๔๕. ชื่อกุสุมิตะลดาเวลิตาฉันท์

 
ม.
ต.
น.
ย.
ย.
ย.
 
๔๕ โม โต โน โย ยา กุ สุ มิ ตา เวลฺ ลิ ตากฺ ขุ ตฺว สี หิ

ลหุปลายบาทนับเป็นครุ บาทหนึ่ง ๑๘ อักษร ๓ กลอนเปนบาทหนึ่ง แลบาทหนึ่งเปนบทหนึ่ง มียติคือขาดคำลงในที่ ๕ ที่ ๖ ที่ ๗ อักษร ชื่อกุสุมิตะลดาเวลิตาฉันท์ ดั่งนี้

(ราชวสดิวัตร)

๏ มนตรีมาตย์ผู้ฉลาดมละทุจริตธรร๑๑ม์ พึงผดุงสร สิ่งสวัส๑๘ดิ์
๏ แสดงกายน้อมนอบนบเฉพาะพระวรกระษัตร เฉกธนูดัด คะค้อมกลาง
๏ พึงหวั่นไหวเพื่อไภย์จะพะชิวะก็พาง ไพฬุลำลาง และลมพาน
๏ ไปควรคิดทารุณจะริะอริะและราญ คุณนราบาล จุธาธเรศ
๏ อย่าอ้างอรรถวัจนาทแลทุผรุษเหตุ แห่งวจีเภท กระลำพร
๏ พึงมลายโลภโลมบมากบริะจะมหุทร เที้ยรณะคันศร อฒาทม
๏ จงขานคำควรเหตุ์และมละอลิกลม แถลงก็สัตย์สม บมากมวญ
๏ แม้นมัษยาเสพย์เหญื่อก็มิมหิฉะหวล ภักษภอควร ประโยชน์ตน
๏ กอปปัญญาแก่กล้าและตริะสุขุมดล โดยวิจารณ์ยล ภิโยญาณ
๏ อย่าครุ่นครากาเมศและริะภิรติสมาน เมถุนาการย์ นิรันดร
๏ มักสูญสิ้นปรีชาและมละคุณบวร เดชะเสื่อมสยอน ประภาพพล
๏ จักเจรอญโรคาพาธจะพะภยพิกล สรรพพยาธิ์ดล ก็หลากหลาย
๏ พึงโรยแรงแสลงโทษแลจะทรถะกาย กอปกระวลกระวาย วิการมาน
๏ หนึ่งพึงสำรวมโอษฐ์จะพจนขาน เหลือประมาณสาร และทูลไท
๏ อย่าพึงดุษดีภาพและบพจนไข สรรพสบไสมย์ ฤควรกล
๏ แม้วะกาลดลตนและจะวจนุสนฑ์ พึงภิปรายยุบล ก็ภอควร
๏ หนึ่งมีความโกรธน้อยและบจะทรหวล กล่าวประเทียบทวน บราชน
๏ เชลงสารสัตย์อรรถ์อันเสนาะห์ก็มิพิกล เปสุณาขวน ฤห่อนขาน
๏ สัมผัปลามฤจฉามละและบพจมาน ปราศสิ่งสาร พิเศศสุทธ์
๏ เสวกพึงศึกษาณะสุวสดิอุต ดมดิเรกดุจ วิฐารกถา
๏ ฉันท์นี้ธีเรศอ้างกุสุมิตะลดา เวลิตานา มกรขนาน ๚ะ ๛

 

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ