ภัยโลก

ยุทธภัยใหญ่ยิ่งด้วย วิทยา- ศาสตร์เฮย
ภัยบกภัยน้ำอา- กาศพร้อม
ไฟเหล็กและไอสา- รพัตรพิษ
บอมบ์จากฟากฟ้าบ้อม ระเบิดเปรี้ยงเวียงทลาย
หญิงชายใหญ่น้อยลูก เด็กเล็ก แดงแล
เหล็กไป่รู้เลือกเหล็ก แล่นมล้าง
ไอพิษพิษคลอกเด็ก ผู้ใหญ่ ไม่เลือก
ศรพระจักรกฤษณ์อ้าง เอกได้ไฉนหนอ
สมรภูมิแผ่นภาคพื้น พสุธา
ขึ้นสู่ห้วงเวหา ระเห็จห้อม
อากาศทัพกรีธา ทุ่มระเบิด เปิดเปิง
น้ำบกดินฟ้าล้อม แต่ล้วนมวลมรณ์
อนุสรภัยเศิกให้ ใจหาย
มนุษย์ยิ่งก้าวยิ่งกลาย กลับล้า
เลิกประกาศสงครามหมาย เอาเปรียบ
เลิกประหารเลือกหน้า แต่หน้าทหารหาญ
สังสารวัฏฏนี้ เป็นไฉน
มนุษย์นักกีฬาใจ ขลาดเข้า
ลุอำนาจกิเลสไพ- บูลย์แบบ บรรพฤๅ
ถ้ากระนั้นน่าเจ้า จะเข้าคืนไพร
ยุทธภัยใหญ่ยิ่งแล้ว ยังมี
ภัยใหญ่กว่ายายี อีกไซร้
คือภัยแห่งเสรี ภาพเผด็จ[๑]
เพราะขาดข้างแคะไค้ คัดค้านทานแถลง
สำแดงแห่งผู้ไม่ ประมาท
ย่อมระวังผิดพลาด เพลี่ยงพล้ำ
กลัวคนอื่นเขาอาจ ต้านต่อ พอแรง
กับจะต้องรีบจ้ำ จืดช้าระอาเตือน
มิเหมือนผู้ไม่ต้อง กังวล ต่อใคร
ทำแต่ตามใจตน เท่านั้น
หนักเข้าคืบเข้าหน ทางประมาท
งานขาดคนคุมครั้น เบื่อเข้าเซาซา
บรรดาคนกล้ากล่าว ตามใจ จริงตน
จักเสื่อมศูนย์สิ้นไป ไม่ช้า
เกิดมนุษยชุดใหม่ไว แทนที่
ผู้คิดส่วนรวมถ้า ว่าแล้วตามกัน
อันแผนสิทธิ์ขาดนั้น ยังประโยชน์
ยามเมื่อจะมาโปรด ปราบให้
ความระส่ำระสายโหด เหิมหื่น
แห่งประชาคมไข้ ค่อยฟื้นคืนดี
เกิดมีสิทธิ์ขาดได้ ด้วยเหตุ
เกิดปฏิรูปเทศ เท่านั้น
ยามประเทศเข้าเขตต์ ขอส่วน สำเนียง
อำนาจใดจะกั้น กีดได้ดูดู๋!
ปฏิรูปเทศนี้ นอกจาก จลาจล
ยังระยะเทศชนหาก สงบแท้
ใครเป็นใหญ่ย่อมอยาก เคารพ นบนอบ
เว้นแต่ต่างด้าวแม้ หมิ่นต้องยอมตาย
นารายณ์นรราชเจ้า จอมปราณ
คือท่านชี้ขาดงาน นั่นไซร้
ประวัติศาสตร์ขาดขาน ข่าวขัติ- ยราชฤๅ
ดีดุจน้ำคว่ำให้ โทษร้ายดังเรือ
บุญเจือจริงดอกได้ ผู้เด็ด ขาดดี
แผนสิทธิ์ขาดผลสำเร็จ เลิศแท้
แต่คุณครุ่นโทษเข็ด กันอยู่ มากมาย
จึ่งรัฐธรรมนูญแก้ เกี่ยงกู้กันภัย
สมัยเมื่อตกระยะต้อง การตาม ตามกัน
ใดท่านว่างดงาม ชอบแล้ว
ครั้นว่องวุฒิความ คิดค่อย ของตน
จึ่งรัฐธรรมนูญแผ้ว เพียบพื้นพสุธา
บัดมาเบื่อด้วยมาก หมอมาก ความฤๅ
แผนร่วมรวมลำบาก ยากเข้า
ความอลหม่านหาก ทำปฏิ- รูปเทศ
จึงระบอบสิทธิ์ขาดเจ้า กลับเข้าคืนครอง
ระบอบผองต้องปรับด้วย เทศชน จริงแล
ฝากับตัวสับสน บ่ได้
แต่โลกเริ่มระยะคน พ้นหุ่น แล้วแฮ
ใจรักขอร้องให้ โลกไซร้ใจเห็น
ความเป็นเช่นว่านี้ ทำไฉน
จึงจะหลีกพ้นภัย พิบัติได้
โลกเริ่มรุดรวนไป แผนเก่า กันฤๅ
หมุนมิหยุดดุจให้ แจ่มแจ้งอนิจจัง
นิยมยังรังต้องเปลี่ยน เวียนไป ร่ำไป
ช้าฤเร็วคงไคล เคลื่อนคล้อย
แม้ระบอบรัฐประศาสน์ไฉน จะหยุด นิ่งเล่า
ภัยตัดภัยตามต้อย โลกน้อยดำเนิร

ธันว์. ๗๗


[๑] เผด็จ ตัด คือ ตัดเสรีภาพ ให้แล้วแต่ใจของผู้ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ