วันที่ ๒๙ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๗(๒)

สวนดุสิต

วันที่ ๒๙ ต.ค. รัตนโกสินทรศก ๑๒๗

พระยาสุขุม

กลับขึ้นมาอ่านร่างจาฤก เห็นข้อความที่ควรแก้แลผิดบางแห่ง ดังจะได้กล่าวต่อไปนี้

ในวรรค ๕ คำที่กล่าวไว้ว่า บรมบพิตรท้ายภูมิบาล ในที่นี้ไม่ใช่แปลว่าพระองค์ บพิตรในที่นี้ ปวิตตะ แปลว่าเป็นที่ปลื้มใจ

คำว่าปฏิบัติน่าอธิฐานควรจะยกเสีย เพราะมีคำนี้ต่อไปข้างน่า เป็นพูดซ้ำซากไป ใช้ทรงลงแทน เป็นทรงอธิฐานพระราชหฤไทย

ข้อที่ว่า พระองค์ทรงทำความสุขสำราญแห่งประชาชนให้สำเร็จได้ เปลี่ยนเป็นประชาราษฎร์

ในวรรคที่ ๖ คำว่าบัลลุ เขียน บ.ล. ไม้ผัดเช่นนี้ผิด ให้ใช้ บ.ร. หันต บรรลุในศิริรัชกาลให้ยกเสีย ให้ใช้ว่า รัชมังคลาภิเศกสัมพัจฉรกาล

ท้ายคำซึ่งว่า อันได้พรรณามาแล้ว ให้เติมนั้นลงอีกคำหนึ่ง

ข้อที่ต้องแก้ไขที่คิดเห็นในเวลานี้มีเพียงเท่านี้ การที่มีหนังสือส่งมาเฉเช่นนี้ ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด มันนึกทลุขึ้นมาเช่นนั้น เห็นจะเป็นทางวินัยกรรม ว่าไม่ได้แต่งให้กรมหลวงดำรง

สยามินทร์