- ๑. แม่จ๋า
- ๒. อดีตมหาราชสดุดี
- ๓. วารสดุดี
- ๔. คลื่นแห่งสังสารวัฏฏ
- ๕. ภาพและสภาพ
- ๖. จริงกับแต่ง
- ๗. สังสารวัฏฏ
- ๘. รส
- ๙. ธรรมชาติกับมนุษย์
- ๑๐. แม้เมฆดำยังแรขอบน้ำเงิน
- ๑๑. ราตรี
- ๑๒. เตรียมชรา
- ๑๓. น้ำมันระกำ
- ๑๔. หัวไม้เก่าใหม่
- ๑๕. กิเลส
- ๑๖. นักกีฬา
- ๑๗. กีฬาไม่ถือชาติ
- ๑๘. น้ำใจนักกีฬา
- ๑๙. บทเพลงกราวกีฬา
- ๒๐. คำวิพากย์
- ๒๑. มิตรามิตร
- ๒๒. ภาพ ๔
- ๒๓. รามรันทด
- ๒๔. สามสอน
- ๒๕. มฤตยู
- ๒๖. ออปติมิสัมกับเป็สสิมิสัม
- ๒๗. สองนักสิทธ์
- ๒๘. ฉันเป็นหญิงหรือชาย
- ๒๙. ฉันเป็นชายหรือหญิง
- ๓๐. ชิงสุกก่อนห่าม
- ๓๑. ฉันขยันจริงๆ
- ๓๒. เขาเป็นคนขลาด
- ๓๓. เป็นตัวเราดีกว่า
- ๓๔. หัวหน้ากับลูกน้อง
- ๓๕. ไม้เรียว
- ๓๖. กถาศึกษาของเก่า
- ๓๗. นรี-นรุปฐาก
- ๓๘. พร
- ๓๙. โหราศาสตร์
- ๔๐. ดาราทองแห่งการแข่งขันยานยนตร์
- ๔๑. นักกีฬา
- ๔๒. การฝึกซ้อม Training
- ๔๓. แม่สำอาง
- ๔๔. จันทรชิต
- ๔๕. ดอกไม้
- ๔๖. หมอคงกับอาจารย์คำ
- ๔๗. ยถากรรม
- ๔๘. กระดูกสันหลัง
- ๔๙. เศรษฐเสนา สู้เศรษฐสงคราม
- ๕๐. เศรษฐกิจตกต่ำ
- ๕๑. โลกกับเครื่องจักร
- ๕๒. ภัยโลก
- ๕๓. พระของเรา
- ๕๔. ทำไม ?
- ๕๕. โจกโลก
- ๕๖. วัฏฏโก โลโก
- ๕๗. ชัยก่อกับชัยทำลาย
- ๕๘. กรรมงาม
- ๕๙. ยิหวาวิทยุ
- ๖๐. งานหกสิบ
- ๖๑. พฤษภ. ๒๔๗๙
- ๖๒. พรสี่
- ๖๓. ศานติสมัย
- ๖๔. อุดมคติกับสัมฤทธิคติ
- ๖๕. ใครและอะไรเอ่ย
- ๖๖. ดิม็อคระซีกับดิกเตเตอร์ชิป
- ๖๗. ไข้สันนิบาต
- ๖๘. คติพบใหม่
- ๖๙. สงครามจำแลง
- ๗๐. ชำร่วยโลก
- ๗๑. เงาะถอดรูป
- ๗๒. มัชฌิมาปฏิปทา
- ๗๓. ระบอบไหนแน่ ?
- ๗๔. ผีบุญ (๑)
- ๗๕. ผีบุญ (๒)
- ๗๖. ฝัน ?
- ๗๗. กฤษณา ?
พฤษภ. ๒๔๗๙
คำกลอนชุดต่อไปนี้ เล่นกันในประมวญวันระหว่างชาวคณะลักวิทยาเก่า
เนื่องแต่ได้เล่นสักวากันมาในประมวญมารคแล้ว
สักวา อ้า! พิภพประสพเคราะห์ | มาร์ส[๑]มาเคาะที่ประตูอยู่ไม่หยุด |
ถือคบคุยุยงให้ยงยุทธ์ | แต่มนุษย์ยังดีรู้รีรอ |
เพียงรังแกทารกชกคนป่า | รบกันเองระอาพาระย่อ |
เจ้าสงครามตามยุดุเดือดพอ | มนุษย์ก็บ่ายเบี่ยงเลี่ยงหลีกเอย |
สักวา โอ้ว่ายุโรปเอ๋ย | กระไรเลยรวนระแวงแก่งแย่งใหญ่ |
จะยึดหลักสันนิบาตก็พลาดไป | ต้องแก้ไขเข้ากลุ่มคุมเชิงกัน |
กลับไปใช้วิธีที่วิโยค | สมัยสงครามโลกเจียวหรือนั่น |
ถ่วงน้ำหนักชักเย่อกลุ่มเกลอยัน | ฮวงซุ้ยแห่งวิลสัน[๒]กันแสงเอย |
สักวา บูรพทิศติดโรคร้าย | ต้องกระสับกระส่ายไปกับเขา |
แปซิฟิกเคยสุขจะทุกข์เทา | เพราะต้องเข้าขุกเข็ญเช่นแดนรบ |
แมนจูกัวเอาเทอร์มองโกเลีย | ล้วนเลือดเนื้ออาเฮียเป็นเบี้ยปรบ |
ยังจีนเหนือเชื้อเม็ดระเห็ดทบ | หมากรุกครบแต้มมาร์สน่ากลัวเอย |
สักวา แอฟริกาก็น่าขัน | อังกฤษกันน้ำไนล์กลัวฝายอุบ |
ต้องผิดมิตรกิจสันนิบาตยุบ | ไอยคุปต์กลับแค้นแล่นเจรจา |
นักเรียนเผารถรางขว้างตำรวจ | อาวุธขวดคมมีดีหนักหนา |
เห็นอกแขกด้วยกันนั้นธรรมดา | อนิจจาจอมฝรั่งถูกชังเอย |
สักวา อเมริกาวางท่าโก้ | ถือลัทธิมอนโร[๓]เติบโตใหญ่ |
เอาสมุทรทำรั้วไม่กลัวใคร | บูชาเงินเข้าไว้ไป่ทุกข์ร้อน |
โหมเครื่องจักรพักคนเป็นล้านล้าน | เอาชื่อทางว่างงานเข้าไว้ก่อน |
หากจะเล่นสันนิบาตชาติก็ค่อน | ข้างตัดตอนอเมริกันด้วยกันเอย |
สักวา ฮิตเลอร์เธอสิทธิ์ขาด | เผยอชาติช่วยกู้ฟูศักดิ์ศรี |
ตะโกนเปิ่งกระเจิงจ้วงทวงเสรี | เยอรมนีต้องสลัดปัดจำจอง |
ลบสัญญาโลคาโนแวร์ซายส์ | ทหารเข้าเขตต์ไรน์ไม่ขัดข้อง |
เท้าลบมือรับประคับประคอง | เพื่อโลกครองศานติสมัยกันใหม่เอย |
สักวา มหาบุรุษมุสโสลินี | เจ้าวิธีดิกเตเตอร์เอ้อเร้อใหญ่ |
เพาะมนุษย์แผ่อาณาเปิดป่าไป | ต้องเร้าให้ตื่นเต้นอยู่เป็นนิตย์ |
เป็นภาคีสันนิบาตชาติเต็มที่ | แต่เล่นงานภาคีเข้าสนิท |
สันนิบาตคาดโทษโกรธงุดงิด | รีบแผลงฤทธิ์รวบเรื่องเมืองขึ้นเอง |
สักวา จอนบูลล์อยู่ข้างยาก | เสือมาลากลูกวัวใกล้รั้วบ้าน |
เสือก็มิตรวัวก็มิตรประชิดชาน | สุเอซด่านรั้วสำคัญต้องกั้นกาง |
ออกอุบายรวมสหายสันนิบาต | เข้ารุกคาดรุกพลาดผิดคาดบ้าง |
แต่ยึดสันนิบาตไว้ไม่ผิดทาง | เป็นคนกลางอาศัยร่มไทรเอย |
สักวา ฝรั่งเศสประเทศใหญ่ | เดิรสองไม้หมกมุ่นวุ่นอยู่บ้าง |
ต้องเล่นกับจอนบูลล์รับลู่ทาง | แต่ก็พลางไกล่เกลี่ยกลัวเสียมิตร |
หมัดเงื้อง่าในท่าซุกกระเป๋า | เพราะก็เขาเพื่อนบ้านฐานสนิท[๔] |
ฝ่ายหนึ่งใกล้อีกฝ่ายหนึ่งเรืองฤทธิ์ | เลยเข้าชิดรัสเซียเสียด้วย[๕]เอย |
สักวา ฝ่ายว่ายักษ์ยุโรป | ขยายโอบตะวันออกกลอกหน้าใส่ |
นักเลงดีที่สถิตอาทิตย์อุทัย | กั้นกางไว้เหมือนว่าจะท้าทาย |
มีข่าวว่ายักษ์กรีธาพลนับแสน | มาตั้งไว้ชายแดนโดยผึ่งผาย |
ทางยุโรปปล่อยได้ใจสบาย | ฝรั่งเศสเป็นสหายวายห่วงเอย |
สักวา ญี่ปุ่นให้ครุ่นจิตต์ | บุรพทิศยังกระเทือนเหมือนเป็นไข้ |
ยักษ์ผิวเหลืองโรครุมต้องคุมไว้ | ยักษ์ขาวใหญ่ยื่นมือดื้อเข้ามา |
บุรพทิศของชาวบุรพทิศ | เอกสิทธิ์จำต้องปองรักษา |
มีคนแน่นแผ่นดินน้อยค่อยนำพา | เป็นมหาอำนาจชาติหนึ่งเอย |
สักวา ยักษ์โรคโศกกำสรวล | อวัยวะปั่นป่วนไม่เป็นส่ำ |
เสียเลือดเนื้อเบื่อแท้แต่ก็จำ | ต้องค่อยบำบัดไปไม่ละวาง |
ถูกตัดตีนสินมือไม่เป็นไร | ร่างกายใหญ่ถมไปไม่อางขนาง |
ขอแต่โรคภายในให้เบาบาง | มิฉะนั้นสรรพางค์ต่างเสี่ยงเอย |
สักวา พี่เสียมเจียมตัวอยู่ | ถึงเป็นผู้พี่ก็ร่างกายจิ๋ว |
แต่ยึดสิทธิ์สยามไว้ไม่ให้ปลิว | ลอยละลิ่วเหมือนอย่างบางดินแดน |
คุณธรรมสำคัญนั้นทรงไว้ | คือไม่ล้าหลังสมัยให้โลกแค่น |
มีนิสัยเปลี่ยนได้ไม่ขาดแคลน | สยามแหนหวงสยามทุกยามเอย |
พฤษภ. ๗๙
[๑] มาร์ส เทพแห่งสงคราม
[๒] วิลสัน ประธานาธิบดีแห่ง ส.ป.ร. เป็นต้นคิดตั้งสันนิบาตชาติ
[๓] ลัทธิมอนโร คือลัทธิซึ่งประธานาธิบดีมอนโรตั้งไว้นานมาแล้วว่า อเมริกาสำหรับอเมริกันและอเมริกาก็จะไม่ไปยุ่งกับใครในทวีปอื่นๆ
[๔] ......สนิท ฝรั่งเศสมีเกี่ยวข้องกับอิตาลี ที่เป็นเพื่อนบ้านอาณาเขตต์ติดต่อกัน
[๕] ......ด้วย หมายถึงทำสัญญากับรุสเซีย