ๔๔. จันทรชิต
- ๔๕. ดอกไม้
- ๔๖. หมอคงกับอาจารย์คำ
- ๔๗. ยถากรรม
- ๔๘. กระดูกสันหลัง
- ๔๙. เศรษฐเสนา สู้เศรษฐสงคราม
- ๕๐. เศรษฐกิจตกต่ำ
- ๕๑. โลกกับเครื่องจักร
- ๕๒. ภัยโลก
- ๕๓. พระของเรา
- ๕๔. ทำไม ?
- ๕๕. โจกโลก
- ๕๖. วัฏฏโก โลโก
- ๕๗. ชัยก่อกับชัยทำลาย
- ๕๘. กรรมงาม
- ๕๙. ยิหวาวิทยุ
- ๖๐. งานหกสิบ
- ๖๑. พฤษภ. ๒๔๗๙
- ๖๒. พรสี่
- ๖๓. ศานติสมัย
- ๖๔. อุดมคติกับสัมฤทธิคติ
- ๖๕. ใครและอะไรเอ่ย
- ๖๖. ดิม็อคระซีกับดิกเตเตอร์ชิป
- ๖๗. ไข้สันนิบาต
- ๖๘. คติพบใหม่
- ๖๙. สงครามจำแลง
- ๗๐. ชำร่วยโลก
- ๗๑. เงาะถอดรูป
- ๗๒. มัชฌิมาปฏิปทา
- ๗๓. ระบอบไหนแน่ ?
- ๗๔. ผีบุญ (๑)
- ๗๕. ผีบุญ (๒)
- ๗๖. ฝัน ?
- ๗๗. กฤษณา ?
ธรรมชาติกับมนุษย์
ธรรมชาติ
โตรกธารละหานหิน | ศิขรินชโลธร |
เพ็ญภาพสภาพวอน | นรแวดวนาศัย |
ขุนเขาเขย่าเมฆ | รุจิเรขหิมาลัย |
แหนลับละเลิงชัย | ชะนะชีพมิยอมแฉ[๑] |
ควนค่อมประนอมชม | อภิรมย์ละลานแด |
เถื่อนถ้ำสำราญแล | รพิพ่นพะนอแสง |
ธารล้ำถลำตก | ชลหกกระหึมแรง |
ราดผาถลาแทง | พสุธาคระไลไหล |
เขาตกทะเลบก | สิก็ตกทะเลไป |
คลื่นสีขจีใส | ปะทะซ่าฉะฉ่าฉาน |
ฟอกหาดและสาดหิน | บมิสิ้นมิสุดกาล |
แหนน้อย ณ หนองน่าน | ระกะเกาะก็กลกัน |
ฟ้าน้ำประจำจด | ขจิสดประสานวรรณ |
สุริย์โสมสนานอรร- | ณพพร่างสะอางสี |
มนุษย์
งามภาพสภาพยวน | ฤบควรจะไยดี |
ฉันใดจะไพล่หนี | ชนบทระทดถอย |
สู่เมืองเมลืองสุข | และสนุกมิใช่น้อย |
ทุกข์ถมระทมคอย | คติคู่คำรณปรน |
ข้อขัด ณ บัดนี้ | ภยมีก็ที่ปล้น |
บ้านนอกจำนนคน | ทุรชนคะนองมือ |
ชีวิตและสมบัติ | จะสวัสดิภาพหรือ |
ขาดแพทย์และยาคือ | นิรจัตุปัจจัย |
แท้ธรรมชาติเฉก | ชนนีสุเวไนย |
ให้เกิดและให้ใช้ | นรชอบวิชาหา[๒] |
จึ่งธรรมชาติแต่ง | ริจำแลงสภาพพา |
สร้างเมืองเมลืองถา- | วรสุขสโมสร |
อยากธรรมชาติเห็น | ก็ริเล่นจำลองก่อน |
ก่อสระและสิงขร | วนเวิ้งชะวากผา |
อาบแดดกระยาดิบ | ภยทิพยนุ่งฟ้า[๓] |
หันเหียนจำเนียรคา- | รวนิตย์อนิจจัง |
๖ กรกฎ. ๗๗
[๑] ......แฉ ยอดเขาหิมาลัย ซึ่งเวลานี้ทราบกันว่าเป็นสูงสุดในโลกนั้น เป็นยอดแห่งเทือกเขายาวและซ้อนหลายชั้น อยู่ทางเหนือของอินเดียติดต่อกับทิเบต ยอดที่สูงสุดเรียกกันว่า เอเวอร์เรสต์ มนุษย์พยายามนักที่จะขึ้นให้ถึง เพื่อประสพความรู้ใหม่ทางวิทยาศาสตร์ แต่ความพยายามยังไม่สำเร็จ ทางขึ้นที่ค่อยสะดวกนั้นไปขึ้นทางทิเบต และต้องตั้งที่พักแรมเป็นชั้นๆ ขึ้นไปเป็นการใหญ่ ยิ่งสูงขึ้นยิ่งมีอากาศหายใจน้อย หนาวจัด และมีพายุหิมะบ่อยๆ
[๒] ......หา มนุษย์ค้นหาความรู้จากธรรมชาติ ตั้งตำรับวิชาวิทยาศาสตร์ขึ้น จนมีหูทิพย์ตาทิพย์ และโคจรไปในอากาศได้ ชื่อว่าใช้ธรรมชาตินั้นเองเพื่อประโยชน์สุขแห่งตน
[๓] ......นุ่งฟ้า อาบแดดว่าเป็นยา ของดิบว่ามีประโยชน์แก่ร่างกายมากกว่าที่สุกด้วยไฟ ซึ่งไวตะมินได้ศูนย์ไปเสียบ้างแล้ว ตับมีไวตะมินมากกว่า กินดิบๆ ดีนัก ศาสนาพระศรีอารย์เป็นที่หมายที่จะพยายามให้ถึงกันในข้างหน้า เวลานี้โซเวียตรัสเซียดุ่มเดินไปก่อนแล้ว สมาคมเปลือยกายเกิดมีทางยุโรปถี่ขึ้น