จันทรชิต

สาวสำอางนางสวรรค์จันทรชิต รูปนิมิตสุมามาลย์ชาญตบแต่ง
แก้สภาพเกินสุภาพทราบพลิกแพลง หล่อนจำแลงรูปโฉมประโลมใจ
จนจันทรเจ้าเข้าเมฆไม่กล้ารณ ปล่อยให้ช่อวิชชุโชติฉายโฉมให้
องค์สำอางร่างระยับขับแสงไฟ สายตาใดได้มองต้องงงงวย
การปรับปรุงบำรุงให้รูปเลิศ ย่อมประเสริฐนักหนาไม่น่าขวย
รู้รักษาใช้วิชาศาสตร์อำนวย ความสะสวยทรงไว้ได้ยืดเยื้อ
การเขียนหน้ามีมาแต่โบราณ อ้างตำนานโขนละครซึ่งหล่อนเชื่อ
หน้าเขียว, ขาว, แดง, คำ, ดำมะเกลือ สีเหมือนเนื้อคนนี้มีเมื่อไร?
ตาตลกนั้นแลแกขี้ริ้ว ตลกงิ้วยังทาหน้าขี้ไก่
“หัวละมาน”[๑] ปากแดงดังแสงไฟ มณโฑไม่ยกทรงกึ่งทรวงซุด
นิสัยพี่นี้ก็ชอบก้าวหน้า ไม่ชอบล้าหลังคอยให้ใครฉุด
เขาก้าวกันเราพลันจะรีบรุด ไม่แสนสุดสวาทพี่ลิลาศไกล
ทำอะไรถ้าไม่เกินพอดี คำน้อยหรือจะมีคนว่าได้
น้องของพี่นี้เลวเสียเมื่อไร หล่อนล้ำหน้าสมัยไปไกล เอย

มกร. ๗๗



[๑] หัวละมาน เป็นคำที่ชาวตลาดเรียกหนุมาน แต่ก่อนนี้ภาษาพูดกับภาษาหนังสือผิดกันมาก เป็นด้วยเหตุวิชาหนังสือยังไม่แพร่หลาย ถนน เรียกว่า สนน สะพานยศเส เรียกว่า ตะพานโยเส อย่างไร เรียกว่า ยังไง ฯลฯ กลอนบทนี้ เขียนขึ้นทักความสุรุ่ยสุร่ายในการใช้เครื่องสำอางของแม่สาว ๆ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ