การฝึกซ้อม Training

นักเล่น ๆ ไปตามใจนึก ไม่ต้องฝึกฝนให้กายได้ที่ การฝึกฝนปรนปรือถือว่าดี แต่พวกที่สมศักดิ์นักกีฬา

การแข่งขันสำคัญเห็นปานใด การฝึกสำคัญไม่น้อยไปกว่า ฝึกทั้งกายและใจไม่เฉื่อยช้า ทุกเวลาปรับปรุงบำรุงบำเรอ

ส่วนกาย หมายก่อกำลังฤทธิ์ การกินนอนเป็นกิจสม่ำเสมอ อาหารพื้นรื่นคุณทุ่นบูดเฟ้อ ไม่มัวเกร่อกล้ำกรายอบายมุข[๑] โปรดกลางแจ้งออกแรงรักระเบียบ ประพฤติเฉียบทางวินัยให้เกิดสุข การสร้องเสพย์มัธยัสต์บำบัดทุกข์ บำเพ็ญปลุกเคยชินภิญโญ แล

ส่วนใจ หัดนิสัยให้ร่าเริง เชี่ยวชาญเชิงรั้งใจไม่ป้อแป้ ใจเป็นนายการเป็นบ่าวเข้าแบบแท้ ค่อยเกี่ยงแก้กิเลสตามเหตุการณ์ ไม่ฉุนเฉียวเปรี้ยวเปลี้ยเสียสติ ไม่หดหู่ดูสิไม่ฟุ้งส้าน ความประหม่าพาฟกสะทกสะท้าน ค่อยรำบาญหาญแก้แหห่างไป

เมื่อกายจิตต์ปรับสนิทดังนี้แล้ว ความเป็นอยู่ผ่องแผ้วพ้นสงสัย ความเคยชินเป็นพระเจ้าเฝ้าโปรดให้ สำเร็จได้ทุกอย่างดังใจจริง ที่ตรงข้ามคือความเคยข้างชั่ว ก็เหมือนตัวมารเข้าเป็นเจ้าสิง คบพระเจ้าดีกว่าอย่างประวิง ขืนทอดทิ้งมารเข้าเป็นเจ้าเรือน

นักกีฬาคือสาวกพระเจ้า เขาผะเดียงท่านเข้ามาอยู่เพื่อน ด้วยวิธีฝึกไปไม่แชเชือน ตลอดเดือนปีเลยเป็นเคยชิน

ศิษย์พระเจ้าก่อนเข้าแข่งขันใด ฝึกซ้อมพิเศษไปจนเจนสิ้น ไม่มักง่ายหน่ายซ้อมยอมอาจิณ[๒] แม้ฝึกกินเวลาตั้งหน้าไป

ฝ่ายมารสิงทำจริงไม่สำเร็จ ใจไม่เด็ดกายดื้อถือดีใหญ่ ขาดระเบียบเฉียบขาดคลาศวินัย เป็นนักเล่นๆ อะไรไม่จริง เอย

สิงห์. ๗๙