วันที่ ๗ พฤษภาคม ร.ศ. ๑๒๗(๒)

สวนดุสิต

วันที่ ๗ พฤษภาคม รัตนโกสินทร๔๑ศก ๑๒๗

ถึง พระยาสุขุม

เรื่องที่ทางข้างน่าข้างในไม่สดวกนั้น กรมหลวงนริศกำลังเฟื่องสนุกขึ้นมาอย่างไร สเก็ตชพุ่งเข้ามาอีกเป็นการทดลอง ได้ส่งมาให้ดูด้วย

ตามความคิดนี้มีขัดข้องหลายอย่าง เป็นอันได้ดีอย่างเดียวเพียงเห็นทุ่งหญ้าได้ไกลกว่าที่คิดไว้เดิมมาก

ส่วนทัศนวิไสยทิศใต้แลเหนือจากพระที่นั่งสั้นไปเสียหมด ทิศตวันตกก็แลไปติดเขาตันไปอีก จึงคิดเห็นว่าจะยังไม่ไหว พระที่นั่งน่ากลัวจะต้องอยู่ฝั่งตวันตกอยู่นั่นเอง ทางข้างในที่จะเดินถ้าจะเป็นเอนเล็กอยุ่ที่มุมพระที่นั่งใต้เรือนแพลงไปก็ควร ถ้าหากว่าจะถือเอาทุ่งหญ้าให้ยาว จะเอาขึ้นไปเหนือเป็นอยู่ฝั่งตวันตกของลำน้ำ ปัดลำน้ำให้กินฝั่งตวันออกเข้าไปให้มากก็จะได้

​เรื่องหาทางแลไกลของเราไม่สันทัด เพราะเหตุที่เราไม่ได้เหนตัวอย่าง คนไทยที่ไม่ได้ไปต่างประเทศนึกไม่ออก แต่ข้างฝรั่งทางแลเขาเป็นหลัก เพราะอย่างนั้นปล่อยให้ฝรั่งเขานึกในเรื่องนี้เหนจะดีกว่า ข้างเราถนัดข้างขากันข้างน่าข้างใน เอาไว้คอยทักท้วงเขาในเรื่องนี้จะดี

แต่ช่างเขียนกล่าวคือ มิสเตอร์หรูของแก ถ้าเขียนไม่หรูแล้วไม่เอามาให้ดู ถ้าได้หรูเสียแล้วก็ออกจะชวนร่ม ส่วนผลที่จะเสียหายนั้นมีอย่างเดียวคือช้ามาก ถ้าลากเส้นดินสอมาหาฤๅกันเสียก่อนเช่นเราทำกันนี้ แต่ให้มีสเคล ต่อตกรูปแล้วจึงไปเขียนหรูได้ดังนี้จะดีมาก

สยามินทร์