คำวิพากย์

ยายเกลียดหน้าตาคนนั้นแกปั้นปึ่ง ชอบทะลึ่งชวนทะเลาะไม่เหมาะเหม็ง
ขัดคอคนพ่นพิษฤทธิ์นักเลง เอ่ยอวดเก่งเกกมะเหรกเฉกคนพาล
หัวเรือใหญ่โดนไหนก็โดนเข้า เขารู้เข้าทำทะเล้นเล่นโวหาร
จะอวดว่าข้ามีปฏิภาณ พวกชาวบ้านร้านตลาดขาดเล่าเรียน
เกลียดอะไรไม่เท่าเฝ้าขัดคอ ถ้าเฆี่ยนได้ละก็ยายจะเฆี่ยน
พวกผีเจาะปากไว้ให้ติเตียน คอยแต่เวียนขัดคอเขาร่ำไป
บริหารงานฉมังฟังยายบ่น เธอก็คนหนึ่งทนมิค่อยได้
งานเธอคงมิใช่กงการของใคร ทำไมไพล่มีผู้เอาธุระ
มือไม่พายเท้าป่ายลงราน้ำ แล้วมีคำแก้ว่าวิพากษะ
นี่แหละหรือคือปากเป็นเอกละ ฉะนั้นจะมัวทำกันทำไม
นักวิพากษ์ปากสว่างพลางชี้แจง มิใช่แกล้งติเพรื่อหัวเรือใหญ่
มองตัวเองอาจมัวสลัวไป ต้องอาศัยตารู้ช่วยฟูฟื้น
ท่านว่าเราแลอะไรใช้ตาหน้า อันตาหลังต้องอาศัยผู้อื่น
แลข้างในมักได้เห็นราบรื่น ต่อออกยืนข้างนอกจึ่งบอกชัด
อนึ่งหลายความคิดค่อยผิดน้อย ประมาทพลอยหลบหนีเมื่อมีขัด
ฉะนั้นจึ่งรับรู้ผู้สันทัด ใครถนัดว่าไปไม่กีดกัน
ติส่วนตัวยั่วหมัดประหัตประหาร ไม่ใช่งานผู้วิพากษ์จะบากบั่น
เขาพูดแต่ส่วนการงานเท่านั้น และพูดฉันเชี่ยวชาญเพื่องานแท้
พูดด้วยตั้งใจดีไม่มีหยาบ สมสุภาพไพเราะมั่นเหมาะแน่
หากจะเผ็ดร้อนบ้างอย่างตอแย ก็เพียงแต่แรงรสตามบทร้อน
คำเหลวไหนกล่าวไปด้วยอคติ นั้นยังมินับว่าวิพากษ์ก่อน
เสียงผู้ไม่สันทัดพูดตัดรอน ก็เหมือนหนอนตายอยากวิพากษ์แท้
คำคุณยายนอกข่ายคำวิพากษ์ คำคุณหลานแหละหากจะช่วยแก้
บริหารงานควรส่วนรวมแม้ มาผูกขาดอาจแย่ไปตามกัน
โบราณท่านสรรเสริญผู้สมรรถ ฟังความเห็นข้างขัดไม่อัดอั้น
สามารถย่อยและอร่อยรสครามครัน แล้วเลือกสรรแต่เนื้อเพื่อพินิจ
ท่านตำหนิผู้มิสามารถทน ฟังความเห็นติงตนในการกิจ
เชิญงดโทษโปรดฟังและยั้งคิด ดูสักนิดเถิดท่านหลานคุณยาย

มกร. ๗๗

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ