วันที่ ๓ พฤศจิกายน ร.ศ. ๑๒๖

เรือซักเซน

วันที่ ๓ พฤศจิกายน รัตนโกสินทร๔๐ศก ๑๒๖

พระยาสุขุม

ได้รับหนังสือฉบับที่ ๒๒ และ ๒๓ แล้ว มีความยินดีที่ได้ทราบการซ่อมแซมพระที่นั่ง ได้ทำอยู่เสมอ กลับไปจะได้เห็นความบริบูรณ์ทันที การเลี้ยงอย่างอารามที่ศาลาอันเตนั้นสนุกมาก

มีความรำคาญใจที่ได้ทราบว่า.................................................................................................................................................................................................................................................. ขอให้เร่งเร้าในใจไว้ให้มาก

มีความเสียดายอย่างยิ่งที่ไม่ได้ไปเมืองอนุราธ ขอให้พิเคราะห์ดูเถิดเพียงระยะ ๗ เดือน กลายเป็นงมงายไปได้ เมื่อพูดกับเซอร์เฮนรีเบลก แกเก็บเอาเรื่องที่แกขึ้นไปกับดุ๊กออฟคอนอตปีกลายนี้มาเล่า เราก็ละเมอตามว่ารถไฟยังไม่ไปถึง จะต้องขึ้นรถม้าไปอีกตอนหนึ่ง จึ่งต้องกะเวลาให้ลังกาถึง ๕ วัน ครั้นมาคราวนี้หลวงสุนทร^๑เขาขึ้นไป เขาบอกว่าระยะทางรถไฟ ๖ ชั่วโมงถึงอนุราธทีเดียว แต่โฮเตลยังไม่แล้ว มีเรสตเฮาสของรัฐบาล ถ้าหากว่าเราจะไปจริง ๒ วันเป็นพอ วัน ๒ วันนี่เราอาจจะตัดจากเมืองโรม เมืองเนปลส์ เมืองซิซีลี และมลตา​มาใช้ได้เหลือพอ เวลานั้นเรารู้ว่าอยู่เปล่าๆ ป่วยการด้วยซ้ำไป แต่ถ้าหากว่าเราจะรู้ว่าไปง่ายเช่นนี้ เราจำจะต้องรู้ที่ฮอมเบิค จะได้จัดกับเรือเมล์ได้ นี่มารู้ภายหลัง ไม่มีท่าจะแก้ไขอย่างไร หาไม่จะได้เอาเรื่องอื่นๆ อะไรไปเล่าให้ฟัง หลวงสุนทรขึ้นไปความรู้แกมันอยู่เสมอไกดบุก แต่ไกดบุกก็จำไม่ได้ เพราะไม่รู้ท้องเรื่องเสียเลย เรื่องนี้อยู่ข้างจะเสียดายมาก

หวังใจว่าคงจะได้รับหนังสือที่ปินังอีก จึ่งยังไม่ผนึกซองภายนอก เพราะเชื่อว่าแกจะอดไม่ได้ แต่ว่าจะหยุดเพียงฉบับที่ ๒๒ ยังเล็ดออกมาได้เป็นฉบับที่ ๒๓ เพราะฉนั้น จึ่งจะตั้งหน้าคอยไปกว่าจะพบตัวกัน

จุฬาลงกรณ์ ปร.