วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ร.ศ. ๑๒๘

วันที่ ๒๘ กรกฎาคม ร.ศ. ๑๒๘

เจ้าพระยายมราช

วันนี้นางเลื่อนภรรยาหลวงนายฤทธิพุด ตกอกตกใจถือสมุดราชกิจจาเข้ามาถาม ว่าการทำประปาเห็นมีกำหนดว่าจะต้องการที่ดินริมคลองสามเสนขึ้นไปจนถึงแนวถนนพายัพ ที่ๆตัวซื้ออยู่ในเขตรนั้น จะต้องย้ายฤๅไม่ ได้ตอบว่า ที่ซึ่งจะต้องการเป็นถนนนั้น ห่างคลองสามเสนขึ้นไป ไม่ใช่ชิดคลอง มีที่เหลือในรหว่างถนนกับคลอง ซึ่งจะทำบ้านอยู่ได้ เขาว่าถนนนั้นตัดเข้าไปในที่ของเขา แลถ้าถนนพุดตาลตัดขึ้นไปข้างเหนืออีกสายหนึ่งที่ๆ ของเขาจะตกอยู่ในสี่แยกทั้ง ๔ มุม เป็นที่ยินดีมาก ไม่มีความเดือดร้อนอะไรเลย วิตกอยู่แต่ตามที่เข้าใจ ว่าที่ฟากถนนข้างริมคลองจะต้องซื้อทำประปาเสียหมด ได้ตอบว่าไม่ใช่เช่นนั้น​แน่ เขาว่ามีญาติพี่น้องหลายคนที่ได้คิดจะติดตามขึ้นมา เช่นพระไพศาลเป็นต้น ได้วางประจำที่ดินไว้แล้ว แต่ยังขัดข้องต่างๆ ที่เขาไม่ตกลงใจกันบ้าง

เมื่อได้ตอบไปเช่นนี้แล้ว เดินนึกต่อไป ว่าฤๅเจ้าพระยายมราชจะได้ไปตั้งท่าสำหรับซื้อที่ริมคลองเข้าไว้ จึงได้ตกใจกันดังนั้น เดี๋ยวนี้เป็นที่เข้าใจกันแล้ว ว่าที่นี้คงจะเป็นที่มีราคาดีสืบไปภายน่า ข้างฝ่ายเราก็คิดจะซื้อ แต่มิใช่จะซื้อที่นางเลื่อนที่เขาซื้อไว้แล้ว แต่หากนางเลื่อนจะรู้คิด จะคิดขยายการซื้อที่ดักถนนไว้คอยขายเอาทุนคืนทีหลังดอกกระมัง จึงเห็นว่าบอกให้เจ้าพระยายมราชรู้เค้าเงื่อนไว้เสียเห็นจะดี ถ้าเป็นที่ๆ เขาซื้อแล้วเราไม่ไปตอแยเขาอีก ฤๅถ้าเป็นที่บ้านข้าราชการจะขึ้นมาอยู่จริงๆ ได้วางประจำว่าราคากันไว้ก่อนที่เราคิดจะตัดถนน ก็ยังอยากจะยอมอนุญาตให้ซื้อขายกันได้ ข้อที่เราคิดจะป้องกันนั้น ป้องกันผู้ดักหากิน คือซื้อขึ้นไว้ไม่ได้คิดจะทำบ้านเรือนอยู่ ซื้อไว้ขายขึ้นราคาหาผลประโยชน์ไม่ต้องเสียค่าถนน อย่าง ...................................... เช่นนี้เราควรจะขัดคอไม่ให้กินได้ การทั้งนี้ขอให้คิดอ่านใช้ดิสครีชันให้ลมุนลไม การที่จะทำช้าเห็นจะไม่ได้ เพราะนักเลงหากินของเราเดี๋ยวนี้ตาไวนัก.

สยามินทร์