วันที่ ๒๘ สิงหาคม ร.ศ. ๑๒๘(๒)

สวนดุสิต

วันที่ ๒๘ สิงหาคม รัตนโกสินทรศก ๑๒๘

ถึง เจ้าพระยายมราช

มีเรื่องซึ่งเป็นการสมควรแต่ไม่ใช่น่าที่จะพูด ทั้งออกจะเร่อร่าอยู่สักหน่อย ด้วยเอาธรรมเนียมเก่าเป็นที่ตั้ง แต่เห็นว่า​เข้าทีจึงกระซิบ ถ้าหากว่าจะเป็นไปได้ ขออย่าให้เกี่ยวข้องแก่พระกระแสเลยให้เป็นเกิดกันขึ้นเอง

........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................ เห็นว่าจะได้ผลดี ถึงจะปรากฏไปในคนต่างประเทศ ก็เป็นการแสดงความมั่นคงของเมืองไทย คือว่าราษฎรยินดีในทางการปกครอง ไม่ดิ้นรนเดือดร้อนเหมือนเตอร์กี เปอร์เซียเป็นต้น เป็นการทำให้ศัตรูเราท้อใจในทางที่จะเบียดเบียฬ แต่พูดดังไม่ได้ ใครเลยจะเห็นใจว่าความคิดอันนี้เกิดขึ้นด้วยความปราถนา จะสำแดงความมั่นคงแห่งพระราชอาณาจักร จะพากันเข้าใจเสียว่า เป็นเปอเซอแนดแอกแกราสดิสเมนต์ แต่ที่จริงเจ้าพระยายมราชเอ๋ย ตัวข้าไม่ได้เย่อหยิ่งอะไรในใจว่าได้ทำอะไรวิเศษนักหนา มันยังล้าหลังอยู่กับเมืองไหนๆ เขาร้อยโยชน์แสนโยชน์ แลจะเชื่อความมั่นคงในยศศักดิ์แลที่ตั้งของบ้านเมืองก็ไม่แน่นอนอะไร ไม่ได้กำเริบเสิบสานในใจ มีแต่จะเหี่ยวเกินไปจนต้องฝืน การที่คิดเช่นนี้ก็ด้วยความปราถนาจะเอาความพร้อมเพรียงแลความเต็มใจพอใจของราษฎรเป็นรั้วขวากรั้วหนามกันศัตรูภายนอกอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าตรึกตรองไปก็จะเห็นใจ.

สยามินทร์