พร

(แสดงวิธีสอนแห่งมหาวิทยาลัย)

(กาพย์ห่อโคลง)

โรงเรียนหลายหลากล้วน เลอวิทย์
ประถมมัธยมผิด แผกชั้น
สูงสุดสรรพวิชาประสิทธิ์ อุดมศึก- ษาคือ
มหาวิทยาลัยนั้น แน่แล้วเรามี
โรงเรียนหลายหลากล้วน วิชาถ้วนทั่วถึงกัน
ประถมมัธยมนั้น ต่างแต่ชั้นต้นกลางไป
อุดมศึกษา สุดวิชาทุกอย่างไซร้
คือมหาวิทยาลัย แน่แล้วต้องของเรามี
ปัญญาฐานะให้ พอสม ตนพ่อ
โดยมากเพียงจบประถม ออกแล้ว
ผู้ถึงเสร็จมัธยม น้อยหน่อย
เสร็จอุดมสมแผ้ว ผิน้อยควรนำ- พาแล
ปัญญาฐานะให้ การเรียนได้พอสมตน
เพียงประถมมากเหลือล้น ต่อจากนั้นบ่พลันไหว
มัธยมย่อมน้อยเข้า นานไม่เบายากเหลือใจ
ยิ่งมหาวิทยาลัย ยิ่งยากล้ำควรนำพา
แรกเรียนก็เด็กล้วน นักเรียน
แล้วแต่ครูหันเหียน หัดให้
ลุชั้นนิสิตเจียน เป็นโสด
ตนช่วยตนเองได้ ดั่งนี้ธรรมเนียม
ประถมและมัธยม ฉายาสมเด็กนักเรียน
แล้วแต่ครูหันเหียน ควบคุมหัดจัดนิสสัย
ครั้นเข้าเป็นนิสิต มหาวิทยาลัย
ธรรมเนียมฝึกผู้ใหญ่ ต้องมอบให้ช่วยตนเอง
ดั่งนี้จึ่งชอบด้วย ศึกษา วิธีแล
จอดศิษย์ถึงฝั่งฝา แม่นแท้
หัดให้ปล่อยให้พา ตัวรอด
ทั้งหัดทั้งปล่อยแม้ เสกซ้ำชำนาญ
ดั่งนี้เป็นวิธี อันถูกต้องคลองศึกษา
จอดศิษย์ถึงฝั่งฝา พาตัวรอดตลอดไป
จับหัดและจับปล่อย ครูตามคอยระวังระไว
ทั้งหัดทั้งปล่อยใช้ จึ่งเสกซ้ำให้ชำนาญ
ขอผลสำฤทธิ์ล้วน เลองาม
มีแต่นิสิตสยาม ทั่วหน้า
เรียนจบอบรมความ สามารถ
สยามเทอดเลิศลอยฟ้า เฟื่องฟุ้งฟูขจร
ขอผลสำฤทธิ์ล้วน ตามที่ควรปราร์ถนา
มีแด่นิสิตมหา- วิทยาลัยให้ทั่วกัน
การเรียนการอบรม จงเสร็จสมฤทัยพลัน
ช่วยเทอดประเทศอัน เรารักใคร่ให้ลอยฟ้า

เมษ. ๖๖

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ