- ๑. แม่จ๋า
- ๒. อดีตมหาราชสดุดี
- ๓. วารสดุดี
- ๔. คลื่นแห่งสังสารวัฏฏ
- ๕. ภาพและสภาพ
- ๖. จริงกับแต่ง
- ๗. สังสารวัฏฏ
- ๘. รส
- ๙. ธรรมชาติกับมนุษย์
- ๑๐. แม้เมฆดำยังแรขอบน้ำเงิน
- ๑๑. ราตรี
- ๑๒. เตรียมชรา
- ๑๓. น้ำมันระกำ
- ๑๔. หัวไม้เก่าใหม่
- ๑๕. กิเลส
- ๑๖. นักกีฬา
- ๑๗. กีฬาไม่ถือชาติ
- ๑๘. น้ำใจนักกีฬา
- ๑๙. บทเพลงกราวกีฬา
- ๒๐. คำวิพากย์
- ๒๑. มิตรามิตร
- ๒๒. ภาพ ๔
- ๒๓. รามรันทด
- ๒๔. สามสอน
- ๒๕. มฤตยู
- ๒๖. ออปติมิสัมกับเป็สสิมิสัม
- ๒๗. สองนักสิทธ์
- ๒๘. ฉันเป็นหญิงหรือชาย
- ๒๙. ฉันเป็นชายหรือหญิง
- ๓๐. ชิงสุกก่อนห่าม
- ๓๑. ฉันขยันจริงๆ
- ๓๒. เขาเป็นคนขลาด
- ๓๓. เป็นตัวเราดีกว่า
- ๓๔. หัวหน้ากับลูกน้อง
- ๓๕. ไม้เรียว
- ๓๖. กถาศึกษาของเก่า
- ๓๗. นรี-นรุปฐาก
- ๓๘. พร
- ๓๙. โหราศาสตร์
- ๔๐. ดาราทองแห่งการแข่งขันยานยนตร์
- ๔๑. นักกีฬา
- ๔๒. การฝึกซ้อม Training
- ๔๓. แม่สำอาง
- ๔๔. จันทรชิต
- ๔๕. ดอกไม้
- ๔๖. หมอคงกับอาจารย์คำ
- ๔๗. ยถากรรม
- ๔๘. กระดูกสันหลัง
- ๔๙. เศรษฐเสนา สู้เศรษฐสงคราม
- ๕๐. เศรษฐกิจตกต่ำ
- ๕๑. โลกกับเครื่องจักร
- ๕๒. ภัยโลก
- ๕๓. พระของเรา
- ๕๔. ทำไม ?
- ๕๕. โจกโลก
- ๕๖. วัฏฏโก โลโก
- ๕๗. ชัยก่อกับชัยทำลาย
- ๕๘. กรรมงาม
- ๕๙. ยิหวาวิทยุ
- ๖๐. งานหกสิบ
- ๖๑. พฤษภ. ๒๔๗๙
- ๖๒. พรสี่
- ๖๓. ศานติสมัย
- ๖๔. อุดมคติกับสัมฤทธิคติ
- ๖๕. ใครและอะไรเอ่ย
- ๖๖. ดิม็อคระซีกับดิกเตเตอร์ชิป
- ๖๗. ไข้สันนิบาต
- ๖๘. คติพบใหม่
- ๖๙. สงครามจำแลง
- ๗๐. ชำร่วยโลก
- ๗๑. เงาะถอดรูป
- ๗๒. มัชฌิมาปฏิปทา
- ๗๓. ระบอบไหนแน่ ?
- ๗๔. ผีบุญ (๑)
- ๗๕. ผีบุญ (๒)
- ๗๖. ฝัน ?
- ๗๗. กฤษณา ?
นักกีฬา
ฉันชอบชมนักกีฬาผู้สามารถ |
เธอองอาจดังพระยาราชสีห์ |
สุภาพทั้งกิริยาและพาที |
งามอ่อนโยนอย่างสตรีที่น่ารัก |
ทรวดทรงงามกล้ามเนื้อถนัดเห็น |
ใจเยือกเย็นยิ้มละมัยให้ประจักษ์ |
ยิ้มทั้งแพ้และชนะประหลาดนัก |
ไม่รู้จักอาฆาตหรือหวาดเกรง |
ไม่ยอมแพ้เว้นแต่มีใครชะนะ |
ไม่ลดละแต่ไม่ใช้ข่มเหง |
ต้องการแต่แฟร์เพลเล่ห์นักเลง |
ยุติธรรมเธอเองใช่อื่นไกล |
เล่นเพื่อเกียรติเธอเกลียดการอามิส |
เสาวนิตคำตัดสินเป็นใหญ่ |
กีฬาเพื่อกีฬาน่าชื่นใจ |
ไม่มวยหมัดยัดให้อย่างไพร่จริง |
การฝึกซ้อมซ่อมกายวายเมื่อยล้า |
เพิ่มฤทธิ์พาเธอให้ไวว่องวิ่ง |
การรักษาอนามัยเธอไม่ทิ้ง |
กินอยู่ยิ่งเกลี้ยงสะอาดปราศฟุ้งเฟ้อ |
ใจสะบายอยู่ภายในกายสะบาย |
ทั้งกายใจเฉิดฉายหายหยิ่งเย่อ |
เครื่องจักร์ธรรมชาติหรือคือตัวเธอ |
สม่ำเสมอสมรรถงานปานเครื่องทิพย์ |
เธอชังเชิงชิงชัยอย่างไม่เลือก |
เช่นกลั้วเกลือกอามิสผิดศีลฉิบ |
แพ้ชนะเป็นได้ไม่งุบงิบ |
คุณค่าแข่งควรหยิบขึ้นบูชา |
เธอกล่าวการกีฬาอนามิส |
ว่ามีฤทธิ์บ่มนิสัยได้อย่างว่า |
แท้จริงเด็กเกิดเป็นนักกีฬา |
อนามิสก่อนมาเสียคนไป |
การกีฬา, ดุจศึกษาควรสร้างมนุษย์ |
ช่วยกันฉุดทั้งกะบิสิให้ได้ |
เราเคยปั้นเทวดามาแต่ไร |
ยกกะบิเถิดได้เทวดาเอง. |