วันที่ ๓ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๔

พระที่นั่งบรรณาคมสรณีย์

วันที่ ๓ ตุลาคม ๓๘ร.ศ. ๑๒๔

ถึง พระยาสุขุมนัยวินิต

​ได้เห็นรูปที่ส่งมาแล้ว รูปอ้ายคนัง^๑กับรูปถนนบ้านหม้อเป็นดีกว่าอื่นหมด เข้าใจว่ารูปที่บ้าน ๒ แผ่นนั้นควรจะดี แต่ถ่ายเวลาที่แดดเผา จึงทำให้มัวไป ควรจะเลือกที่ ถ้าได้ที่แดดไม่เผาจะดีกว่านั้น

รูปคนสวยเมืองพัทลุงดีนักเหมือนกัน แต่เพราะตั้งกระจกตามยาว ถูกแสงแดดเป็นเฮอเลชันมาก ถ้าตะแคงเสียเข้าไปให้ใกล้ หน้าคนจะโตขึ้น ฟ้าจะน้อยลง จะดีกว่านี้ การที่ถ่ายรูปเวลาเปิดรถรางได้เท่านี้ก็นับว่าดีหนักหนา แต่เพราะต้องถ่ายสแนบชอต ควรจะตั้งใจว่า ถ้ารูปที่ไม่ไหวเป็นตึกรามฤๅแผนที่ แลคนซึ่งเราบังคับให้นิ่งได้ ไม่ควรจะถ่ายสแนบชอต เปิดช้าลงสตอปแรงดีกว่า

อนึ่งได้ส่งรูปเมืองสงขลาที่บอกไว้ว่าจะให้นั้นมาให้ แต่ที่จริงรูปเหล่านั้นมีดีน้อย เหตุว่าไม่มีเครื่องมือเหมือนเดี๋ยวนี้ ยืมกล้องเขามาใช้ เป็นกล้องไม้เลวเต็มที ไม้แห้งยืดเข้ายืดออกได้ เมื่อเวลาอยู่ในบางกอกดีอยู่ ครั้นออกไปทเล ถูก​อาบน้ำแลอาบฝนเวลากลางคืน ถูกแดดที่เดินผ่าไปเวลากลางวันไม้หดเข้าไป สไล๊ท์รั่วบ้าง กล้องรั่วบ้างทั้งนั้น ถ้ารูปไหนถูกสไล๊ท์ดี ก็ได้ดี ถ้ารั่วเสียก็ชั่วไปหมด แต่เป็นรูปซึ่งได้ถ่ายยกใหญ่ ได้จัดมาให้ครบทุกอย่างตลอดจนบริเวณมลายู จะได้ไปทำกรอบติดที่ว่าการบ้าง ที่บ้านบ้าง ถ้าหากว่าได้กล้องของตัวเองเหมือนเดี่ยวนี้ เชื่อได้ว่าจะไม่เสีย นึกเสียดายเต็มที่ที่กล้องมาไม่ทัน

สยามินทร์