๔๔. ชื่อมันทักกันตาฉันท์

 
ม.
ภ.
น.
ต.
ต.
 ครุ
  ั ั ั ั ํ ํ ํ ํ ํ ั ั ํ ั ั ํ ั ั
​๔๔๏ มนฺ ทกฺ กนฺ ตา ม ภ น ต ต คา โค ยุ คุ ตฺวสฺ ส เก หิ

ลหุปลายบาทนับเปนครุ บาทหนึ่ง ๑๗ อักษร ๓ กลอนเปนบาทหนึ่ง แลบาทหนึ่งเปนบทหนึ่ง มียติคือขาดคำลงในที่ ๔ ที่ ๖ ที่ ๗ อักษร ชื่อมันทักกันตาฉันท์ ดั่งนี้ ๚ะ ๛

(ราชวสดิวัตร)

๏ มาตยาอย่าพึงมนะตริะริะพิก๑๐ล การย์บควรต๔น จะจินด๓๑๗า
๏ ตูนี้เสน่ห์สนิจนิจก็บนิรา ร้างนเรนทรา ประดุจสหาย
๏ ตูนี้เคยคู่กิฬะและอภิปราย เคยบคลาศคลาย วิสาสสมาน
๏ เหตุนี้มนตรีก็มละมนะสิการ จงพิจารณ์ญาณ วิธีธรรม์
๏ ธรรมดาสมเดจ์บดิก็กุธพลัน เจียรตจาธัญ กระทบเนตร
๏ ไนยนาสลายมลายศุขทุพลเภท ไภยพิบัติเหตุ์ จะถับถึง
๏ เหี้ยมนั้นบัณฑิตย์คณะสุพุธิพึง โทษทรรทึง ฤควรคิด
๏ ตนตูใหญ่ยิ่งยศก็วรสถิตย์ ไท้ธบูชิต และโปรดปราน
๏ อย่าอาจอ้างอรรถขระทุพจขาน แด่นราบาล ณะชุมชน
๏ แม้วะมีโอกาศธและเฉพาะนุเคราะห์ตน ห่อนจะเกียจกล ฤแคลงความ
๏ เข้าออกทวารวงงบมิตริะกิจขาม รัดติไสมยยาม นิรันดร
๏ อย่าพึงเคยคุ้นมนะมละอนุสร เขษมแลอาวร ประหมาทหมาย
๏ พึงต้งงจิตรเจียรชนก็จรกลาย ใกล้สิขีการ รรุมร้อน
๏ เกรงเผาผลาญลาญชิวะจะธุวะมรณ์ นึกตรหนักสมร ก็ปานกัน
๏ หนึ่งองค์ขัติเยศปียะพระวรพันธุ์ พงษองค์อรร คเอารส
๏ อำนวยคามเขตรปุระและชนบท เพื่อผดุงยศ ธบำนาน
๏ พึงดุษดีภาพบมิจะพจสาร โทษและคุณขาน ฤควรแถลง
๏ แม้วะท่านไท้ให้ยศและธนะแจง แจกนราแรง ณรงค์รอน
​๏ คือทวยหาญสารรแทะแสะบทจร ผ่องพลากร และมาตย์มวญ
๏ อย่าทูลทัดลาภศิริก็บมิควร ควรจะเสงี่ยมสงวน วจีตน
๏ มันทักกันตาพฤดิก็ตริะนิพนธ์ โดยประการกล กระทู้ฉันท์ ๚ะ ๛

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ