วันที่ ๑ มิถุนายน ร.ศ. ๑๒๙(๒)

สวนดุสิต

วันที่ ๑ มิถุนายน รัตนโกสินทรศก ๑๒๙

เจ้าพระยายมราช

ได้นึกอยู่ว่าเห็นจะไปทเลไม่ได้ ก็พอได้รับหนังสือกรมหลวงดำรงคิดต้องกัน แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะสั่งออกไปทีเดียวจะดี ฤๅจะรอไว้อีกหน่อยหนึ่งก่อน จึงได้นิ่งไว้ฟังรหัดรเหียนดูที ถ้าจะสั่งเลิกตูมตามทันทีจะว่าตกใจมาก แต่ถ้าจะคงกำหนดไว้ จะกลายเป็นมีกำหนดใหม่ครั้งที่ ๒ จึงเห็นว่าจะต้องหาช่องบอกเลิกให้ดี

พิเคราะห์ดูคนไทยเราตามเสียงเล่าฦๅ มันเหมือนพวกลาวเมืองหลวงพระบาง เจ๊กนี้คือข่า ถ้าไม่ได้อาไศรยข่าก็ไม่มีอะไรกิน ข่าขัดขึ้นมาครั้งไรก็ตกใจเหลือเกิน ไปหวั่นหวาดย่อท้อให้พวกเจ๊กได้ใจ คิดแต่หาเสบียงตบันไป น่าน้อยใจจริงๆ

หนังสือพิมพ์ไทยแต่งถ้อยคำจะนำให้เห็นว่า ..................... เป็นหัวน่า แต่มันกำลังบาดหมางกัน ซึ่งจะเอาเป็นนิยมไม่ได้ ที่คำฦๅกันก็ฦๅมุ่งหมายว่าเช่นนั้นเหมือนกัน โดยว่ายังไม่เป็นเลยก็น่าจะเป็นขึ้นได้ ขอให้สืบสวนตัดต้นราก ถ้าเรายังขุดรากไม่ได้เมื่อไร ยังวางใจไม่ได้.

สยามินทร์